Πόσες φορές έχουμε ενθουσιαστεί ακούγοντας ότι ο τραγουδιστής των τάδε φτιάχνει μαζί με τον κιθαρίστα των δείνα ένα σούπερ γκρουπ, με σκοπό να εκφράσουν τις μουσικές τους ανησυχίες και να παίξουν κάτι διαφορετικό από αυτό που έπαιζαν; Η ιστορία της μουσικής έχει να μας δείξει εκατοντάδες τέτοια συγκροτήματα, ξεκινώντας για παράδειγμα από τους Cream και φτάνοντας μέχρι τους πρόσφατους Atoms For Peace. Και ο σκληρός χώρος δεν αποτελεί εξαίρεση: μόνο τα projects του Portnoy να αναφέρουμε (Adrenaline Mob, Winery Dogs, Transatlantic), φτάνουν να γεμίσουν μια σελίδα. Το θέμα με τα σούπερ γκρουπ είναι ότι τις περισσότερες φορές βγάζουν ένα αποτέλεσμα κατώτερο των –υψηλών– προσδοκιών, ενώ ένα ακόμα ζήτημα είναι ότι δύσκολα υπάρχει συνέχεια, καθώς πάντα προέχουν οι υποχρεώσεις με τα κύρια συγκροτήματα. Αρκετές μάλιστα φορές, εάν βγει τελικά δεύτερο άλμπουμ, κάποιο μέλος απουσιάζει.
Στους Killer Be Killed έχουμε λοιπόν τουςMax Cavalera (ex-Sepultura, Soulfly), Troy Sanders (Mastodon), Greg Puciato (Dillinger Escape Plan) και Dave Elitch (Mars Volta) –έχουμε δηλαδή τη σύμπραξη τριών τραγουδιστών/συνθετών. Άρα, όπως σωστά υποθέτει κανείς, στο ομότιτλο άλμπουμ ακούμε κάτι που θυμίζει Soulfly, Mastodon και Dillinger Escape Plan, με αιχμή τις χαρακτηριστικές φωνές των τραγουδιστών. Η πρωτοτυπία βρίσκεται στο ότι οι τελευταίοι μοιράζονται εξίσου όλα τα κομμάτια. Στα τετράλεπτα ας πούμε τραγούδια έχουμε –με τυχαία σειρά– τον Cavalera στα πρώτα δευτερόλεπτα, μετά τον Puciato και στη συνέχεια τον Sanders. Στο ίδιο έτσι τραγούδι μπορεί να έχουμε μελωδικά σημεία, μετά πιο ακραία και πάει λέγοντας . Στα παραπάνω πρέπει επίσης να τονίσουμε τη συνεισφορά του Elitch, ο οποίος παίζει ντραμς σε metal ρυθμούς, μακριά από το ύφος των Mars Volta.
Το μεγάλο βέβαια στοίχημα των Killer Be Killed, πέρα από την κατάλληλη ισορροπία στη δομή των τραγουδιών, ήταν να υπάρξει ομαλή μετάβαση στα φωνητικά. Το πέτυχαν; Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε και στο τέλος του παρόντος κειμένου, όπου βρίσκεται το YouTube link με τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ τους. Το οποίο, δίχως να καινοτομεί, είναι αυτό που περιμένεις από την παρούσα σύμπραξη. Ειδικά στο «arise, arise» σημείο όπου τραγουδάει ο Cavalera, ένα πικρό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό σου, καθώς τον θυμάσαι νεαρό, πίσω στα 1991, έτοιμο να κατακτήσει τον κόσμο.
Το κύριο πρόβλημα με το KillerBeKilled εντοπίζεται στο ότι τα δυνατά τραγούδια εξαντλούνται στις 3-4 πρώτες θέσεις του tracklist. Από εκεί και πέρα επικρατεί η επανάληψη, χωρίς κανένα κομμάτι να ηχεί τόσο δυνατό όσο το “Wings Of Feather And Wax”. Γι' αυτόν τον λόγο, το άλμπουμ στην πρώτη ακρόαση θα το πεις καλό, στη δεύτερη λιγότερο καλό και στο τέλος του χρόνου μάλλον δεν θα το θυμάσαι και πολύ... Ειδικά φέτος, που και οι Mastodon κυκλοφορούν νέα δουλειά, όπως και ο Cavalera. Τώρα βέβαια, εάν το OnceMore 'RoundTheSun των πρώτων ή ο άτιτλος ακόμα δίσκος των Cavalera Conspiracy αποδειχθούν χειρότερα από το KillerBeKilled, κωλοτούμπα και ξαναγράφω την κριτική!
{youtube}eJE_V3QACRk {/youtube}
