Ποιος θα μου το 'λεγε στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, όταν άκουγα τα δυο πρώτα άλμπουμ των From First To Last, ότι εκείνη η φωνή πάνω από το screamo που παρήγαν θα εξελισσόταν σε έναν από τους κύριους πρωταγωνιστές της μεγαλύτερης επέκτασης της ηλεκτρονικής μουσικής στη νεολαία της Αμερικής, μετά το big beat. Ούτε κάτοχος της πιο νοσηρής φαντασίας δεν θα το προέβλεπε, όμως εν τέλει ο Sonny Moore τα κατάφερε. Όχι μόνο να μεταπηδήσει επιτυχημένα από τις σκληρές κιθάρες (με ευαισθησίες) στον ρομποτικό ήχο του EDM, αλλά και να γίνει φιγούρα άμεσα αναγνωρίσιμη ακόμα και σε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν ιδιαίτερες –για να μην πω ανύπαρκτες– επαφές με την ουσία της τέχνης του.
Αποτελεί επομένως αιτία έκπληξης πως τούτο εδώ είναι μόλις το πρώτο ολοκληρωμένο του άλμπουμ ως Skrillex, μιας και μέχρι στιγμής είχε βασιστεί στη δύναμη των EPs. Πράγμα βεβαίως όχι παράλογο, μιας και το κοινό στο οποίο απευθύνεται διψάει για ένα συμπαγές τσούρμο τραγουδιών χωρίς φλυαρίες και καλλιτεχνικά οράματα, που θα το κολλήσει στον τοίχο με τα αδυσώπητα drops του –δεν ζητάει πολλά παραπάνω. Κάπως έτσι, ο Moore πραγματοποιεί μικρή οπισθοχώρηση από την καλλιτεχνίλα της προηγούμενης κυκλοφορίας του (αναλυτικά περί του Leaving βρίσκετε κλικάροντας εδώ), επιλέγοντας έναν κοινό τόπο μεταξύ ανθεμικών beats και μιας πιο ανήσυχης τραγουδοποιίας.
Και θα μπορούσε κάτι τέτοιο να οδηγήσει σε μια χρυσή τομή μεταξύ των καλύτερων στοιχείων των δύο προαναφερθέντων «σχολών», αλλά το μπόλιασμα δεν έδωσε ένα σύνολο αρκετά ενδιαφέρον. Κατ’ αρχήν το Recess μοιάζει, σε κάμποσα σημεία του, να αντιγράφει πολλούς από τους πρωταγωνιστές του σήμερα, προσπαθώντας να επαναλάβει τη δική τους επιτυχία: από το σαρωτικό “Animals” του Martin Garrix και τις σχολές εταιριών σαν τη Mad Decent, τη Spinnin’ και τη Fool’s Gold, μέχρι τον ήχο των σύγχρονων breaks και το μπαστάρδεμα ειδών των Krewella, όλα φαίνεται να χωρούν εδώ. Στήνοντας ένα ασύνδετο σύνολο.
Δεν είναι όμως (μόνο) αυτό που καταδικάζει τελικά το Recess του Skrillex στη μετριότητα. Φταίει και το ότι δεν υπάρχουν εδώ πολλές συνθέσεις που να ξεχωρίζουν στην υπερπροσφορά EDM τραγουδιών. Στο "All Is Fair In Love And Brostep", για παράδειγμα, τα drops δεν αποδεικνύονται ευρηματικά, δείχνοντας έναν καλλιτέχνη που πλέον κυνηγάει δημιουργικά τα μουσικά τέκνα του (όπως π.χ. τον Zomboy), κάτι που παρατηρούμε και στο “Ease My Mind”. Στο “Coast Is Clear”, πάλι, αισθάνεσαι πως ακούς τον Chance The Rapper –ο οποίος συμμετέχει– σε ρόλο Will.I.Am που έχει βρεθεί να ραπάρει πάνω από ένα ξεχασμένο demo του Netsky. To δε “Stranger” τραβάει έμπνευση από τους Stanton Warriors και τον Diplo, αλλά το κάνει τόσο απροκάλυπτα, ώστε για οποιονδήποτε έχει ασχοληθεί με τους εν λόγω καλλιτέχνες ηχεί σχεδόν κωμικό...
Ευτυχώς υπάρχουν και κάποιες πιο πετυχημένες στιγμές, σαν το “Dirty Vibe” λ.χ., στο οποίο η συνεργασία με τον Diplo αποφέρει ένα απλό και αποτελεσματικό κομμάτι, που εύκολα θα κουνήσει τα κορμιά στις πίστες· ή το “Try It Out”, όπου ο Skrillex καταφέρνει να κοπιάρει επιτυχώς τον εαυτό του, διαφοροποιώντας την τελική σύνθεση τόσο, όσο χρειάζεται ώστε να αποπνέει φρεσκάδα. Άλλωστε, αν κάτι καταδεικνύει εμφατικά το Recess, είναι πως οι υπόνοιες που είχε αφήσει το Leaving EP για τις ικανότητες του Sonny Moore στα σκοτεινά παύλα μελωδικά κομμάτια, δεν ήταν τυχαίες. Έτσι η σκοτεινή οργή του “FucK That” λάμπει με ευκολία, ενώ το αποχαιρετιστήριο “Fire Away” συνεχίζει από εκεί όπου σταμάτησε το “Leaving” (στο ομώνυμο ΕΡ), επενδύοντας στη μεταμεσονύκτια εσωτερικότητα του Burial και του 2562.
Είναι συνεπώς ένα μπερδεμένο άλμπουμ το Recess, με προβληματική συνοχή, έλλειψη έμπνευσης και υπερβολικό θαυμασμό προς άλλους καλλιτέχνες που γνωρίζουν αυτή τη στιγμή επιτυχία. Αν και κατά σημεία προβάλλει η ιδιαιτερότητα του Skrillex ως μουσικού, δείχνει να προσπαθεί να προλάβει τις εξελίξεις, παρά να τις διαμορφώσει –όπως έκανε μέχρι τώρα. Ασφαλώς και θ' ακουστούν στα clubs ορισμένα κομμάτια, ως συνολική όμως κατάθεση η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του Αμερικανού μουσικού σκοντάφτει. Μπορεί λοιπόν για πολλούς να είναι το δεύτερο άλμπουμ που θεωρείται το «δύσκολο», μα στη δική του περίπτωση τα προβλήματα ξεκίνησαν ήδη από το πρώτο...
{youtube}cJb5FbMRSog{/youtube}
