Ο Παντελής Δημητριάδης αυτήην την περίοδο «ετοιμάζεται» για τα live των Παιδιών της Παλαιότητας. Παράλληλα, βιώνει την πρωτοφανή δημοφιλία του "Όχι πια έρωτες", ένα τραγούδι των Κόρε Ύδρο, που διανύει δεύτερη καριέρα μέσω Tik Tok. Τέλος, αυτή την εβδομάδα έρχεται σε διανομή το ντοκιμαντέρ Εδώ Μιλάνε Για Λατρεία του Βύρωνα Κριτζά, που είναι αφιερωμένο στους Κόρε. Ύδρο. Για όλα αυτά, απάντησε εν μέσω μιας βαριάς ασθένειας...
Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου τώρα που έχεις δει το ντοκιμαντέρ;
Είμαι γεμάτος θαυμασμό, συγκίνηση, χαρά κι ευγνωμοσύνη.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει έντονο ένα κύμα νοσταλγίας για το παρελθόν. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
Γιατί από το παρόν εκλείπει όλο και περισσότερο το ανθρώπινο και το χειροπιαστό.
Πόσο έχει αλλάξει η πραγματικότητα από την εποχή των Κόρε Ύδρο;
Η εποχή των Κόρε. Ύδρο. καλύπτει ουσιαστικά δύο δεκαετίες. Και ο σφυγμός της αλλαγής πιάστηκε πολύ πρώιμα, με το τραγούδι του 1997 «Είμαι στο Internet». Όσον αφορά τη δική μου πραγματικότητα, ήμουνα μαθητής λυκείου όταν ξεκινήσαμε, το 1994, και σήμερα είμαι ένας άνεργος και ανασφάλιστος που περιστασιακά διαμένει σε σουίτες ξενοδοχείων.
Τότε ήμουν ακόμα στο σχολείο και θυμάμαι αμυδρά, αν δεν κάνω λάθος, μια συνέντευξη σου που είχες πει ότι έγραφες τραγούδια εμπνευσμένος από τις εικόνες που έβλεπες στα όνειρά σου. Είναι αλήθεια;
Ναι, το όνειρο ήταν πάντα για μένα ένα ασφαλές καταφύγιο έμπνευσης.
Πώς αποφάσισες να μεταλλάξεις τον εαυτό σου σε παιδί της παλαιότητας;
Δεν πρόκειται για κάποια μετάλλαξη. Η Παλαιότητα είναι ένα τραγούδι από τον τελευταίο δίσκο των Κόρε. Ύδρο., η δική μου όχθη του ποταμού που χώριζε τότε εμένα και τον βασικό συνεργάτη μου. Και επειδή ο Μάριος, με τον οποίο μοιράζομαι το τρέχον καλλιτεχνικό όραμα, ως μέλος της τελευταίας αυτής σύνθεσης των ΚΥ είχε σταθεί πολύ υποστηρικτικά και σ’ αυτή την όχθη, επιλέξαμε αυτό το όνομα.
Τι να περιμένει κανείς από τα live που θα γίνουν σύντομα;
Θα παίξουμε και τις δύο μέρες ένα πρόγραμμα 120 λεπτών (αναφορά στην ιστορική εκπομπή του MTV) με τραγούδια από τους τρεις δίσκους μας. Στην ουσία θα παιχτούν σχεδόν τα πάντα. Θα ήθελα εδώ να ενημερώσω όσους έχουν βγάλει εισιτήριο για τις δύο συναυλίες αλλά και όσους έψαχναν απεγνωσμένα τρόπο για να μπούυνε ότι, κατόπιν παρεμβάσεως της Υπουργάρας, μεταφερόμαστε σε μεγαλύτερο χώρο, στη μουσική σκηνή «Βαβέλ» στον Ταύρο, που θα διαμορφωθεί ειδικά για μας, με σκοπό να «πέσει». Αυτό σημαίνει ότι η προπώληση έχει ανοίξει ξανά, ώστε να εξυπηρετηθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Οι ημερομηνίες δεν αλλάζουν, είναι Πέμπτη 3 και Παρασκευή 4 Απριλίου. Αλλάζει μόνο ο χώρος, είναι η Βαβέλ αντί του Arch.
