«Γράφω συνέχεια στίχους, γιατί μου αρέσει να λέω ιστορίες με τον δικό μου τρόπο. Δεν σκέφθηκα ποτέ ότι «πρέπει» να κάνω μουσική, απλώς όταν ξεκινούσα να γράφω κάτι αργά το βράδυ, δεν κοιμόμουν μέχρι να δω ότι κρατάω στα χέρια μου ένα ολοκληρωμένο τραγούδι. Δεν έχω σπουδάσει μουσική και γι’ αυτό οι μουσικοί με τους οποίους δουλεύω μαζί συχνά τραβάνε τα μαλλιά τους γιατί αλλάζω τον ρυθμό ξαφνικά, στη μέση του τραγουδιού, και γενικά κινούμαι με μη συμβατικές τεχνικές»,
λέει η νεαρή Γαλλίδα Stephanie Sokolinski ή απλώς Soko για την οικογένεια και τους φίλους της –τώρα και για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν τη μουσική της.
Η έλλειψη μουσικής παιδείας στην οποία αναφέρεται η Soko δεν αποτελεί πάντοτε μειονέκτημα, όταν κάποιος είναι πραγματικά αποφασισμένος να δουλέψει σκληρά. Πολύς κόσμος ξεκίνησε άλλωστε να κάνει μουσική χωρίς να ξέρει ούτε νότα και, μέσω της τριβής, πέτυχε συχνά εκπληκτικά αποτελέσματα. Ο Rick Rubin, ας πούμε, ουδέποτε σπούδασε ηχοληψία κι όμως τα κατάφερε κάτι παραπάνω από καλά…
Η Soko ήταν ένα μάλλον ανήσυχο παιδί που αποφάσισε να φύγει από το σπίτι της στα 16 και να ταξιδέψει μέχρι το Παρίσι για βρει την τύχη της, αρχικά σαν στάρλετ σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές, ενώ από ένα σημείο και μετά έβαλε στο πρόγραμμα και τη μουσική. Μετά το πρώτο σοκ –για τον τρόπο που λειτουργεί η μουσική βιομηχανία σε σχέση με το πώς αντιμετωπίζει τους νέους καλλιτέχνες– η Soko σκέφθηκε να τα παρατήσει, τελικά όμως δεν το έβαλε κάτω. Αντίθετα, επέμεινε στην προσπάθεια και βρήκε τον τρόπο να κυκλοφορήσει φέτος το ντεμπούτο της I Thought I Was An Alien.
Λυπημένες μελωδίες πασπαλισμένες με ροζ καραμελένιες αποχρώσεις, folk μελαγχολία και θαμπές ποπ ατμόσφαιρες, με την ελαφρώς αισθησιακή βραχνή φωνή της 26χρονης Γαλλίδας να ψιθυρίζει απαλά στο αυτί σου με μια υπόγεια ένταση στίχους στα Αγγλικά –χωρίς όμως την ενοχλητική προφορά των Γάλλων. Ψίθυροι, ελαφρύς λυγμός και μονόλογοι με στίχους οι οποίοι μεταφέρουν πόνο, απώλεια, απόρριψη, οργή γιατί η αγάπη πάντα σε προσπερνά, γιατί ο έρωτας είναι πολύ εγωιστής και η μοναξιά μοιάζει μονόδρομος. Σκοτεινό δωμάτιο και μερικές ηλιαχτίδες να τρυπώνουν μέσα από τις κουρτίνες, καθώς η κιθάρα σέρνεται ρυθμικά μαζί με τα ντραμς, καθώς τα πλήκτρα και το μπάσο στέλνουν τις δικές τους ρομαντικές ρετρό ριπές, σε τραγούδια τα οποία μπλέκουν την indie pop αισθητική με το παρισινό chanson και με την πιο σκοτεινή folk ανάμνηση ενός Leonard Cohen –τηρουμένων των αναλογιών.
Και χωρίς «μουσική παιδεία», η Soko τα καταφέρνει λοιπόν μια χαρά στο I Thought I Was An Alien: ακολουθεί τις γνώριμες δομές του είδους που έχει επιλέξει, ακόμα κι αν οι συνεργάτες της έχουν μείνει καραφλοί από το τράβηγμα των μαλλιών τους. Μπαίνει έτσι άνετα στις pop folk φόρμες και φτιάχνει τραγούδια που δημιουργούν εικόνες και ατμόσφαιρα, με επίκεντρο την αθωότητα της φωνής της, η οποία φλερτάρει και με μια πιο ροκ απόχρωση.
Φρέσκο vintage υλικό με μπόλικη θεατρικότητα στην απόδοση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το ντεμπούτο της Γαλλίδας, που έχει ίσως δυνατότητες και για κάτι περισσότερο αν αποφασίσει να αφήσει στην άκρη το γατίσιο παράπονο και την κουραστική εμμονή για τους ανθρώπους οι οποίοι χωρίζουν και παλινδρομούν ανάμεσα στο πριν και στο μετά. Η εποχή που ζούμε ζητά πλέον κάτι περισσότερο από μια συμπαθητική ένρινη φωνή που τραγουδά αποκλειστικά για τον πόνο των σχέσεων.
{youtube}Qhh-MJVWwXY{/youtube}
