Οι Explosions In The Sky είχαν να βγάλουν στούντιο δίσκο από το ...μακρινό 2011. Όχι ότι μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει για τεμπελιά: στο μεταξύ δούλεψαν για τρία soundtrack ταινιών, παρακαλώ. Και, κατά πώς φαίνεται, η εμπειρία της κατά παραγγελία γραφής τούς επηρέασε σε σημαντικό βαθμό, αν κρίνουμε από τους νέους τρόπους με τους οποίους προσεγγίζουν τη μουσική τους στο καινούργιο πόνημά τους.
Αν έπρεπε να διαλέξω ένα χαρακτηριστικό του The Wilderness ως το πλέον σημαντικό, αυτό θα ήταν η μετατόπιση της μπάντας από την εξερεύνηση των δυνατοτήτων της εναλλαγής δυναμικών προς μια τάση για ανίχνευση του συχνοτικού-ηχοχρωματικού πεδίου των ηχογραφήσεών τους. Εκεί δηλαδή που παλιότερα ανεβοκατέβαζαν τη διάθεση των συνθέσεών τους, τώρα περισσότερο δοκιμάζουν να βάλουν διαφορετικούς ήχους μαζί, κρατώντας ως επί το πλείστον σταθερό το κλίμα της κάθε σύνθεσης. Έτσι, στα 9 κομμάτια του δίσκου, πλάι στις κιθάρες και στα τύμπανα παίρνουν θέση αρκετοί συνθετικοί ήχοι, ενώ έντονη γίνεται η παρουσία των μπάσων πλήκτρων του πιάνου.
Η συγκεκριμένη αλλαγή πλεύσης οδηγεί –σχεδόν νομοτελειακά– σε μια σειρά περαιτέρω αποκλίσεων από την Explosions In The Sky πεπατημένη· όπως, για παράδειγμα, στη σαφώς πιο σύντομη διάρκεια των κομματιών. Επίσης, το γκρουπ μοιάζει να κοιτάει προς αναπάντεχες κατευθύνσεις αναζητώντας την έμπνευση. Κι έτσι οι Maybeshewill, τη στιγμή που διαλύονται, μοιάζουν να γονιμοποιούν τη φαντασία των διάσημων συναδέλφων τους.
Σε κάθε περίπτωση, το The Wilderness προκύπτει άλμπουμ με βάθος και εκπλήξεις που δεν περιμένει κανείς από καλλιτεχνική οντότητα με ιστορία σχεδόν 20ετή. Ήδη από το εναρκτήριο, ομώνυμο του δίσκου κομμάτι, είναι σαφές ότι εδώ κάτι γίνεται: κάτι διαφορετικό, αλλά ταυτόχρονα φυσικά επόμενο όσων έχουν προηγηθεί από τη μεριά του γκρουπ. Η ροή μάλιστα του δίσκου, μακράν από το να τοποθετεί τα «χιτς» στην έναρξη, ακολουθεί μια ανελισσόμενη πορεία, η οποία χαρίζει στον ακροατή τους πρώτους συγκλονιστικούς καρπούς στο 2ο μισό του “Logic Of A Dream” και κορυφώνει με το “Disintegration Anxiety”, χωρίς να αμελεί κανένα σημείο της διαδρομής, πριν ή μετά.
Σημειώστε, πάντως, ότι το The Wilderness δεν είναι δίσκος από τον οποίον μπορείς να γραπωθείς σαν να μην υπάρχει αύριο –θα σε απογοητεύσει σε μια τέτοια περίπτωση. Αντίθετα, έχει πολλά να δώσει σε εκείνον που θα εκμεταλλευτεί τα πολλά ανοιχτά πεδία τα οποία υπάρχουν στο ηχητικό του τοπίο· όποιον σταθεί, δηλαδή, ένα βήμα πριν την απόλυτη προσήλωση. Τότε η Ερημιά θα ανθίσει και θα αποκαλυφθεί ως ένα μέρος γεμάτο συναίσθημα και ανεξερεύνητες γωνιές.
Οι Explosions In The Sky αποδεικνύουν εδώ ότι σε καμιά περίπτωση δεν έχουν εξαντλήσει την όρεξη και τις δυνατότητές τους για δημιουργία. Μένει να αποδειχθεί αν τούτο το βήμα μπορεί να αναδειχθεί σε πραγματική στιγμή αναγέννησης, ικανή να παρασύρει προς τα πάνω και τους υπόλοιπους κατοίκους του post-rock πλανήτη.
{youtube}eHqbQnTeuKY{/youtube}
