Πόσες λέξεις χωράει η στιγμή που ακούς τους ήχους του Familiars; Πόσο κρατάει η στιγμή που απολαμβάνεις να το ακούς να ανασαίνει ασθμαίνοντας στα αυτιά σου;
Στιγμές οικείες.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να «περιγράψεις» ένα άλμπουμ σαν και δαύτο. Όλοι αχρείαστοι. Εδώ, οφείλεις πρώτα να το «πλησιάσεις». Η εγκυρότητα περισσεύει.
Κάτι παράξενο και καθόλου «familiar» στοιχειώνει την έκφραση των Antlers. Κάτι μυστήριο τους πυροδοτεί να χαρτογραφήσουν το οργανικό περιβάλλον γύρω τους, με θερμά και πρωτότυπα μοτίβα· πασχίζουν να δημιουργήσουν ονειρικά πεδία ταύτισης με τα ασυνείδητο του ακροατή, χωρίς στιγμή να πατάνε σε ψυχεδελικά τρικ και σε ανέραστους πειραματισμούς με τη φόρμα. Με απλή δομή, με νεραϊδίσια καταχνιά στην ατμόσφαιρα και με αλαφροΐσκιωτες παραινέσεις πνευστών κι εγχόρδων εδώ κι εκεί, παρακινούν μια μύχια παρόρμηση μέσα μας να ταξιδεύουμε με κλειστά τα μάτια τις στιγμές που τα τραγούδια τους μάς ψιθυρίζουν τις αλήθειες τους.
Οι Antlers φτιάχνουν ηχητικά σωσίβια για να μπορούμε να αντέχουμε το ίδιο το βάρος μας. Ντύνουν στωικά τις αυτοσχεδιαστικές τους διαδρομές με βελούδινη επένδυση, όπως η μητέρα το παιδί της πριν το στείλει έξω στο κρύο. Χτίζουν γέφυρες επικοινωνίας. Όχι με την απέναντι όχθη, αλλά στοχεύοντας στο απέραντο κενό –με την ελπίδα ενός απρόσμενου αποδέκτη. Επειδή μπορούν. Επειδή δεν έχουν τίποτα να χάσουν.
Δεν γράφουν λοιπόν ελκυστικές μελωδίες για να αγαπηθούν, αλλά για να έρθουν σε φυσική επαφή με παλάμες, χείλη και σώματα τα οποία καιροφυλακτούν. Σαν να μην ηχογραφούν ακριβώς τα τραγούδια, μα να τα απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα· σαν πουλιά που ζορίστηκαν για χρόνια να παριστάνουν τα κατοικίδια στα μπαλκόνια διαμερισμάτων. Το Familiars διαθέτει μια απελευθερωτική ατμόσφαιρα, μου μυρίζει φρέσκο αέρα. Τα τραγούδια του μπορούν να πάνε ψηλά, ίπτανται όμως γύρω από τον εαυτό τους: ενώ μπροστά τους απλώνεται ανοιχτός ορίζοντας, εκείνα κοιτάνε κατάχαμα. Δεν θέλουν να κάνουν αλλιώς.
Στις ντελικάτες διαδρομές τους, όπως λ.χ. στο πέρα από κάθε περιγραφή και προσδοκία "Director", ακούς τους Sigur Rós να κυοφορούν τους Lambchop. Ακούς τον ήχο των φαλαινών όταν χτυπάνε την ουρά τους στο κύμα, πριν ξαναχαθούν στο βυθό. Το Familiars είναι cocooning πριν εφευρεθεί η έννοια του cocooning. Είναι εξωστρεφές για την εποχή που η εξωστρέφεια θα διώκεται ποινικά.
Δεν ακούς τη μουσική των Antlers. Πορεύεσαι μαζί τους, κολυμπάς πλάι τους. Νιώθεις τυχερός που είσαι εκεί.
Και ξαφνικά, σαν τραγούδι στον χρόνο, η στιγμή χάθηκε.
{youtube}E9afJSKCOQQ {/youtube}
