Πλασάρεται ως αρσενική εκδοχή της Adele και «αντιγράφει» πιστά τον Plan B ο 23χρονος John Newman, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τη ρετρομανία που κατακλύζει τη βρετανική δισκογραφία, ώστε να αναδειχθεί στο καινούριο αστέρι της neo-soul. Και δεν χρειάστηκε να ακολουθήσει τον προσφιλή δρόμο του X-Factor και των λοιπών μουσικών reality: αρκούσε η περσινή του συμμετοχή στο νούμερο 1 hit των Rudimental “Feel The Love” για να τον φέρει στο προσκήνιο.
Ο Newman ονομάζει το ντεμπούτο του Tribute, επιθυμώντας αφενός να αποτίσει φόρο τιμής στα μουσικά του είδωλα (τη Nina Simone, τον Elvis Presley, αλλά και τη Britney Spears) και αφετέρου να ευχαριστήσει την οικογένειά τους και όσους φίλους του στάθηκαν μετά από έναν δύσκολο χωρισμό. Για τον οποίον και μας τραγουδάει, ντύνοντας με ανεβαστικούς ρυθμούς δακρύβρεχτους στίχους για το τέλος μιας σχέσης, για την απιστία και για τη μοναξιά. Όπως για παράδειγμα στο “Love Me Again”, ένα από τα τραγούδια που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον του κοινού κατά το 2013.
Δεν λείπουν βέβαια και οι μπαλάντες από το άλμπουμ, τύπου “Out Of My Head” και “Easy”: τραγούδια με προβλέψιμους στίχους για νύχτες βυθισμένες στο αλκοόλ, για το πόσο δύσκολη είναι η αγάπη και για το πόσο θα ήθελε να γυρίσει πίσω τον χρόνο. Σε κομμάτια πάλι όπως τα “Cheating” και “Losing Sleep” τυλίγει με ποπ περιτύλιγμα –γυαλιστερό και έτοιμο προς κατανάλωση– τη μελαγχολική του ερμηνεία, την «κλάψα» του για την απόρριψη και το ψέμα της συντρόφου του.
Μεγάλο όπλο του Tribute, πλην της εξαιρετικής παραγωγής, είναι η φωνή του Newman και η δουλεμένη, αισθαντική του ερμηνεία. Ωστόσο, η κορύφωση δεν έρχεται ποτέ. Η χρήση χορωδίας (“Gold Dust”) και σαξοφώνου επιδιώκει να δημιουργήσει παλιομοδίτικη αισθητική, αλλά αυτό που επικρατεί είναι ένα μονοδιάστατο και επαναλαμβανόμενο αποτέλεσμα. Το οποίο δεν κρύβει ότι ο Βρετανός τραγουδιστής αποτελεί προϊόν αυτής της εποχής: ένα προϊόν που ποντάρει στην εγγυημένη επιτυχία της ανακύκλωσης.
Μπορεί λοιπόν ο John Newman να τα κατάφερε να επιβληθεί ανάμεσα στους πιο επιτυχημένους εμπορικά πρωτοεμφανιζόμενους της neo-soul σκηνής (με το Tribute να κατακτά το #1 των βρετανικών charts), δεν παρουσίασε όμως τίποτα που θα τον φέρει να κονταροχτυπηθεί στα ίσα με την Adele. Ή έστω με την Emeli Sade, η οποία ναι μεν πόνταρε στην ίδια ακριβώς συνταγή, μα πέτυχε να κερδίσει μερικές τουλάχιστον εντυπώσεις.
{youtube}CfihYWRWRTQ{/youtube}
