Κάθε χρόνο που απομακρυνόμαστε από την περίοδο που μεσουράνησε το metalcore, τα γκρουπ που παραμένουν να στηρίζουν το ιδίωμα κυκλοφορούν δίσκους χωρίς το άγχος της εμπορικής επιτυχίας και έτσι παρατηρείται να δοκιμάζουν νέα πράγματα. Φυσικά κι αυτές οι προσμίξεις που επιχειρούνται δεν καταλήγουν σε αξιόλογα αποτελέσματα, όμως καταφέρνουν και διατηρούν ενεργό τον πυρήνα των φίλων του ιδιώματος.
Ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο, όπως έκαναν μέσα στην χρονιά οι Architects, έτσι και οι While She Sleeps κυκλοφορούν το άλμπουμ Sleeps Society επιβεβαιώνοντας όσους τους θεωρούν ως μια από τις πιο συνεπείς μπάντες του metalcore σύμπαντος.
Βέβαια οι While She Sleeps εδώ και αρκετό καιρό κάνουν και κάτι άλλο πέρα από τον εμπλουτισμό του ήχου τους. Προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν το κοινό για την σταδιακή απαξίωση της μουσικής λόγω της εκτεταμένης χρήσης των streaming services και της αντίστοιχης, πενιχρής απόδοσης των δικαιωμάτων χρήσης από τις εταιρείες. Η δίκαιη σταυροφορία αυτή, τους έδωσε νέα ώθηση και κίνητρο για το νέο τους άλμπουμ, με τις πιο δυναμικές συνθέσεις του δίσκου να κερδίζουν τις εντυπώσεις. Προφανώς και δεν περιμέναμε από τους WSS να παίξουν κάποιο επαναστατικό punk ή να πουλήσουν underground image, ώστε να γίνουν πειστικοί.
Σεβόμενοι τον ήχο που υπηρετούν, όλα τα αναμενόμενα στοιχεία είναι εδώ, με τις ηλεκτρονικές και ηλεκτρικές εκρήξεις να εναλλάσσονται με τις ατμοσφαιρικές pop στιγμές, προσφέροντας αρκετές συνθέσεις που θα χωρούν ισότιμα στα setlist του γκρουπ. Το μελωδικό "Nervous" με την πολύτιμη συμβολή του κιθαρίστα των Biffy Clyro, Simon Neil, είναι μια από τις πιο πειστικές στιγμές του δίσκου, όπως και η ομώνυμη σύνθεση η οποία περιλαμβάνει και ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο κλιπ (στο οποίο η μπάντα δίνει μια «συνέντευξη τύπου» και καταθέτει κάποιες από τις ανησυχίες της). Η ανάγκη του σχήματος να προσεγγίσει εκ νέου το κοινό του, οδήγησε και στην αποφώνηση του "DN3 3HT" που κλείνει τον δίσκο αρκετά υποτονικά, με fans της μπάντας να εξομολογούνται την αγάπη τους προς αυτή επί 7 λεπτά μέσα από μια χαλασμένη γραμμή και μια μονότονη μελωδία στο πιάνο να μας χαρίζει συνολικά μια από τις πιο cringe στιγμές του είδους. Όμως τα υπόλοιπα 37 λεπτά αρκούν και με το παραπάνω για να θεωρείται το Sleeps Society μια αξιοπρεπέστατη στιγμή της καριέρας τους.
