Όταν ένας δίσκος συνενοχής σε προϋπαντεί για περιπέτεια, η τέρψη είναι εγγυημένη. Μπορεί να μην έχουμε ένα θεόπνευστο αποτέλεσμα, αλλά τουλάχιστον δυο κολλητοί με σεβάσμια φήμη, περνούν στο ζητούμενο χωρίς περιστροφές. Πρόκειται για ένα καθόλα εκτιμητέο, συνεταιρικό άλμπουμ, ανάμεσα στον Matt Berninger των National και τον Brent Knopf των Menomena, φιλοτεχνημένο μέσα σε έναν ορυμαγδό από demo που προοικονομήθηκαν, σαν φθαρμένες φωτογραφίες και τσαλακωμένες αναμνήσεις μιας φιλίας 12 ετών.
Τα τραγούδια του Return To The Moon αποτελούν ένα σύνολο μαστορεμένο, μεστό, χωρίς καθόλου λίπος, που προκαλεί πειθαρχημένη διέγερση. Το καλειδοσκοπικό art rock του Knopf και οι ιμπρεσιονιστικές αφηγήσεις του Berninger συνδυάζονται με εφευρετικότητα. Η αρσενική, ποιητική αμερικάνικη ροκ (National) βρίσκεται σε πλήρη επαφή με τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς και τη synth αρχιτεκτονική (Menomena).
Μπορεί η φωνητική χροιά του Berninger να ανοίγει χαραμάδα για να φυσήξει στο δωμάτιο το μεγαλοπρεπές μισοσκόταδο της κυρίως μπάντας του –η συνετή και τρυφερή χροιά του ήταν άλλωστε πάντα ζεστή κουβέρτα για τους ανήσυχους ακροατές– όλα όμως τα τραγούδια δίνουν την αίσθηση πως είναι παρμένα από κάποιο τσαλακωμένο ασκησιολόγιο των National· ειδικά το "Paul Is Alive", που μοιάζει σαν να ξεπήδησε από το Alligator. Τελικά, όμως, η εστέτ μελαγχολία παραγκωνίζεται για χάρη μιας πιο «ανοιχτόκαρδης» προσέγγισης. Για πρώτη λοιπόν φορά, η τραγουδoποιία του Berninger υπόσχεται ψυχική ανάταση στο τέρμα της διαδρομής. Ερμηνεύει δε κομμάτια όπως το "I'm The Man To Be" που μπορούν (ως εκ θαύματος) μέχρι και να χορευτούν, ενώ εμφανίζεται απεξαρτημένος από διανοουμενίστικα συμπλέγματα.
Εκεί λοιπόν που ο Ευρωπαίος ομόλογος του Return To The Moon –η συνεργασία Franz Ferdinand & Sparks– ευαγγελιζόταν τη σκαμπρόζικη χαριτωμενιά για κορίτσια που θέλουν να χορεύουν σε μπαρ, οι EL VY απευθύνονται σε ακροατές που ίσως να μην διψούσαν, αλλά απλώς να λαχτάρισαν ένα ωραιοποιημένο ρεφρέν για να πάρουν ανάσα. Πιο απλά: οι EL VY «απευθύνονται». Προσπαθούν να συντονιστούν με τους καρδιακούς μας παλμούς, να ευθυγραμμιστούν με τις δικές μας ανάγκες απόλαυσης. Τα τραγούδια τους πατάνε σε μεστωμένες φόρμες και αποτελούν μια καλοβαλμένη, ευλογημένη από την 4AD, indie pop πρόταση. Μια μαστορεμένη δουλειά με χρώμα, βάση και δουλεμένο groove, η οποία θα κάνει πιο ανακουφιστικό τον μικρόκοσμό μας, με τρόπο που θα ζήλευε διακαώς κάθε φιλόδοξη indie μπάντα.
Απ’ όπου και να το πιάσεις τελικά, η τέρψη είναι εγγυημένη.
{youtube}TYr2FWnSaAo{/youtube}
