Όπως καταλήγει και ο συνΑβοπολίτης Νίκος Σβέρκος σε πρόσφατο άρθρο του, ορμώμενος από τη δισκογραφική επιστροφή των Afghan Whigs μετά από 16 ολάκερα χρόνια παραμονής τους στη φορμόλη (δες εδώ), «μπορεί το τελικό αποτέλεσμα να φανεί σε ορισμένους ξεδοντιασμένο, άνευρο και κουρασμένο και πιθανόν αυτός ο δίσκος να είναι πράγματι μια υπέροχη ανάμνηση, παρά ένα καταπληκτικό έργο –ουδόλως όμως μας ενδιαφέρει». Κι έτσι έχουν τα πράγματα με τους μεγάλους έρωτες στη μουσική: άπαξ και σημαδέψουν κάποτε το θυμικό σου, αποκτούν περίοπτη θέση και τοποθετούνται στο απυρόβλητο, όπου καμία κριτική δεν μπορεί να τους αγγίξει.
Σε αυτήν την εκλεκτή κάστα ανήκει και ο (ελληνικής να θυμίσω καταγωγής) Greg "Gentleman" Dulli με τους θρυλικούς Afghan Whigs, οι οποίοι μεσουράνησαν στη δεκαετία του 1990 ως εναλλακτική επιλογή στο ευρέως διαδεδομένο grunge κίνημα, με κύρια χαρακτηριστικά την πανταχού παρούσα απειλητική διάσταση μιας διαρκούς ενδοσκόπησης στις πιο μύχιες γωνιές του ανθρώπινου ψυχισμού, μα κι εκείνη τη soul αποπλάνηση στις αισθήσεις, η οποία τους διαχώριζε αποτελεσματικά από τους σύγχρονούς τους «καταραμένους» του ροκ. Ο συνδυασμός δε των μανιασμένων εξιστορήσεων του Greg Dulli με τις κιθαριστικές επιθέσεις του Rick McCollum κατέληγε αβίαστα σε πλείστες αιχμηρές απολαύσεις.
Η τελευταία 15ετία υπήρξε σιωπηρή για τους Whigs (δεν ξαναφάνηκαν μετά το 1965 του 1998), όχι όμως και για τον εκλεκτό μπροστάρη τους. Ο οποίος και δραστηριοποιήθηκε στο έπακρο, τόσο με την κολεκτίβα των Twilight Singers όσο και σόλο –αλλά και ως ο έτερος Gutter Twin δίπλα στον Mark Lanegan. Μετά λοιπόν από κάμποσες (και πάντοτε αξιόλογες) κυκλοφορίες, ο Dulli φάνηκε κι αυτός πιστός στο πνεύμα των επανενώσεων και κύλησε για ακόμα μία φορά στην αμαρτία με τους λοιπούς «Αφγανούς», σε μια απολαυστική περιοδεία που έκανε σταθμό και στην ημεδαπή πίσω στο 2012. Η ιδέα όμως της ηχογράφησης ενός νέου δίσκου δεν σχηματίστηκε παρά μόνο μετά το περσινό απροσδόκητο λάιβ με τον Usher στο SXSW, το οποίο και ακολούθησε μια ειλικρινής συγκατάθεση για ένα καινούργιο δισκογραφικό δημιούργημα.
Εγένετω έτσι Do To The Beast: ένα 40λεπτο σύνολο 10 τραγουδιών, τα οποία συνενώνουν το παρελθόν του Dulli με το παρόν, δρώντας σαν φυσική συνέχεια της υφολογικής ταυτότητας τόσο των Afghan Whigs, όσο και των Twilight Singers –κυρίως λόγω της απουσίας του McCollum, που αποφάσισε να μην συνεχίσει το ταξίδι παρέα με τους Dulli & Curley. Γεγονός όχι απαραίτητα αποκαρδιωτικό, μα σίγουρα ενδεικτικό ανάλογων reunions και με σαφές αντίκτυπο στο τελικό αποτέλεσμα. Όχι πως λείπουν οι κιθάρες από τον δίσκο, προέρχονται όμως από πολλούς και διάφορους (διόλου αμελητέους) οργανοπαίκτες· οι οποίοι ναι μεν συμπληρώνουν το κενό, αλλά δεν επαναφέρουν και την αυθεντικότητα της ξεχωριστής προσέγγισης του McCollum.
Σε αυτό το σημείο επικεντρώνεται και η κύρια ένστασή μου απέναντι στο DoToTheBeast: δεν αναπτύσονται οι δυναμικές εκείνες που θα απογείωναν τις καθόλα άρτιες συνθέσεις του Dulli. Κι αν η διαδρομή των πρώτων 6 τραγουδιών ικανοποιεί τα μάλα, κάτι η εκτίναξη που δεν έρχεται ποτέ, κάτι το ξεφούσκωμα που παρατηρείται προς το τέλος, κάτι που το όλο πόνημα θα μπορούσε να φέρει το λογότυπο των Twilight Singers, όλα αυτά αποδυναμώνουν εν τέλει την εικόνα του δίσκου, συγκρατώντας οριακά τη βαθμολογία από το γλυκό 7αράκι. Δεν σημαίνει βέβαια κάτι τέτοιο πως δεν υπάρχουν στιγμές πέρα ως πέρα αξιόλογες, όπως το δίδυμο "It Kills" και "Algiers", με τη νουάρ εξομολογητική διάθεση του πρώτου και τη σπαγγέτι/ριγκατόνι κινηματογραφική ατμοσφαιρικότητα του δεύτερου· ούτε σημαίνει πως έχουν πια εκλείψει τα ηλεκτρισμένα φορτία που κερδίζουν τις εντυπώσεις –βλέπε π.χ. το funky "Matamoros" ή το ακατέργαστο "The Lottery".
Παρότι λοιπόν ομολογουμένως χωλαίνει σε επιμέρους τομείς, η επιστροφή των Afghan Whigs κρίνεται καλοδεχούμενη. Καταθέτουν έναν αξιοπρεπέστατο δίσκο, που επαναφέρει μια νοσταλγική «ναϊντίλα» με τη βρώμικη παραγωγή του και με τα (σχετικά) θαμμένα στη μίξη φωνητικά, τα οποία μεταφέρουν στο προσκήνιο κάθε λογής πάθη, στον δρόμο προς την κάθαρση. Ο Dulli αν μη τι άλλο την ξέρει καλά αυτή τη διαδρομή...
{youtube}ovhzeqIaggY{/youtube}