Ετοιμάζουν κάτι άλλο Τα παιδιά της παλαιότητας;
Υπάρχει ακόμα ένα κομμάτι δρόμου που δεν έχει βαδιστεί. Αν επιτρέψουν οι αντοχές μας, θα το βαδίσουμε κι αυτό. Ας γίνουν τα live όμως πρώτα...
Σε απασχόλησαν ποτέ οι προσδοκίες των ακροατών;
Η ερώτηση απαντιέται ηχηρά κατά την ευτυχέστατη τυχαία συνάντησή μου με τον αγαπημένο μου Σπύρο Χυτήρη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ για τους Κόρε. Ύδρο. Να ένας πρόσθετος λόγος να σπεύσει κάποιος να το δει!
Πώς βλέπεις τη μουσική σκηνή σήμερα σε Ελλάδα και εξωτερικό;
Δεν παρακολουθώ καθόλου την τρέχουσα μουσική παραγωγή, με ελάχιστες εξαιρέσεις, κυρίως λόγω συγχρωτισμού ή τραγουδοποιητικής συνάφειας.
Δεδομένης της επιτυχίας του "Όχι πια έρωτες", ποια είναι η γνώμη σου για το διαδίκτυο και τα social media;
Όπως προανέφερα, το διαδίκτυο το ύμνησα από τα σπάργανά του. Όσο για τα social media, οτιδήποτε φέρνει τον κόσμο κοντά είναι θετικό. Έχω ένα -μεγάλο- θέμα με τη ρητορική μίσους και την τοξικότητα, αλλά γι’ αυτό δεν ευθύνονται τα social media, αλλά οι παλιοχαρακτήρες κάποιων.
Τι είναι αυτό που σε κρατάει γερά δεμένο με την Κέρκυρα;
Οι γονείς μου και οι τάφοι των παππούδων μου.
Με τι άλλο ασχολείσαι στην καθημερινότητά σου;
Από το 2008 ασχολούμαι με τη διδασκαλία ελληνικών σε ξένους. Για αρκετά χρόνια δίδασκα στο σχετικό κρατικό πρόγραμμα, μέχρι την κατάργησή του. Έκτοτε διδάσκω ιδιωτικά. Τα τελευταία δέκα χρόνια κάνω kick boxing, είμαι και πρόεδρος του αθλητικού συλλόγου στον οποίο αθλούμαι. Στο σπίτι ασχολούμαι με τα καναρίνια και τα ψάρια μου, παρακολουθώ τους αγώνες του Παναθηναϊκού, κυρίως στο μπάσκετ, όπου έχω έρωτα με τον Κέντρικ Ναν, παίζω λίγο, πλέον, στοίχημα, βλέπω πολιτικά talk show και Νικολούλη, ακούω μουσική, κυρίως από το παρελθόν, τα Σαββατοκύριακα βλέπω ταινίες και πριν κοιμηθώ πάντα διαβάζω.
Έχεις μιλήσει ανοιχτά για τη σχέση σου με την ψυχοθεραπεία σου από όπου και ανακάλυψες τα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά σου. Σε έχει βοηθήσει αυτό στη ζωή σου;
Δεν τα ανακάλυψα, τα ερμήνευσα. Φυσικά και με έχει βοηθήσει, αλίμονό μου αν είχαν πεταχτεί στα σκουπίδια τόσα λεφτά. Η ενασχόλησή μου, γενικά, με τη διερεύνηση της ψυχοπαθολογίας μου και η αναπάντεχη κοινωνικοποίηση που μου προσέφερε η ενασχόλησή μου με το τραγούδι είναι τα δύο μεγαλύτερα σχολεία της ζωής μου.
Πώς γίνεται κάποιος να νιώθει άβολα με την έκθεση και την ίδια στιγμή να νιώθει άτρωτος στη σκηνή;
Άτρωτος δε θα έλεγα ότι νιώθω. Το κάνω με πολύ μεγάλο ψυχικό κόστος αυτό που κάνω, γι’ αυτό και το κάνω σχετικά σπάνια. Αυτό που μου δίνει δύναμη όταν είμαι στη σκηνή είναι η αγάπη των παιδιών από κάτω. Αν περάσει ένα τραγούδι χωρίς ανταπόκριση, η ψυχολογία μου πέφτει κατακόρυφα.
