Drive-By Truckers - The Unraveling

Τέσσερα χρόνια πέρασαν από το προηγούμενο άλμπουμ των Drive-By Truckers, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο διάστημα που μεσολάβησε ποτέ, μεταξύ δύο στουντιακών δίσκων τους.

Δικαιολογείται το γεγονός, αν το καλοσκεφτεί κανείς. Το American Band κυκλοφόρησε το 2016, λίγο καιρό πριν ο Donald Trump γίνει Πλανητάρχης. Η εξέλιξη αυτή, με τις συνέπειες και τις επιπλοκές της, επέφερε κάποιες σκληρές συνειδητοποιήσεις, για κάθε πολίτη των Η.Π.Α., αλλά και του υπόλοιπου κόσμου, που είχε στοιχειώδη αντίληψη. Οι Αμερικανοί ρόκερ οπωσδήποτε είχαν πολλά να συλλογιστούν και να σχολιάσουν επομένως.

Το ξεκίνημα ξεγελά, ως προς τις προθέσεις και το γενικότερο κλίμα του άλμπουμ: το “Rosemary With A Bible And A Gun” παρουσιάζεται ήπιο, με το πιάνο και τα έγχορδα να στήνουν ένα θερμό καλωσόρισμα. Μια ματιά στους στίχους, όμως, αποκαλύπτει σκοτεινές πτυχές στην αφήγηση, κι όταν το τραγούδι τελειώνει, οι Truckers δείχνουν τα δόντια τους, ορμώντας με βρώμικες κιθάρες κι ανεβασμένα τέμπο. “The dye has been cast/ Symbolisms so pronounced/ There’s nothing left to wonder or explain/ There’ll be no healing/ From the art of double-dealing” τραγουδά ο Patterson Hood στο “Armageddon’s Back In Town”, ξεκαθαρίζοντας τη θέση του.

Υπάρχουν κι άλλα τέτοια τραγούδια, που συμπυκνώνουν ωμή ενέργεια και καταπιεσμένο θυμό –υποτιμημένο συναίσθημα αυτό το τελευταίο-, όπως το “Slow Ride Argument” ή το “Heroin Again”. Όμως, ακόμα κι όταν οι τόνοι πέφτουν, ή τα ηχοχρώματα επιλέγονται από τη «βαμβακερή» παλέτα, όπως για παράδειγμα στο ακουστικών τόνων “Thoughts And Prayers”, οι «Φορτηγατζήδες» δεν αφήνουν ποτέ να αμφισβητηθεί η πολιτική χροιά των ιστοριών που αφηγούνται. “Stick it up your ass with your useless thoughts and prayers” είναι το σχόλιό τους για την παθητική στάση ηγετών και...αμνών, απέναντι στο συνεχιζόμενο μακελειό στα αμερικανικά σχολεία.

Είναι ένας δίσκος που αποπνέει καθαρτήρια οργή αυτός εδώ, που ακούγεται τόσο κοφτερός και ζωντανός, όσο και ακατέργαστος. Ίσως οι ηχογραφήσεις στο ιστορικό στούντιο του Sam Phillips στο Μέμφις να αποτέλεσαν έμπνευση, όμως, προφανέστατα, υπάρχει και η εσωτερική φλόγα της μπάντας, που καίει δυνατά και φτάνει τα τραγούδια σε σημείο βρασμού. Κι έπειτα, είναι και το γεγονός ότι καταφέρνουν να σπάσουν την παγιωμένη εντύπωση που αφήνει συνήθως ο ήχος τους: ναι, καταλαβαίνεις και πάλι το southern rock στοιχείο που αγαπούν, τον Tom Petty, τον Neil Young, τον Bruce Springsteen αλλά και τους R.E.M., όμως εδώ όλα αυτά αποτυπώνονται πιο καλά ανακατεμένα από άλλες φορές.

Κοιτώντας το στενά, το The Unraveling είναι ένα άλμπουμ που ξεφλουδίζει το κρεμμύδι που λέγεται «Αμερική του Trump»: “Nobody remembers how it got that way/ 21st century USA”. Όμως, όσα συμβαίνουν στη Μητρόπολη του παρακμάζοντος Δυτικού Κόσμου δεν μπορεί παρά να αφορούν και τα «περίχωρα». Ένας γελωτοποιός ηγέτης δεν είναι η αιτία, αλλά μάλλον το σύμπτωμα μιας ασθενούς κοινωνίας. Και οι flat earthers, τα μωρά στα κλουβιά και η κατάχρηση οπιοειδών αναλγητικών είναι μόνο κάποια από τα σημάδια ενός συστήματος που πνέει τα λοίσθια. Η απαισιοδοξία που προκύπτει μέσα από όσα εκστομίζουν εδώ οι Drive-By Truckers έχει να κάνει με τη διαπίστωση ότι ο μέσος πολίτης αδυνατεί να δει όσα εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια του, αποκαμωμένος ως είναι από την καθημερινή μάχη της επιβίωσης κι επιρρεπής στο να παραδοθεί στη βλακεία και την ευκολία που του σερβίρεται αφειδώς.

Καθώς τραγουδούν “Surf's up in the cities/ Where the next wars will be fought/ I'm sorry we've forgotten/ Every word that we've been taught”, καταφέρνουν να ακούγονται τόσο προφητικοί, όσο και απολύτως διεισδυτικοί στην ουσία των πραγμάτων.