Οι La Femme περνάνε σε μια νέα πίστα με το τρίτο άλμπουμ τους, Paradigmes, αναζητώντας νέες περιπέτειες στην αμερικανική γη της επαγγελίας. Σταθεροί στην άρνησή τους για τα μουσικά καλούπια, κάτι που τους βοήθησε όσο τίποτα να επαναπροσδιορίσουν τη french pop rock της γενιάς τους, οι Le Femme χαράζουν πορεία για ένα καθαρόαιμο αμερικανικό roadtrip, με έναν δίσκο που θα μπορούσε να ιδωθεί και ως άναρχο concept άλμπουμ. Κάθε τραγούδι είναι κι ένα pit stop στο χάος των αμερικανικών δρόμων, ένα καρέ σε ένα cult road movie. Από τα river surfing clubs του Κολοράντο στα skate parks της Πασαντίνα και την όαση νοσταλγίας της Νέας Ορλεάνης κι από τη surf pop και τα spaghetti western soundtracks στο διαχρονικό attitude του βρετανικού punk και τη synth-pop των ‘80s, οι Le Femme κατεβάζουν από τη δισκοθήκη των επιρροών τους ό, τι έχουν και δεν έχουν. Με άπλετο χιούμορ και άψογη οικονομία, κάνουν σλάλομ μεταξύ δεκάδων πιασάρικων αναφορών, διευρύνοντας τον ήχο τους με έναν παραπάνω από ευχάριστο τρόπο. Το απροσδόκητο swing groove του εναρκτήριου “Paradigme” είναι μακράν το μεγαλύτερο happy twist του δίσκου καλώντας σε έναν απενεχοποιημένο γιε-γιέ χορό, ενώ το “Disconexxion” είναι ένα ακόμα ορόσημο και η καλύτερη απόδειξη του φιλόδοξου μαγειρέματος που επιχειρούν οι La Femme -με την κλασική spoken word των γαλλικών μουσικών ιδιωμάτων να συναντάει το μπάντζο, σε μια εθιστικά ανόρθοδοξη ενορχήστρωση σε electropop φόρμα. Με το Paradigmes οι Le Femme απολαμβάνουν την ελευθερία της ικανότητάς τους να παράγουν ένα καλό, αβίαστο και ενδιαφέρον αποτέλεσμα, χωρίς να ανησυχούν για ιδιαίτερες απαιτήσεις αχρείαστου -εν προκειμένω- βάθους. Ή αλλιώς μοιάζουν να περνάνε πολύ καλά στον πολύχρωμο αφρό τους και αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Άκου και αυτό: O.Children – O.Children (2010), The Do – Shake, Shook, Shaken (2014), Exotica – La vierge et le lion (2014)
