Η ολική αποσύνδεση από τις επιταγές του κοινωνικού ιστού και τους αδηφάγους ρυθμούς των καιρών μας με σκοπό την εύρεση του πραγματικού, χαμένου μας εαυτού, μοιάζει περισσότερο με σαιζόν τηλεοπτικής σειράς του AMC, παρά ως ρεαλιστικός στόχος. Είναι όμως αυτή η δίψα για απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα που οδηγεί τον Damien Jurado στην ολοκλήρωση μιας άτυπης τριλογίας με αυτό το 12ο στούντιο δημιούργημά του.
Στο πρώτο μέρος της, μας σύστησε το ανώνυμο alter ego του –έναν χαρακτήρα χαμένο στην άγνωστη γη της Maraqopa (2012), ο οποίος διέθετε μόνο μία βαλίτσα, 200 δολάρια και όρεξη για σκάψιμο της ταλαιπωρημένης του ψυχής. Στο προπέρσινο Brothers And Sisters Of The Eternal Son, ο πρωταγωνιστής μας επιστρέφει στον φανταστικό αυτόν τόπο μετά από μία σύγκρουση με αυτοκίνητο, γενόμενος μέλος μίας μυστικιστικής κοινότητας, εξακολουθώντας ν' αναζητά ποιος πραγματικά είναι. Η κατάληξη της ιστορίας αποτυπώνεται τώρα στο Vision Of Us On The Land, στο οποίο γεύεται πια το γλυκό νέκταρ της ψυχικής ελευθερίας, οδηγούμενος στην προσωπική λύτρωση.
Ο φαντεζί τροβαδούρος μας, ο οποίος γεννήθηκε στις στάχτες της θρυλικής grunge σκηνής του Seattle, επιχειρεί εδώ –μέσα από μια new age/science fiction σημειολογία με 1970s αμερικάνικες καταβολές, του στυλ ο Ιησούς θα κατέβει από ένα UFO και θα με οδηγήσει στη σωτηρία μου– να συνθέσει ένα ρετροφουτουριστικό εγχειρίδιο μουσικού διαλογισμού· κάτι σαν ένα κοκτέιλ μεταξύ της 2ης σαιζόν του Fargo και της 1ης του Rectify, για να συνεχίσουμε τις τηλεοπτικές αναλογίες. Τα 17 κομμάτια λειτουργούν λοιπόν τόσο ως χάρτης τοποθεσιών/προσώπων/εμπειριών, όσο και ως βήματα προς την αυτοπραγμάτωση και μεταμόρφωση του πρωταγωνιστή σε ολοκληρωμένη οντότητα.
Αλλά οι συσχετίσεις με τις δύο προηγούμενες δουλειές του Jurado δεν περιορίζονται στο αφηγηματικό κομμάτι ή στην εκ νέου συνάντηση με τη Silver Katherine, στη συγκινητική μπαλάντα “Kola” με την οποία και κλείνει ο δίσκος: επεκτείνονται, αναμενόμενα, και στο ηχητικό τμήμα. Σε αυτή τη μακροσκελή δηλαδή συλλογή κομματιών, ο τραγουδοποιός οξύνει τις συνθετικές του γωνίες, πράγμα που κάνει τις ακουστικές του στιγμές ακόμη πιο unplugged και γήινες, όπως π.χ. συμβαίνει με τα “Prisms”, “On The Land Blues”, “Orphans In The Key Of E” και στο παρηγορητικό “Queen Anne”, το οποίο ακούγεται σαν δημιουργικό σπλάχνο του Bob Dylan και του Donovan. Από την άλλη, όλες εκείνες οι ψυχεδελικές νόρμες που προσπαθούσε να ενσωματώσει κάπως μαγκωμένα στα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας, εδώ απογειώνονται και αναδεικνύονται σε σήμα κατατεθέν, μέσα λ.χ. από το μεθυστικό single “QACHINA”, το “Sam Αnd Davy” με τα ευγενή έγχορδα, τα “TAQOMA” και “Exit 353” –στιγμές εμφανώς επηρεασμένες από «περιθωριακές» μπάντες με ανατολίτικα στοχεία σαν τους Sun City Girls– ή από τη soft pop προσέγγιση του "Α.Μ. ΑΜ", που μοιάζει βγαλμένο από ξεθαμμένο άλμπουμ του Καναδού Lewis.
Μετά λοιπόν από πολλαπλές ακροάσεις, δύο συμπεράσματα βγαίνουν για το Vision Of Us On The Land: αρχικά, όλα εκείνα τα τραγούδια που ακούγονταν ολόιδια μεταξύ τους, αποκτούν με τον χρόνο τη δικιά τους υπόσταση και διεκδικούν την ξεχωριστή αγάπη που τους αναλογεί. Έτσι, κανένα από τα 52 λεπτά δεν επαναλαμβάνεται πραγματικά –επαναδιατυπώνεται απλώς σε διαφορετική συναισθηματική συχνότητα. Δεύτερον, αν μου έλεγε κανείς πως ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1973 και αποτελεί ένα χαμένο διαμαντάκι που επανεκδόθηκε από κάποια εταιρεία τύπου Light In The Attic, θα τον πίστευα. Όπως και όλο το new weird America ρεύμα της προηγούμενης δεκαετίας υπερδανειζόταν στοιχεία από την αμερικάνικη τραγουδοποιία, τη βρετανική ψυχεδελική folk και τις πιο απόκρυφες μουσικές παραδόσεις, έτσι και η νέα δουλειά του Jurado ηχεί ως μία πιο στιλιζαρισμένη εκδοχή αυτής της δημιουργικής προσέγγισης.
Μπορεί λοιπόν το άλμπουμ να μην είναι το πιο ισχυρό της βαθιά συμβολικής τριλογίας στην οποία εντάσσεται, δέχεσαι ωστόσο ότι o Jurado έχει βρει τη θέση του στο σύμπαν όταν στο φινάλε τραγουδάει με στοχαστικό πνεύμα και μελαγχολική διάθεση «And I look back upon my time/ see the snapshots of my life/ I will remember you/ The way you are right now». Μιλάει στον εαυτό του για τον εαυτό του. Όχι όμως ως ψευτοδιανοούμενος, αλλά ως ένας συνειδητοποιημένος φιλόσοφος της ζωής. Και μάλλον έχει πλέον βρει εκείνη την ηρεμία την οποία αναζητούσε εδώ και αρκετά χρόνια.
{youtube}lsBmlUUW2aM{/youtube}
