Μεταλλικοί ογκόλιθοι μετά οικολογικών ανησυχιών και αιχμηρές κιθαριστικές απολήξεις μετά γιγαντιαίων ποδοβολητών. Μεταλλαγμένο μεταλλικό τέρας, αναδυόμενο από τα βάθη της θάλασσας στις ακτές της Γαλλίας, με ανατολικές ρίζες και ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Gojira δηλαδή.
Κάπου μεταξύ της επίκλησης των Mastodon στο ανήμερο θηρίο εντός ημών και στο αέναο φλερτ των Meshuggah με το πολύπτυχο μόρφωμα του χωροχρόνου, σε αυτό ακριβώς το ασαφές και διαρκώς μεταβαλλόμενο πεδίο ηχητικού εξτρεμισμού, πατάει το εμβληματικό άρμα μάχης από ραδιενεργή σάρκα του Godzilla. Κάτω λοιπόν από γαλατική αμφίεση και γιαπωνέζικη προφορά, το βαρύ όχημα των αδελφών Duplantier και των Andreu & Labadie πραγματοποιεί το πέμπτο δισκογραφικό του βήμα, αυτή τη φορά κάτω από τη στέγη της Roadrunner. Και είναι το L’ Enfant Sauvage που αφήνει το μεγαλύτερο και βαθύτερο αποτύπωμα στην έως τώρα πορεία του. Το «άγριο παιδί», εκείνο που γεννιέται και μεγαλώνει μακριά από κάθε επαφή με την ανθρώπινη κοινωνία και τους κανόνες που τη διέπουν. Αγνό και άσπιλο, ελεύθερο.
Αλλά –κατά τα πρόσφατα λεγόμενα του Joseph Duplantier– «την ελευθερία συνοδεύει ένας μεγάλος βαθμός υπευθυνότητας». Καλλιτεχνικής ελευθερίας ασπαζόμενο λοιπόν το “The Wild Child”(sic) αποδεικνύεται σοφότερο και ακόμα πιο ογκώδες των προκατόχων του, αγκαλιάζοντας μια πνευματικότερη εκφραστική δίοδο. Είναι αυτή η «πράσινη» δυναμική της μπάντας, η οργισμένη ουμανιστική ματιά και η κοχλάζουσα κραυγή αγωνίας, η οποία διαπερνάει τον ακροατή και τον συνταράσσει συθέμελα.
Αποφασισμένοι να αποτινάξουν τις παρωπίδες της σύγχρονης, παρηκμασμένης πραγματικότητας («put aside mind traps and false beliefs / these heavy weights created pull you down»), να αποκηρύξουν τη ματαιότητα μίας ακόμη χαμένης ύπαρξης («forgot to create your own life / anger, lies, denial») και να γιορτάσουν την απελευθερωτική δύναμη μιας δημιουργικής οργής, αφήνοντας πίσω το δώρο της όποιας ενοχής τους δεσμεύει με το παρελθόν, οι Gojira αναδύονται στο παρόν πιο επίκαιροι από ποτέ. Ως ένα σκεπτόμενο αρτίστικο σχήμα, ιδιοφυές κατά τη δυναμική μουσική απόδοση του σπαρακτικού του περιεχομένου.
Τεχνική αρτιότητα σε τέλειο συγκερασμό με μια οργισμένη μελωδικότητα η οποία δεν γνωρίζει όρια ανάμεσα σε death metal ομοβροντίες, thrash τραχύτητα και extreme metal απολυτότητα. Ανυπέρβλητη απόδοση μιας πρώτης ύλης όλο και πιο σπάνιας, άρα όλο και πιο πολύτιμης. Και όλο το πακέτο να κυλάει αβίαστα και με τη φυσικότητα του περίσσιου αληθινού ταλέντου των Γάλλων, σε ένα 50λεπτο+ μεταλλικό μανιφέστο, με τη σφραγίδα του «σήμερα»...
Υπάρχει και μια ειδική έκδοση του L’ Enfant Sauvage των Gojira, με δύο ακόμα υπέροχα tracks κι ένα live DVD (από το 2009) που πρέπει να αναζητήσουν όλοι όσοι επιθυμούν να εντρυφήσουν στο έπακρο στο φετινό, εξαίσιο πόνημα των Γάλλων. Οτιδήποτε λιγότερο θα ήταν ένας άδικος και αναίτιος συμβιβασμός απέναντι σε μια μπάντα-επιτομή του σύγχρονου ακραίου ήχου και σε έναν δίσκο ο οποίος θα πρωταγωνιστήσει στα best of του 2012.
{youtube}IV8z3H-9Dy0{/youtube}
