«I've got a thousand answers / One's gotta be right / Give me a thousand chances / And I'll get it right». Είναι τόση φαίνεται η εύνοια και η ανοχή που απολαμβάνει η συμμορία του κυρίου Pelle Almqvist, ώστε δεν διστάζει ευθαρσώς (και εκ του ασφαλούς) να αστειευτεί στιχουργικά για την ευκολία με την οποία ενυπάρχει της μουσικής βιομηχανίας. Ένδειξη μηδενικού ρίσκου σε ένα περιβάλλον τρεφόμενο από τις σάρκες του. Από γεννησιμιού των Hives στις αρχές των ’00s, βλέπετε, τα μουσικά έντυπα φρόντισαν για την απόλυτη επιτυχία τους στο πλαίσιο της επανόδου του rock ‘n’ roll στο προσκήνιο, μέσω των διαφόρων Strokes, White Stripes & Vines της εποχής...
Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι –όχι πλέον τουλάχιστον. Το γκαραζοροκάδικο κύμα του τότε έχει πλέον καταλαγιάσει πλήρως και ελάχιστοι έχουν επιβιώσει της έκρηξης εκείνης. Νέες συνθήκες και νέες απαιτήσεις έχουν ξεπροβάλλει από τον καιρό της όχι και τόσο μακρινής αυγής της προηγούμενης δεκαετίας. Γεγονός που, 5 χρόνια μετά την τελευταία τους δισκογραφική παρουσία, οι Σουηδοί δείχνουν να αγνοούν επιδεικτικά. Έχουν άλλωστε (περισσότερο σαν άλλοθι) το μουσικό τους υπόβαθρο τοποθετημένο έως και τέσσερις δεκαετίες πρωτύτερα.
Επιχειρούν λοιπόν να πείσουν για το επίκαιρο(;) του μουσικού τους χαρακτήρα οι Hives με το Lex Hives. Μια ντουζίνα νέες συνθέσεις με ημίωρη συνολικά διάρκεια, η οποία και περιέχει απ' άκρη σ' άκρη μηδενικές εκπλήξεις. Από το αυτιστικό, εισαγωγικό “Come On!” έως και το γενικοφανές, καταληκτικό “Midnight Shifter” όλα εδώ τρέχουν στον αυτόματο πιλότο. Αποτέλεσμα; Μια μουσική διαδρομή/ευθεία γραμμή, η οποία αδυνατεί να δικαιολογήσει την ακόμα ενεργή συμπάθεια που τρέφει μεγάλη μερίδα του Τύπου για την αφεντιά τους. Και όχι, δεν αποτελεί η φειδωλή χρήση πνευστών εδώ και εκεί, ούτε η συντηρούμενη «καθώς πρέπει αλητεία» του εγχειρήματος την ειδοποιό διαφορά που θα οδηγήσει σε τυμπανοκρουσίες από πλευράς υπογράφοντος.
Στα θετικά της εξίσωσης προσμετράται βέβαια ο απαράλλακτος χαρακτήρας της μπάντας και η καθαρόαιμη, χωρίς προσποιητά και δηθενιές, προσέγγιση προς τον ακροατή. Το πρώτο single “Go Right Ahead” καθώς και τα “1.000 Answers” και “Patrolling Days” ροκάρουν ικανοποιητικά, σώζοντας τα προσχήματα χωρίς όμως να κλέβουν και τις εντυπώσεις. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε, όταν δεν μπορούν να συγκριθούν με τις καλύτερες στιγμές του παρελθόντος; Δεν αρκούν τα παραπάνω, λοιπόν, για να διατηρήσει το νέο αυτό δισκογράφημα το ενδιαφέρον ενός ενημερωμένου μουσικόφιλου, παρά μόνο αποσπασματικά.
Στην προσπάθειά τους να μην κινηθούν εκτός της ζώνης ασφαλείας τους, οι Hives καταλήγουν έτσι να διασκευάζουν εαυτούς –και μάλιστα χωρίς το σκέρτσο και τη δυναμική του παρελθόντος. Casual ροκ αισθητική που ναι μεν φοριέται ακόμα, αλλά που μέσα στην υπερπληθώρα παρεμφερών προτάσεων καταντά παρωχημένη. Παρεμπιπτόντως (με ειρωνικά αυτοαναφορική διάθεση), τίποτα που δεν θα συγχωρούσα αν έκαναν την εμφάνισή τους στο Lex Hives 2-3 έστω ριφάκια δυναμίτες...
Label: (5/2012)
Είδος: Garage rock
Κείμενο: Άγγελος Γεωργιόπουλος
4/10
{youtube}ngiSiPAtlzY{/youtube}
