Tα τελευταία χρόνια, η κατάσταση με τους Candlemass ήταν κάπως μπερδεμένη. Υπήρχε δηλαδή μεγάλη αβεβαιότητα για την κατάσταση της υγείας του μπασίστα/ηγέτη/συνθέτη Leif Edling, ο οποίος απείχε για αυτόν τον λόγο από τις συναυλιακές υποχρεώσεις του συγκροτήματος. Μπορεί συνεχώς να έγραφε υλικό –είτε για τους Candlemass, είτε για τα project του με τους The Doomsday Kingdom και τους Avatarium– αλλά οι οπαδοί τον ήθελαν να είναι μπροστά τους στις περιοδείες.
Mιλώντας τώρα για περιοδείες, την τελευταία φορά που ήρθαν στην Ελλάδα (2017) έπαιξαν ολόκληρο το εμβληματικό τους άλμπουμ Nightfall (1987) και αρκετοί θα θυμούνται τη γκρίνια που υπήρξε, καθώς για πολλούς fans δεν νοείται Nightfall δίχως Messiah Marcolin στα φωνητικά και Edling στη σκηνή. Βέβαια η συναυλία αποδείχθηκε αρκετή καλή, καθώς τραγουδιστής τότε δεν ήταν άλλος από τον Mats Levén. Είχα μάλιστα γράψει χαρακτηριστικά ότι «με αυτόν στο μικρόφωνο θα μπορέσουν να βρίσκονται για αρκετά ακόμα χρόνια στο προσκήνιο» (δείτε εδώ). Πού να ήξερα….
Παρ' όλο που είχαν δηλώσει ότι θα κυκλοφορούσαν μόνο EP, καθώς δεν έβρισκαν πια λόγο για να βγάζουν άλμπουμ, με χαρά μάθαμε κάποια στιγμή το 2018 ότι οι Candlemass βρίσκονται στο στούντιο για νέα full-length δουλειά. Αλλά ένα πρωί του περσινού Σεπτέμβρη διαβάζουμε (εδώ) ότι «ξαφνικά, ο Johan Längqvist επιστρέφει, μετά από 32 χρόνια!». Συνεχίζοντας την ανάγνωση, μαθαίναμε ότι «ενώ οι Candlemass μπήκαν στο στούντιο και είχαν φτάσει στα μισά με τις ηχογραφήσεις για έναν καινούριο δίσκο, ο Levén απολύθηκε και στη θέση του ανακοινώθηκε ο Johan Längqvist, 32 χρόνια μετά το Epicus Doomicus Metallicus!». Στο περίπου, έτσι έγιναν τα πράγματα: πρόσφατα έγινε γνωστό ότι το The Door To Doom ήταν έτοιμο για κυκλοφορία με τα φωνητικά του Levén, όταν αποφάσισαν την επιστροφή του Längqvist· οπότε exit Leven, enter Längqvist και τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν εκ νέου.
Αναφερόμαστε τόσο εκτενώς στο παρασκήνιο πίσω από το The Door To Doom γιατί τελικά έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το ίδιο το άλμπουμ. Ξεκινώντας από το εξώφυλλο, σας θυμίζει κάτι; Σωστά το μαντέψατε: φέρνει κάτι από το Epicus Doomicus Metallicus (1986), όντας ένα πρώτο σημάδι της σύνδεσης με το παρελθόν. Για να γίνει μάλιστα ξεκάθαρο ότι ακούμε Candlemass και όχι κάποιο άλλο συγκρότημα, στο εναρκτήριο “Splendour Demon’s Majesty” παίζει για 1 λεπτό στην αρχή ένα «βαρύ» κι ασήκωτο riff, που από μακριά καταλαβαίνεις ότι είναι των Σουηδών. Φτάνοντας δε έπειτα στο 1:25 της διάρκειας, σου λύνεται και η όποια απορία για το εάν ακόμα το «έχει» ο Johan Längqvist. Κανείς δεν έχει ασφαλώς την απαίτηση να ακούγεται όπως στο Epicus Doomicus Metallicus –άλλωστε δεν τραγούδησε ποτέ κάπου αλλού σε μόνιμη βάση. Η φωνή του, λοιπόν, αποδεικνύεται κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής.
Εάν τώρα έχεις δει το βιντεοκλίπ για το “Astoroulus - The Great Octopus”, το σόλο θυμίζει αμέσως Black Sabbath: και δεν πέφτεις έξω, αφού ο Tony Iommi εκπληρώνει το όνειρο του Edling να πάρει κάποια στιγμή μέρος (με οποιονδήποτε τρόπο) σε τραγούδι των Candlemass. Μέχρι στιγμής όλα καλά, επομένως· περιμένεις δισκάρα και με ανυπομονησία ακούς και τα υπόλοιπα κομμάτια. Όμως σου αφήνουν τελικά την αίσθηση ότι μπήκαν στον αυτόματο πιλότο. Ενώ δηλαδή τα πάντα δείχνουν να βρίσκονται εδώ –τα doom riffs υπάρχουν, η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι Candlemass είναι διάχυτη σε όλο το άλμπουμ, τα φωνητικά του Längqvist αποτυπώνονται καλύτερα από ό,τι περίμενες– εντοπίζεται πρόβλημα στα ίδια τα τραγούδια, άρα (εμμέσως πλην σαφώς) στον Edling.
Ακούστε για παράδειγμα το “House Of Doom”. Διαβάζεις το όνομα, ακούς την καμπάνα στο πρώτο δευτερόλεπτο, περιμένεις κάτι σπουδαίο· και μετά ακούς κάτι τόσο προβλέψιμο, ώστε αμέσως μαντεύεις πού θα βρίσκεται το σόλο, πώς θα ακούγεται, πώς θα κυλήσει όλο το υπόλοιπο κομμάτι. Δεν υπάρχει έμπνευση στο The Door To Doom, δεν υπάρχει ένα τραγούδι που να το πεις τραγουδάρα. Μένεις με το “Astoroulus - The Great Octopus”, κι αυτό λόγω κυρίως της συμμετοχής του Iommi. Διαφορετικά, μπορεί και να μην το ξεχώριζες από τα υπόλοιπα.
Με τον Mats Levén ως τραγουδιστή, το The Door To Doom θα ήταν απλά ένα ακόμη άλμπουμ των Candlemass και τίποτα παραπάνω. Τουλάχιστον τώρα έχεις την επιστροφή του Johan Längqvist, την επιβεβαίωση ότι ο Leif Edling ξεπέρασε τα προβλήματα υγείας, έχεις και το σόλο του Iommi. Ε, όλα αυτά μας φτάνουν, ας μην είμαστε πλεονέκτες…
{youtube}a8OT3W1TwJM{/youtube}
