Ότι ας πούμε κάποιος έριξε την ιδέα στο τραπέζι, πως το νέο άλμπουμ των Mobb Deep που θα γιόρταζε την επέτειο κυκλοφορίας του κλασικού TheInfamous θα έπρεπε να λέγεται TheInfamousMobbDeep (ακριβώς δηλαδή όπως αναγραφόταν και στο εξώφυλλο του προ εικοσαετίας, σχεδόν, πονήματός τους) και τελικά αυτή η άποψη κέρδισε... Σε συζήτηση δηλαδή περί της αξίας των δίσκων τους, πώς θα πηγαίνει το θέμα;
- Ρε συ για το Infamous τι έχεις να πεις;
- Έλα man εντάξει, κλάσικ!
- Σώπα ρε, κιόλας;
- Τι κιόλας ρε! το 1995 βγήκε...
- Α για εκείνο το Infamous λες; Εγώ έλεγα για το άλλο. Ξέρεις, εκείνο που έχει ακριβώς τον ίδιο τίτλο, μα είναι τελείως διαφορετικό άλμπουμ.
Σε brain storming τιτλοκατασκευής, λοιπόν, το ντουέτο από το Queens μάλλον δεν βρίσκεται στα καλύτερά του. Μουσικά πάντως φαίνεται πως έχουν επιστρέψει στον δημιουργικό δρόμο, μετά το στραβοπάτημα της ένταξης στη G-Unit κλίκα και την κυκλοφορία του αδιάφορου BloodMoney (2006). Από τότε πολλά συνέβησαν: ο Prodigy με τον Havoc έφτασαν να ανταλλάξουν βαριές κουβέντες και για κάποιο διάστημα τα σχέδια ενός επετειακού δίσκου έδειχναν απόμακρα. Τελικά ήρθε όμως η συμφιλίωση και, ως επακόλουθο, έχουμε τώρα και την άφιξη του διπλού TheInfamousMobbDeep –χώρια δηλαδή την άφιξη του ίδιου του γκρουπ για λάιβ στην Αθήνα, σε λίγες μέρες (Παρασκευή 27 Ιουνίου, στο Gagarin).
Το πρώτο δισκίο φέρνει μαζί του τα καινούργια τραγούδια του σχήματος, ενώ στο δεύτερο συναντάμε ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις από τα sessions του αρχικού Infamous. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το φρέσκο υλικό. Οι Mobb Deep μπήκαν στο στούντιο μαζί με καταξιωμένους παραγωγούς πέραν του ίδιου του Havoc, όπως λ.χ. τον σταθερό πλέον συνεργάτη τους Alchemist, τον !llmind, αλλά και μερικά αναπάντεχα ονόματα –σαν τον ιδιαίτερα επίκαιρο παραγωγό επιτυχιών Boi-1da ή τον προσκείμενο (και) στη dance κουλτούρα Kaytranada. Αυτό το πολυσυλλεκτικό cast χαρίζει στον δίσκο έναν ήχο φρέσκο και διαφορετικό συγκριτικά με τη 1990s παρακαταθήκη των δημιουργών του, χωρίς όμως να αναχωρεί από το grimey στυλ και τη street αισθητική που θα έπρεπε να περιμένει κάποιος από μια Mobb Deep δουλειά.
Στιχουργικά πάλι, το τοπίο δεν αλλάζει και πολύ· κάτι που για τους fans αποτελεί πάντοτε ένα συν. Εξάλλου δεν προσπαθούν να κερδίσουν νέους φίλους σε αυτό το σημείο της καριέρας τους οι Αμερικανοί, ούτε θέλουν να επαναπροσδιοριστούν: να κρατήσουν ένα αξιοπρεπές προφίλ επιθυμούν και να επιτύχουν μια τίμια συνέχεια στη σημαντική τους πορεία. Και το TheInfamousMobbDeep αποδεικνύεται πλήρως εναρμονισμένο με το παραπάνω σκεπτικό, καθώς διατηρεί όσα στοιχεία τους κατέστησαν δημοφιλείς, φέρνοντας και τη σωστή δόση νεωτερισμών, οι οποίοι θα παρακινήσουν και τον πιο απαιτητικό ακροατή ν' ασχοληθεί εκ νέου μαζί τους. Δεν μπορεί βεβαίως να συγκριθεί το νέο άλμπουμ με τα επίπεδα rhyming και ωμής ενέργειας παλαιότερων εποχών, καταβάλλει ωστόσο μια σοβαρή προσπάθεια προς τα εκεί.
Το δεύτερο CD με τις vintage ηχογραφήσεις έρχεται ως κερασάκι στην όλη τούρτα. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως υλικό για τους φανατικούς και μόνο, αν δεν συναντούσαμε εδώ μερικά τραγούδια που κουβαλάνε εκείνο το ατίθασο πνεύμα των Prodigy & Havoc από τότε που ηχογραφούσαν το δεύτερο άλμπουμ τους. Τα remixes ας πούμε στα “Survival Of The Fittest” και “Temperature’s Rising” είναι ιδιαίτερα γνωστά σε όσους ζήσανε εκείνη την εποχή, καθώς κυκλοφόρησαν αρκετά σε underground κύκλους, ενώ το "Eye For An Eye" ακούγεται εδώ με διαφορετικά verses από τους Mobb Deep και τον Raekwon, έχοντας κι ένα ακυκλοφόρητο κουπλέ από τον Ghostface Killah –μόνο επομένως κοινό με το πρωτότυπο είναι τα λεγόμενα του Nas. Ιστορικό ενδιαφέρον έχουν επίσης και τα skits, τα οποία μας βοηθούν να καταλάβουμε πώς σκέφτονταν εκείνη την εποχή οι Mobb Deep. Απευθύνονται βέβαια κυρίως στους σκληροπυρηνικούς, ωστόσο παρουσιάζουν ενδιαφέρον και για όποιον γνωρίζει την υπόλοιπη ιστορία του σχήματος.
Συμπερασματικά, το TheInfamousMobbDeep μπορεί να μην προσφέρει μια συνολική εμπειρία που να αγγίζει το αρχικό TheInfamous, καταφέρνει όμως να σταθεί αξιοπρεπέστατα στη σημερινή εποχή. Συνεχίζει επίσης την κεντρική ιδέα της περσινής προσωπικής δουλειάς του Prodigy Albert Einstein, η οποία βασίστηκε στο δίπολο ντόπα-beats/ρίμες στη γνωστή φόρμα, καταφέρνοντας να παρατείνει το ενδιαφέρον του κοινού για τις καινούργιες εξορμήσεις ενός καλλιτέχνη που έχει πια εισέλθει στην τρίτη δεκαετία συμμετοχής του στη δισκογραφία. Το TheInfamousMobbDeep είναι επομένως ό,τι θα επιθυμούσε ο χιπ χοπ οπαδός να φτιάξει το ντουέτο από το Queens εν έτει 2014: ένας δίσκος με σεβασμό στο παρελθόν και τη ματιά στραμμένη προς το μέλλον.
{youtube}-cPNOZpyRZk{/youtube}
