Και μετά τo απόλυτο revival της vintage soul των 60s τι; O Leon Bridges έρχεται μετά τα εξαιρετικά πλην καθόλα σφραγισμένα από την χρυσή αίγλη περασμένων δεκαετιών Coming Home και Good Thing με τον τρίτο του κατά σειρά δίσκο Gold Diggers Sound για να αποδείξει ότι μπορεί να πάει και μερικά βήματα παρά πέρα. Απαλή σύγχρονη r’n’b ηχογραφημένη με όλα τις ημι-φανταχτερές ανέσεις της γενιάς της στο ομώνυμο μοδάτο πανδοχείο ηχογραφήσεων Gold Diggers, κερδίζει την παρτίδα της εξέλιξης του καλλιτέχνη της με μια ευχάριστη ακρόαση μηδενικού ρίσκου. Ο Bridges αριστοποιεί την αδιαμφισβήτητη δυναμική της soul φωνής του με μια άψογη πλαισίωση από παραγωγικούς συντελεστές εγνωσμένης μαεστρίας (βλέπε Terrace Martin και Robert Glasper) ενώ η σκοτεινή όψη της Αμερικής των τελευταίων χρόνων μπλέκεται σαν αδέξιος έφηβος με τα παθιασμένα σημειώματα τραγουδιών όπως το “Magnolias”, το “Motorbike” και το απαύγασμα του συναισθηματισμού της δισκογραφίας του Bridges “Why Don’t you Touch Me”. Στο Gold Diggers Sound o Leon Bridges εκτρέπει τη εγγενή νοσταλγικότητα της μουσικής του ύπαρξης σε βαθύτερα εκφραστικά μονοπάτια, κυνηγώντας την καλλιτεχνική του ωρίμανση την οποία φαίνεται να κρατάει γερά από το μανίκι.
Άκου κι αυτό: Frank Ocean – Endless (2016), Celeste – Not Your Muse (2021)
