Ασκήσεων ύφους συνέχεια για τους Earth. Κόντρα στις ελάχιστες υπόνοιες πως το συγκρότημα μπορεί και να επανερχόταν στις ιδιάζουσες μεταλλικές συνθέσεις της δεκαετίας του 1990, ο Dylan Carlson επιβεβαιώνει –για τέταρτη φορά μετά την επάνοδο του 2005– ότι οι Earth έχουν οριστικά μερώσει. Στο στούντιο δεν πλανάται πλέον το «εφηβικό πνεύμα» του Curt Cobain αλλά «ο χρόνος που θα αναδείξει τον σοφότερο» των Fairport Convention.
(Ύφος : Οικείο)
Η αγάπη του Carlson για την αναδιήγηση έγινε καταφανής με την εμφάνιση κιόλας των Earth στο προσκήνιο. Με την πρώτη τους κυκλοφορία (1991) έμοιαζε να δηλώνει πως θέλει να μιλήσει σε μέταλ γλώσσα μεν, αλλά με τα δικά του εκφραστικά μέσα. Σκοτείνιασε λοιπόν τη δομή, έκανε τα κιθαριστικά του riff αργόσυρτα, τονικά παραμορφωμένα και πολλαπλώς επαναλαμβανόμενα. Επιμήκυνε τα κομμάτια χρονικά και μετέτρεψε τα – σπάνια– φωνητικά σε σπαρακτικά ουρλιαχτά. Κάπως έτσι, οι Earth δημιούργησαν το drone doom metal υβρίδιο.
(Ύφος : Νοσταλγικό)
Κατόπιν δεκαετούς απουσίας, το Hex; Or Printing In The Infernal Method προοιώνισε την αλλαγή της Earth ρότας. Έκτοτε ο Carlson αποπειράται να αναδιηγηθεί τους ίδιους τους Earth, μεταβάλλοντας τα προσωπικά τους εκφραστικά μέσα. Το γεγονός αυτό επισφραγίστηκε με την κυκλοφορία του Hibbernaculum (2007), στην οποία περιέχονται τέσσερα κομμάτια της πρώτης περιόδου των Earth, ενδεδυμένα τον νέο τους ήχο. Με προεξάρχον λοιπόν το “Ouroboros Is Broken”, οι Earth ξανασυστήθηκαν. Μια παράλληλη ακρόαση του πρώτου λεπτού και των δύο κομματιών (αυθεντικού και διασκευής) είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της μετάβασης του συγκροτήματος σε έναν ήχο όπου πια σταλάζονται folk και τζαζ στοιχεία.
(Ύφος: Πομπώδες)
Στα παραπάνω πλαίσια κινήθηκαν και οι δύο δίσκοι Angles Of Darkness, Demons Of Light. Τα δύο άλμπουμ ηχογραφήθηκαν ως ένα, κυκλοφόρησαν όμως ξεχωριστά (με διαφορά μηνών) για πρακτικούς λόγους. Βασικό στοιχείο που εισάγει εδώ ο Carlson είναι ο αυτοσχεδιασμός, εντονότερα εντοπιζόμενος σε αυτό το δεύτερο μέρος. Δήλωσε χαρακτηριστικά πως στην ηχογράφηση «πάτησαν το κουμπί εγγραφής και ξεκίνησαν να παίζουν». Γι’ αυτό και οι συνθέσεις είναι πιο λυτά δομημένες και τα κενά δείχνουν να γεμίζουν αυθόρμητα. Ο Dylan Carlson στην κιθάρα και η Adrienne Davies στα ντραμς (σταθερό ντουέτο της δεύτερης περιόδου των Earth) συνυπάρχουν με τον Karl Blau στο μπάσο και τη Lori Goldston στο τσέλο. Η προσθήκη του τσέλου αποδεικνύεται καταλυτική: υποσκελίζει μπάσο και ντραμς, καθώς βρίσκεται σε όλα τα κομμάτια, είτε σε κεντρικά υποστηρικτική, είτε σε συνομιλούσα σχέση με την κιθάρα.
(Ύφος: Τυπικό)
Πέντε τα κομμάτια και σε αυτόν τον δίσκο, όπως και στο μέρος Ι. Η απλότητα και η ευκρίνεια διαχρονικά δεσπόζουν. Η εισαγωγή πραγματοποιείται με το “Sigil Of Βrass”. Ο Carlson δίνει πρώτος το παρών και παρουσιάζει το τσέλο, ενώ το μπάσο ακολουθεί. Τα κρουστά αχνοακούγονται. Αυτή η σειρά εμφάνισης μοιάζει κάπως συμβολική ως προς τον ρόλο που διαδραματίζει κάθε όργανο στη συνέχεια του δίσκου. Οι χορδές της κιθάρας μπαίνουν πια σε λειτουργία με τα δάχτυλα και όχι με την πένα. Το τσέλο κουβαλά με το βαθύ του ήχο όλη την ατμόσφαιρα των νέων Earth. Το μπάσο συμπληρώνει και κρατά τον ρυθμό, αλλά δεν μουγκρίζει. Από τα ντραμς επικρατούν πλέον τα κύμβαλα των τυμπάνων. Το “Waltz ( A Multiplicity Of Doors)” συμπυκνώνει όλα τα στοιχεία του δίσκου, ο οποίος θα μπορούσε να έχει τη μορφή ενιαίου κομματιού. Ίσως κατέστησε ανέφικτη τέτοιου είδους μορφοποίηση ο λιγότερο αυτοσχεδιαστικός χαρακτήρας του τελευταίου τραγουδιού (“The Rakehell”).
(Ύφος: Περιγραφικό)
Το ύφος είναι ο ιδιαίτερος τρόπος που καθένας επιλέγει, κατά περίσταση, για να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα ώστε να επικοινωνήσει τη «διάνοιά» του (σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα, αξίες). Η επιλογή είναι η μαγική ή καταστροφική συνθήκη η οποία χτίζει ή γκρεμίζει γέφυρες ανάμεσα στους ανθρώπους. Στην περίπτωσή μας, οι Earth δεν άλλαξαν γλώσσα, ούτε διάνοια. Ο Carlson παραμένει πιστός στη διατήρηση ενός μουσικού σχήματος που λειτουργεί ως ζωντανός οργανισμός και εξελίσσεται χωρίς να χάνει την ιδεολογική του ταυτότητα. Άλλαξαν, όμως, ύφος. Όσο ειλικρινής κι αν είναι η πρόθεση να μην επαναπαύονται στην καινοτομία του πρωτόλειου, όσο μεθοδικά κι αν προετοίμασαν το έδαφος για την επερχόμενη αλλαγή, όσο εύηχο και ατμοσφαιρικό κι αν είναι το αποτέλεσμα του Angles Of Darkness, Demons Of Light, λείπει από το σύνολο η αμεσότητα, η ζέση και η ζωντάνια του παρελθόντος.
(Ύφος : Εξομολογητικό)
{youtube}_rhhCemGKrs{/youtube}
