Στις συνεντεύξεις που δίνει αυτόν τον καιρό, ο Rob Zombie ερωτάται για το πώς ακούγεται η φρέσκια, 6η του κυκλοφορία με τον «σύντομο» τίτλο The Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser. Η απάντηση που δίνει είναι ότι ο τίτλος και το εξώφυλλο τα λένε όλα. Στην ουσία, μάλιστα, αντιπροσωπεύουν περίφημα και τον ίδιο, καθώς μιλάμε για ένα μπάσταρδο μείγμα από Alice Cooper, Kiss και Queen, με μεγάλη τρέλα/αγάπη για τις ταινίες τρόμου.
Αυτή η τρέλα, άλλωστε, του έχει δώσει και την έτερη –σχετικά επιτυχημένη– ιδιότητά του: του ηθοποιού και στη συνέχεια σκηνοθέτη ταινιών τρόμου (House Of 1000 Corpses, Halloween, The Lords Of Salem). Στη μουσική, πάντως, τον γνωρίσαμε πρώτα από τους White Zombie και έπειτα με το προσωπικό του σχήμα. Πάντα δε έπαιζε μια μίξη industrial metal με αρκετά samples (κυρίως από ταινίες τρόμου), φτιάχνοντας τραγούδια όπως το “Dragula”, το «χορευτικό» ριφ του οποίου ξεσήκωνε κάθε θαμώνα στα rock (και όχι μόνο) clubs όπου ακουγόταν.
Η διαφορά του The Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους, είναι χρονική: με μόλις 31 λεπτά μουσικής, είναι το μικρότερης διάρκειας άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει. Ανάμεσα δε στα 12 τραγούδια, 3-4 λειτουργούν ως intro για τα επόμενα, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με το "The Last Of The Demons Defeated", στο οποίο ο Rob Zombie –ανάμεσα σε κάτι φωνές που παραπέμπουν σε ...όργια(!)– επαναλαμβάνει συνέχεια τις φράσεις «electric warlock» και «acid witch». Η παράνοιά του είναι λοιπόν διάσπαρτη σε όλη τη νέα κυκλοφορία.
Δεν μπορείς επίσης παρά να γελάσεις με τον τίτλο και τους στίχους του "Well, Everybody's Fucking In A U.F.O.", αξίζει δε να χαζέψεις και το βιντεοκλίπ που γύρισε για το κομμάτι (κάνε κλικ εδώ). Στο "The Hideous Exhibitions Of A Dedicated Gore Whore", από την άλλη, θέλησε προφανώς να φτιάξει ακόμα ένα «χορευτικό» τραγούδι –και τα καταφέρνει με σχετική επιτυχία. Το "Medication For The Melancholy" είναι μια μίξη industrial metal με techno στοιχεία, ενώ το "Get Your Boots On! That's The End Of Rock And Roll" περνάει το μήνυμα ότι η ροκ μουσική δεν έχει πεθάνει, όπως ισχυρίζονται αρκετοί, απλά αλλάζει.
Ένα τέτοιο άλμπουμ δεν θα μπορούσε βέβαια να βγει εάν ο Rob Zombie δεν είχε δίπλα του «ψυχάκια» σαν κι αυτόν, δηλαδή τον John 5 στην κιθάρα, τον Piggy D στο μπάσο και τον Ginger Fish στα ντραμς –όλοι με προϋπηρεσία σε Marilyn Manson και Alice Cooper. Όταν λοιπόν θέλουν να κάνουν χαβαλέ, το κάνουν· κι όταν θέλουν να σοβαρευτούν, φτιάχνουν το πεντάλεπτο "Wurdalak". Ένα σχεδόν doom τραγούδι, τα τελευταία 2 λεπτά του οποίου αποτελούνται από μια μελωδία στο πιάνο που σε βάζει στο κλίμα για να παρακολουθήσεις μια ταινία τρόμου.
Το The Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser θα ηχήσει απολαυστικό, εάν είσαι οπαδός του Rob Zombie. Το πρόβλημα βρίσκεται στους μη οπαδούς, όσους το ακούσουν 1-2 φορές, αφήσουν στην άκρη τα 3-4 intro, και μείνουν με 15 λεπτά μουσικής. Είναι αρκετά; Πιστεύω πως ναι, γιατί ό,τι υπάρχει εδώ είναι καλοπαιγμένο, στα samples μπορεί κανείς να θυμηθεί παλιές ταινίες τρόμου (εάν είναι φαν του είδους), ενώ σίγουρα διασκεδάζεις με τα πιο «χορευτικά» ριφ. Προσωπικά, πάντως, θα ακούσω ξανά το "Wurdalak". Και δηλώνω περίεργος για την επόμενη κινηματογραφική δουλειά του Rob Zombie, το Raised Eyebrows, που θα είναι λέει βασισμένο στη ζωή του Groucho Marx. Αυτό πιστεύω ότι θα έχει ενδιαφέρον.
{youtube}FVN6CDo02gA{/youtube}
