Το σημάδι της στην πιο δύσκολη και δύστροπη ίσως μουσική χρονιά παγκοσμίως κατάφερε να αφήσει η νεαρή βρετανή–τζαμαϊκανή τραγουδίστρια Celeste, ελισσόμενη έξυπνα γύρω από τους πανδημικούς σκοπέλους, με όχημα τη φωνητική συμβολή της στα soundtracks δύο μεγάλων κινηματογραφικών επιτυχιών του 2020. Με το “Hear My Voice” από τη Δίκη των 7 του Σικάγο να διεκδικεί το Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού και τη συμμετοχή της στη μουσική επένδυση του τελευταίου hit της Pixar, Soul, σ’ ένα ντουέτο με τον John Batiste, η διετία 2020–2021 είχε προεξοφληθεί από τα βρετανικά μουσικά μέσα ως η χρονιά της νεαρής ερμηνεύτριας, χωρίς καν να έχει βγάλει τον πρώτο της ολοκληρωμένο δίσκο.
Το Not Υour Muse που κυκλοφόρησε στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου είχε να κερδίσει το δύσκολο στοίχημα ενός προαναγγελθέντος hype και εν μέρει το κατάφερε, χτυπώντας διάνα την κορυφή των βρετανικών charts με το καλημέρα. Από εκεί και πέρα, είναι ένα θέμα συζήτησης αν το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο της multiculti περσόνας της Celeste κομίζει πράγματι κάτι τόσο εντυπωσιακό που να δικαιολογεί τον ντόρο γύρω από το όνομά της και την προώθησή της σε ένα πάνθεον μουσικών θηλυκών θεοτήτων που θα έκανε την κάθε πρωτοεμφανιζόμενη να τα χάσει ή να την ψωνίσει.
Η εικοσιεξάχρονη Celeste, πάντως, δε φαίνεται να κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο, δουλεύοντας με πειθαρχία πάνω στη γραμμή που έχει σχεδιάσει η ομάδα της για εκείνη, αφήνοντας πάντως με χαρισματικό τρόπο την προοπτική μιας δυναμικής μουσικής προσωπικότητας να δίνει υποδόριες ενθαρρυντικές υποσχέσεις. Ο δίσκος παρουσιάζει ένα ευχάριστο και καλοδουλεμένο υβρίδιο παραγωγικής άποψης που κινείται μεταξύ της ιδιοφυΐας του Mark Ronson και της κλασικής μουσικής συνταγής του vintage Χόλιγουντ. Δεν είναι κάτι που δεν έχεις ξανακούσει, αλλά όχι και κάτι που μπορείς να προσπεράσεις. Η Celeste πάει με άνεση πέρα από τα φυτεμένα ραδιοφωνικά hits όπως το “Tonight Tonight” και το “Stop This Flame” για να δείξει τις δυνατότητές της και τις διαθέσεις της με την old school κομψότητα των “A Little Love” και “Beloved” και με τη διαυγή, σύγχρονη ευαισθησία του “Love Is Black” –της κορυφαίας ίσως στιγμής του δίσκου.
Αν μη τι άλλο η Celeste δεν δειλιάζει μπροστά στο δέος του τριγώνου Adele–Amy Winehouse–Billie Holiday που έχει χαράξει γύρω της η μουσική βιομηχανία, καταλαμβάνοντας με ευφυή τρόπο την προδιαγεγραμμένη θέση της στο κέντρο του και δηλώνοντας με ξεκάθαρο τρόπο σε όποιον έχει διάθεση να το ακούσει, ότι δε σκοπεύει να επαναπαυθεί σε αυτήν. Το Not Your Muse είναι ένα σημαντικό ντεμπούτο μιας καλλιτέχνιδας που προπονείται για να γράψει το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο στη σύγχρονη soul μουσική και που καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα ξεπεραστεί σύντομα από τον μελλοντικό καλύτερο και περισσότερο αυτόνομο εαυτό της.
