Ο κεραμιδόγατος Brian Setzer, ο οποίος συστήθηκε στο ευρύ κοινό το 1981 με το –πασίγνωστο πια– "Stray Cat Strut", αποδείχθηκε μάλλον εφτάψυχος, αφού όχι μόνο δεν τον κατάπιε ο μαύρος ωκεανός του μουσικού στερεώματος (όπως τόσους και τόσους), αλλά αντίθετα κατάφερε και επέπλευσε αξιοπρεπώς.
Ο Αμερικανός μουσικός εξακολουθεί λοιπόν να στριφογυρίζει την «ουρά» του ανάμεσά μας, έχοντας κερδίσει στην πορεία ένα μικρό μα φανατικό κοινό για το οποίο είναι cult περσόνα (για τους υπόλοιπους ανήκει πιθανότατα στην κατηγορία των γραφικών), μερικά Grammy και το στοίχημα σε διασκευές κλασικών συνθετών, ενώ μετράει επίσης συμμετοχές σε ταινίες όπως το La Bamba, συνεργασίες με πολλούς μουσικούς (μεταξύ τους και ο Robert Plant, την εποχή των Honeydrippers) και εμφανίσεις στον Λευκό Οίκο. Ωστόσο, πέρα από διαπιστευτήρια και περγαμηνές, αυτό που μετά από τόσα χρόνια μένει κολλημένο στο μυαλό του Setzer είναι το ροκαμπίλι. Πολύ, πάρα πολύ ροκαμπίλι, όπως δηλώνει και ο τίτλος του καινούργιου προσωπικού του άλμπουμ.
«Το μόνο ηλεκτρικό όργανο μέσα σε αυτόν τον δίσκο είναι η κιθάρα μου», λέει ο Setzer, ο οποίος φωτογραφίζεται σαν ένας κιτς και μόνος καουμπόι. Το δε άλμπουμ ξεχειλίζει από κολασμένα πλήκτρα τύπου Gerry Lee Lewis, τη σέικ διάθεση ενός ώριμου Elvis, τη δυναμική ενός Eddie Cochran, αλλά και από μια υποδόρια southern/πανκίζουσα ατμόσφαιρα στα τελειώματα. Ακούμε πιάνο, μπάσο, τύμπανα και pedal steel κιθάρα, σε μια ζωντανή ροκ εν ρολ ηχογράφηση με φάλτσα και παραφωνίες, με μια ακουστική μπάντα που φαίνεται πως απολαμβάνει να παίζει. Είναι τα στοιχεία που δίνουν ακριβώς εκείνη την αμεσότητα και τη ζεστασιά την οποία χρειάζεται ο ακροατής για να μείνει λίγο παραπάνω στην παρέα των “Riot Squad”, όπως τους ονομάζει ο ίδιος ο Setzer.
Η φωνή του Αμερικανού, δίχως να φέρει κάτι το ξεχωριστό, βρίσκεται σε πολύ καλή φόρμα. Καταφέρνει έτσι να κινείται με εξαιρετική ευκολία ανάμεσα στην ποπ διαύγεια και στο ροκίζον γρέζι, ενώ ιδιαίτερα αρμονικά λειτουργούν και τα προσεγμένα δεύτερα φωνητικά. Όταν άλλωστε οι επαγγελματίες μουσικοί τύπου Brian Setzer –όσοι αφενός έχουν φάει τον «δρόμο» με το κουτάλι για να εμφανιστούν ζωντανά μπροστά σε κάθε είδους κοινό και αφετέρου έχουν το στούντιο ως κανονικό τους σπίτι– αποφασίζουν να παίξουν ελεύθερα για το κέφι τους, τότε δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις ότι αυτό που κάνουν, το κάνουν καλά (άσχετα αν σου αρέσει ή όχι η μουσική τους).
Μια τέτοια είναι λοιπόν και η περίπτωση του Brian Setzer και των Riot Squad, όπως τεκμηριώνεται από ένα άλμπουμ που καταχωρείται στο μυαλό σου ως μια συμπαθητική μουσική βραδιά σε κάποιο club· κατά την οποία πέρασες αρκούντως καλά, παρά την υπερχείλιση που έπαθες από το ροκαμπίλι…
{youtube}xQaSBw_LEtM{/youtube}