Πώς νιώθεις πριν και μετά από ένα live;
Το πριν, και σε αυτό συμπεριλαμβάνω όλο το διάστημα της προετοιμασίας, ούτε στον εχθρό μου, το μετά επίσης ούτε στον εχθρό μου, για τους αντίθετους λόγους.
Παρατηρείται τα τελευταία χρόνια κατακόρυφη άνοδος του συντηρητισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Τι έχεις να πεις για αυτό;
Οι μάζες ήταν πάντα συντηρητικές, το άγνωστο φοβίζει τους ανθρώπους. Προσωπικά μεγάλωσα σε ένα συντηρητικό οικογενειακό περιβάλλον, απλά είχα την τύχη να γοητευτώ από το MTV, τον Χατζιδάκι, τον Πανούση, τη σκέψη και την παρουσία του Βασίλη Ραφαηλίδη, για να αναφέρω λίγα μόνο, και να ανοίξει το μυαλό μου από την εφηβεία μου. Σήμερα δεν ξέρω αν τα παιδιά μπορούν να έχουν την ίδια τύχη, με την έννοια ότι τα mainstream μέσα δεν προβάλλουν πια τη διαφορετική, την ακομπλεξάριστη φωνή, αυτή που δε χαϊδεύει αυτιά. Δεν ξέρω και αν υπάρχει πια τέτοια φωνή, έξω από τις κατεστημένες πολιτικές πολώσεις, που φυσικά βολεύουν τις εξουσίες.
Παράλληλα, έχει αναδυθεί το ζήτημα της πολιτικής ορθότητας. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό;
Αγαπητέ μου, έχω να νιώσω έτσι από την Τρίτη Λυκείου...
Πώς σχολιάζεις την πρωτοφανή συνεχόμενη κοινωνική κατακραυγή σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών;
Δίνω το λόγο σ’ αυτούς που τα λένε καλύτερα:
Κλείσε όπως θέλεις.
Θέλω να σ’ ευχαριστήσω γι’ αυτή τη συνέντευξη. Είμαι στα απόνερα μιας λοίμωξης του αναπνευστικού που αποκόμισα από το ταξίδι στη Θεσσαλονίκη για την προβολή του ντοκιμαντέρ στο φεστιβάλ. Είχα τόσο πυρετό και βήχα που φοβήθηκα για τις συναυλίες. Επίσης, εν μέσω της ασθένειας συνέβη κάτι αναπάντεχο στην προσωπική μου ζωή που επηρέασε μ’ έναν τρόπο και τις διεργασίες στα ΠτΠ εν όψει των συναυλιών. Ευτυχώς όλα δείχνουν να βαίνουν καλώς, αισθάνομαι ξανά δυνατός. Ξέρεις, είναι πολύ περίεργο να ζεις στην άκρη της Ελλάδας και ξαφνικά να κάνεις μία συναυλία - κατάθεση ψυχής κάθε 1,5 - 2 χρόνια, κινητοποιώντας τόσο κόσμο, και στη σκηνή και από κάτω. Προσωπικά βγάζω φοβίες, κάνω καταστροφικά σενάρια, όσο πλησιάζουν οι μέρες είμαι στα τηλέφωνα με γιατρούς και ψυχολόγους. Κι αυτό γιατί θέλω να είναι όλα τέλεια. Που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να είναι. Ας συμβιβαστούμε λοιπόν με το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε τη δεδομένη στιγμή. Σε μένα το λέω. Ευχαριστώ και πάλι.
Η ταινία του Βύρωνα Κριτζά για τους Κόρε. Ύδρο «Εδώ Μιλάνε Για Λατρεία» που απέσπασε δύο διακρίσεις στο 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, έρχεται στις 7 Απριλίου, αποκλειστικά στον κινηματογράφο Άστορ. Τα Παιδιά της Παλαιότητας εμφανίζονται την Πέμπτη 3 και την Παρασκευή 4 Απριλίου στη Μουσική Σκηνή Βαβέλ. Περισσότερα εδώ.
