Ένα από τα δυσκολότερα στοιχήματα στη μουσική (και στη ζωή) είναι να μπορεί κάποιος να ξεπερνάει τον εαυτό του και να δημιουργεί κάτι προσωπικό και ταυτόχρονα συλλογικό. Έπειτα από τέσσερις δίσκους, οι Grizzly Bear ανήκουν πια στη μικρή κατηγορία εκείνων των μουσικών που κερδίζουν αυτό το στοίχημα.
Περιοδείες, ηχογραφήσεις, ξανά περιοδείες και η ζωή στον δρόμο χωρίς διάλειμμα μπορούν να διαλύσουν εύκολα μια μπάντα, όπως έχει πει και ο Keith Richards –πόσο μάλλον όταν δεν είσαι οι Rolling Stones. Αλλά τα τρία χρόνια που πέρασαν μετά την κυκλοφορία του Veckatimest έδωσαν στους Μπρουκλινέζους την ευκαιρία να λειτουργήσουν περισσότερο ως μπάντα, παρά ως ομάδα μουσικών. Κι αυτή ακριβώς η απόφαση είναι που μας φέρνει φέτος το Shields. Ένα συγκινητικό και πολυσυλλεκτικό άλμπουμ, το οποίο δεν κραυγάζει και δεν ξεπέφτει σε φθηνά κόλπα εντυπωσιασμού.
H ενορχήστρωση είναι το «κλειδί» του δίσκου, το στοιχείο εκείνο που έχει απογειώσει τις μελωδίες. Με στιγμές που φέρνουν στο μυαλό τον κινηματογραφικό τρόπο του Jack Nitzsche αλλά και τη δυναμική απλότητα του Rick Rubin, οι Grizzly Bear δείχνουν ότι έχουν μελετήσει πολύ καλά το θέμα της παραγωγής και το έχουν φέρει στα μέτρα τους. Σε συνδυασμό μάλιστα με την επαφή κάποιων μελών με πιο κλασικές και τζαζ φόρμες, το αποτέλεσμα αγγίζει το peak για τα μέχρι τώρα δεδομένα των Αμερικάνων.
Τρομπέτα, κόρνο, σαξόφωνο, φλάουτο και κλαρινέτο παρέα με σίνθια και drum machines, ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες μαζί με τσέλο και κοντραμπάσο, κρουστά και τύμπανα με πιάνο. Εκεί όπου η ποπ αισθητική υποχωρεί για να έρθουν οι jazzy αποχρώσεις και η ψυχεδέλεια, η folk και οι κλασικές ροκ δομές, με περάσματα από Pink Floyd και Cure, με ορχηστρικές γέφυρες, με λιγότερα χορωδιακά φωνητικά και με χροιά που κάποιες φορές παραπέμπει έντονα σε Thom Yorke.
Η πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων και συναισθήματα όπως ο φόβος και η απομόνωση, η ανάγκη για το μαζί και η ανάγκη για χώρο, ντύνονται με μουσικές οι οποίες ξεφεύγουν από την πεπατημένη, καθώς και με γυρίσματα, παύσεις και ανατροπές, με πειραματισμούς που έχουν όμως αρχή, μέση και τέλος, με εξερεύνηση σε μονοπάτια που μπορεί (σε κάποιους) να μοιάζουν ελαφρώς κόντρα σε ό,τι μας έχουν συνηθίσει οι Bear. Η επιτυχία, ωστόσο, βρίσκεται στην απόδοση και προσέγγιση των κόντρα ρόλων –κι εδώ η μπάντα δείχνει ότι τα καταφέρνει περίφημα.
To Shields των Grizzly Bear δεν δημιουργεί απλώς προσδοκίες αλλά τις εκπληρώνει, για εκείνους που έχουν ανοιχτά αυτιά και υπομονή να «διαβάσουν» τις πολλαπλές αναγνώσεις του δίσκου. Ακροατές που είναι έτοιμοι να ξεφλουδίσουν –όπως λέει και το γκρουπ– την επιφάνεια και να δουν τι υπάρχει από κάτω…
{youtube}AuG9i5cwGW0{/youtube}
