Το πού πέφτουν ανά κάθε χρονική περίοδο τα φώτα της δημοσιότητας (είτε μιλάμε για το ευρύ mainstream, είτε για τους διάσπαρτους underground μικρόκοσμους), είναι ένα ερώτημα στο οποίο, για να απαντήσει κανείς, θα πρέπει να λάβει υπόψιν τους πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες. Έτσι, ενώ το σύγχρονο marketing πουλά αποτελεσματικά από ιδεολογίες μέχρι πολιτικές σαν κονσέρβες με σάλτσα ντομάτας, ταυτόχρονα, λαϊκά γνωμικά που θυμίζουν ότι «όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά» είναι εξίσου (και παντοτινά) επίκαιρα.
Πού θέλω να καταλήξω; Στο ότι ανεξαρτήτως δακτύλου από οιαδήποτε κατεύθυνση, η παροντική τάση που θέλει τα συνθεσάιζερ να είναι οι νέες κιθάρες και πληθώρα των πιο αξιόλογων μουσικών να προέρχονται από σχετικά χωράφια, είναι μάλλον μια πραγματικότητα (χωρίς φυσικά κάτι τέτοιο να συμβαίνει για πρώτη φορά –ούτε και για τελευταία). Μια ανάγνωση στον κατάλογο των εταιρειών που αφουγκράζονται αποτελεσματικά το σύγχρονο και το επίκαιρο, αρκεί για να εξάγει κανείς το σχετικό συμπέρασμα. Καθόλου τυχαία, συνεπώς, δεν αποφάσισε να ενσωματώσει στον κατάλογό της τους Αμερικάνους Forma η εδώ και 20 χρόνια ανήσυχη, εκλεκτική και ώριμη πια Kranky.
Οι Forma σχηματίστηκαν στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης το 2010, από το ζευγάρι Mark Dwinell και Sophie Lam (στο πιάνο και στα synths), συν τον George Bennett στα κρουστά και στo drum machine. Μέσα σε 4 χρόνια κυκλοφόρησαν 2 άλμπουμ και 1 EP. O ήχος τους ήταν σαφώς επηρεασμένος από τo kraut rock και την ευρύτερη γερμανική kosmische παράδοση (Neu, Klaus Schulze, Ash Ra Tempel, Manuel Göttsching, Tangerine Dream), την techno, αλλά και τον γενικότερο –ευρωπαϊκό, κατά κύριο λόγο– τρόπο χρήσης των συνθεσάιζερ: βρετανικό ambient, italo disco, γαλλικό synth/electro κ.ά.
Μεταξύ 2014 και 2016 η μπάντα ήρθε αντιμέτωπη με μεγάλες αποφάσεις και κατά συνέπεια αλλαγές. Ο χωρισμός του ζεύγους Dwinell/Lam έθεσε το ερώτημα ύπαρξης ή μη των Forma· αφού αποφασίστηκε να συνεχίσουν, τη θέση της Lam πήρε ο John Also Bennett (ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν είναι συγγενής του άλλου Bennett). Νομοτελειακά, ήρθαν μαζί και ορισμένες αλλαγές στον ήχο, μιας και οι ίδιοι έχουν επιλέξει να δρουν και να ορίζονται σαν ένας αλληλοεξαρτώμενος ζωντανός οργανισμός που συμπράττει και συναποφασίζει. Τις διαφοροποιήσεις αυτές μπορούμε να εντοπίσουμε και να καλοδεχτούμε στο φετινό, θαυμάσιο Physicalist.
Διατηρώντας τα στοιχεία που γνωρίζαμε από τις προηγούμενες δουλειές τους, δεν απομακρύνονται από τα κοσμικά μονοπάτια στα οποία έχουν επιλέξει εξαρχής να κινούνται, με τη διαφορά ότι στην παρούσα φάση βασικός συνοδοιπόρος γίνεται η εξερεύνηση του αγγλο-αμερικανικού μινιμαλισμού του 20ου αιώνα (Terry Riley, Philip Glass, Brian Eno, Steve Reich). Παράλληλα δηλαδή με κομμάτια που πατούν στην πρώτη περίοδο του γκρουπ, όπως τα "Sane Man" ή "Spin Glass", θα βρούμε την πολυφασματική ελεγεία του "Ghosts": ένα υπόδειγμα για το πώς να στήσει κανείς μία σύνθεση χρησιμοποιώντας την αντιφατική μέθοδο του οριοθετημένου αυτοσχεδιασμού. Τη μέθοδο δηλαδή με την οποία έχουν επιλέξει κατά κύριο λόγο να δημιουργούν σε αυτό το άλμπουμ οι Forma, επιτρέποντας σε ένα σύνολο από προαποφασισμένους κανόνες να εκδηλώνουν σταδιακά τον εαυτό τους. Το ίδιο μοτίβο, αλλά σε πιο χαμηλό τέμπο, θα συναντήσουμε και στο μακροσκελές, ομώνυμο του δίσκου κομμάτι.
Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί το Physicalist από ό,τι μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει ν' ακούμε από τους Αμερικανούς, είναι η χρήση φυσικών οργάνων όπως το φλάουτο, διάφορα κρουστά, κυρίως δε το πιάνο. Στο σχετικά σκοτεινό και ηλεκτρακουστικό "If Pianos Grew On Trees" βρίσκουμε μια αστική διάζευξη του μινιμαλισμού με noise ambient πειραματισμούς, ενώ στο "Improvisations For Flute And Piano" (που χωρίς το πιάνο θα μπορούσε να βρίσκεται στο The Inner Mystique των Chocolate Watchband) έχουμε μια πιο folk ambient μινιμαλιστική σύνθεση, η οποία παραπέμπει σε φυσικό περιβάλλον.
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση και προσαρμογή της φυσιοκρατικής θεώρησης στη μουσική τους και επαναπροσδιορίζοντας εκ νέου την ταυτότητα του σχήματος, οι Forma έφτιαξαν ένα ανθρώπινα ζεστό, πιο εσωτερικό και λιγότερο επικεντρωμένο στη ρυθμολογία άλμπουμ. Φρόντισαν μάλιστα να μας ενημερώσουν πως ο τρόπος με τον οποίον αντιλαμβάνονται πλέον την πραγματικότητα είναι ως μια πολυδιάστατη κατάσταση, γεμάτη άπειρους χρονικούς προσδιορισμούς και παράλληλα εξελισσόμενα σύμπαντα.
Είμαι πολύ περίεργος να δω πώς θα το αποτυπώσουν ηχητικά όλο αυτό, αν το αποφασίσουν, έχοντας βέβαια κερδίσει την εμπιστοσύνη μου ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες μπάντες της εποχής ενασχόλησης με τα synths.
{youtube}_IOdX6QIbc8{/youtube}
