Οι λονδρέζοι Fightmilk λένε με τον δικό τους συμπαθέστατο τρόπο ένα γλυκόπικρο «όχι» σε όσους νομίζουν ότι το κύμα της britpop έχει κατακάτσει στο χρονοντούλαπο. To Contender, το δεύτερο άλμπουμ του indie κουαρτέτου καταφέρνει να βάλει στο μπλέντερ τους Cranberries και τους Cure, τους Pulp και τους Green Day, τη Lana del Ray και τη Cyndi Lauper, περασμένες δόξες και ιδιώματα μιας εποχής (όχι και τόσο) κοντινής που όλοι κάπως νιώθουμε ότι έχει παρέλθει. Βγάζουν, έτσι, κάτι που δε μοιάζει καρικατούρα, κάτι που δεν ηχεί ως κακόηχη απομίμηση της προηγούμενης γενιάς εναλλακτικών rockers, αλλά με έναν παράξενο τρόπο ως ένα αρκετά φρέσκος και πολλά υποσχόμενος φόρος τιμής σε αυτήν την κουλτούρα που έμαθε τους περισσότερους σημερινούς τριαντάρηδες+ να ακούνε και να ψάχνουν μουσική περιπλανώμενοι στο γενεαλογικό δέντρο των αναφορών. Oldschool indie προσήλωση στη μελωδία σε συνδυασμό με σύγχρονα πιασάρικα στιχουργικά μοτίβα δίνουν στο Contender μια θέση στον ήλιο, ενώ η ηχώ του Jarvis Cocker στο “Hey Annabelle!”, η απροσδόκητη ανεξαρτησία του “Girls Don’t Want to Have Fun” και η pop α λα Cure ευαισθησία του “If You Had A Sister” είναι μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα στιγμιότυπα του δίσκου. Ευχάριστο από την αρχή μέχρι το τέλος, ειλικρινές και ιδιότυπα συγκινητικό το Contender φέρνει κάτι από τα (όχι και τόσο) παλιά τραβώντας μια κουρτίνα στα indie καλοκαίρια μας και προτρέποντάς μας -γιατί όχι;- να τα ζήσουμε πάλι.
Άκου κι αυτό: The Cure – Kiss Me Kiss Me Kiss Me (1987), Pulp – His ‘n’ Hers (1994), Those Darlins – Blur the Line (2013), Holding Absence – The Greatest Mistake of My Life (2021)
