Τα δύο πιο δυνατά θέματα για την τέχνη ήταν πάντα ο έρωτας και ο θάνατος –και οι μεταξύ τους διαδρομές. Η Anja Plaschg μας συστήθηκε το 2009 με το ντεμπούτο της Lovetune For Vacuum και έκανε ιδιαίτερη αίσθηση σε ακροατές που έχουν αγκαλιάσει τα μουσικά τοπία της Bjork, των Radiohead, της Nico, αλλά και τις φόρμες της κλασικής μουσικής. Η 21χρονη Αυστριακή κατάφερε τότε να κερδίσει –μέσα σε πολύ λίγο διάστημα– μια ξεχωριστή θέση στα ακούσματα των πιο απαιτητικών και να δημιουργήσει, όπως είναι φυσικό, πολλές προσδοκίες.
Φέτος η Plaschg επιστρέφει με ένα ιδιαίτερα προσωπικό EP, το οποίο κατάφερε να ολοκληρώσει με πολύ κόπο. Ο θάνατος του πατέρα της την οδήγησε σε ψυχολογική καταρράκωση και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα υποβλήθηκε σε θεραπεία με χάπια, μέχρι που κατάλαβε ότι κανένα χάπι δεν διώχνει την αίσθηση της απουσίας. Για πολλούς μήνες δεν μπορούσε να καθίσει στο πιάνο και να συνθέσει κι έτσι αποφάσισε να απομονωθεί σε ένα χωριό στην Ιταλία, μέχρι να καταφέρει να ολοκληρώσει έστω κι ένα τραγούδι. Το τραγούδι που τελικά ολοκλήρωσε εκεί, ήταν το ξεκίνημα της μουσικής διαδρομής που ονόμασε Narrow: ένα EP με οκτώ συνθέσεις γεμάτες θραύσματα στοχασμού, αναπόλησης, κατάθλιψης και ήρεμης απόγνωσης.
Το βασικό εργαλείο της Soap & Skin στο Narrow EP παραμένει το πιάνο, το οποίο άλλοτε περιβάλλει τις μελωδίες με τη σκληρή του γύμνια κι άλλοτε γίνεται η «φωνή» που βρίσκεται στο μέσο μιας δίνης από ήχους παράταιρους, ήχους διάλυσης, οι οποίοι παραπέμπουν αμυδρά σε ατμόσφαιρες των Neubauten αλλά με πολύ πιο υπόκωφο τρόπο: βιομηχανικές ριπές και ηλεκτρονικά χτυπήματα, πνευστά και πένθιμα βιολιά να ντύνουν αγγλικούς, γερμανικούς και γαλλικούς στίχους (σε μια καταθλιπτική λ.χ. εκδοχή του synth-pop σουξέ “Voyage Voyage” της Desireless από τα 1980s).
Η φωνή της Plaschg σκληραίνει όσο ο θάνατος την περιβάλλει, χωρίς όμως λυγμικές ανάσες και φιοριτούρες. Δεν λυγίζει, αλλά μοιάζει να τρέφεται από ακριβώς αυτό το γεγονός, άλλοτε βγάζοντας μια αίσθηση υπόγειας αυτοκαταστροφής κι άλλοτε μια δόση στωικής ψυχρότητας. Η οποία, όμως, είναι μόνο μια εύθραυστη επιφάνεια, αφού στην πραγματικότητα οι παλμοί της συγκίνησης σπάνε τον τοίχο του ψυχρού και φθάνουν στον ακροατή. Παρά τα μόλις 21 της χρόνια, η Soap & Skin συναντήθηκε γρήγορα και με τον έρωτα μα και με τον θάνατο. Αλλά μέσα από αυτή την «αναγκαστική» τριβή κατάφερε να πατήσει στα πόδια της και να κάνει ό,τι αγαπάει περισσότερο: μουσική.
Το Narrow είναι λοιπόν σαν τον τίτλο του: δεν αφήνει περιθώρια ανεμελιάς και αποστασιοποίησης, αλλά επιβάλλει τις σκοτεινές εικόνες του και τους μελαγχολικούς μονολόγους ενός ανθρώπου ο οποίος συνεχίζει τη ζωή του μέσα από την απώλεια. Δύσκολο στην παρακολούθησή του από μια μεγάλη μερίδα του κοινού, θα αποζημιώσει ωστόσο εκείνους που θα αφεθούν πρόθυμα στις ταλαντώσεις του.
{youtube}GmJqdISO9Bk{/youtube}
