The Weather Station – Ignorance

Με το Ignorance του περασμένου Φεβρουαρίου, η Καναδή Tamara Hope -τραγουδίστρια, κιθαρίστρια, συνθέτις και στιχουργός των Weather Station- πέτυχε το πολυπόθητο breakthrough σε ένα σχετικά ευρύ κοινό. Το επίτευγμα αυτό θα μπορούσε να αποδοθεί στην αποχώρησή της από τον βασικό folk ήχο προηγούμενων κυκλοφοριών και την αντ’ αυτού στροφή της σε μια ευθύβολη pop/rock τραγουδοποιία με art τάσεις, που κλείνει το μάτι στο indie κοινό, σε όλες σχεδόν τις αποχρώσεις του. Η παραπάνω ανάγνωση, όμως, θα ήταν λειψή, εάν δεν συνοδευόταν και από ένα σχόλιο για την εντυπωσιακή εξέλιξη που παρουσιάζει υλικό της, ιδιαίτερα σε επίπεδο ενορχήστρωσης, αλλά και ικανότητας κατασκευής συμπαγών κομματιών από απλοϊκές μελωδίες και ρυθμικές φόρμες. Ολόκληρο το πρώτο μισό του δίσκου είναι ένα σερί κομψότατων συνθέσεων με έμφαση στην επιμελημένη λεπτομέρεια –προσέξτε τις διακριτικές παρεμβάσεις από διαφόρων ειδών πνευστά, έγχορδα και πλήκτρα, που γεμίζουν εύστοχα και μετρημένα τον ηχητικό χώρο, καθώς τα τραγούδια ξεδιπλώνονται πάνω στη γοργή, ζωηρή ρυθμολογία που τα βαστάει. Ακόμα όμως και στο δεύτερο μισό της tracklist, που το μουσικό σκέλος υποχωρεί αισθητά, ο δίσκος διατηρεί το ενδιαφέρον του, προτάσσοντας τη στιχουργική του. Είτε μιλάμε για κοινότοπους θεματικούς άξονες, όπως η παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και η καταγραφή της συγκρουσιακής της φύσης, είτε για λιγότερο τετριμμένες ανησυχίες νατουραλιστικού περιεχομένου, οι ιστορίες της Tamara Hope έχουν βάθος που νοηματοδοτεί τις επανειλημμένες ακροάσεις. Οι τελευταίες αποκαλύπτουν έναν δίσκο που μπορεί να μην ανταποκρίνεται ακριβώς στους ενθουσιώδεις διθυράμβους που έχει λάβει από την πλειονότητα του μουσικού τύπου, ωστόσο «κλειδώνει» μια αξιοσέβαστη θέση στις λίστες του Δεκεμβρίου με τα καλύτερα της χρονιάς.

Άκου και αυτό: Joni Mitchell – Hejira (1976), Aldous Harding – Designer (2019)