Ενεργοποίηση ακουστικών νεύρων. Αυτό σου προκαλούν οι Enablers με το Blown Realms And Stalled Explosions. Τα αυτιά σου προσπαθούν να ακολουθήσουν τις ρυθμικές εναλλαγές, τη σωρία μελωδιών παιγμένων από τις ελαφρώς τσιμπημένες κιθάρες και τη συχνά φιουζιονίστικη αισθητική τους. Όμως αν αντέξεις την εγρήγορση στην οποία σε θέτει αυτό το άλμπουμ, γρήγορα θα καταλάβεις ότι δεν είναι αυτό που αρχικά φαίνεται. Δεν είναι φλύαρο, ούτε δίσκος-επιδειξίας, αλλά ένα άρτια δοσμένο σύνολο συνθέσεων προερχόμενων από το μυαλό.
Οι Enablers έρχονται από το Σαν Φρανσίσκο, μετρούν ήδη 7 χρόνια στη δισκογραφία και αυτό είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ τους. Η μουσική τους κυμαίνεται από το indie στο post κι από το progressive στο math-rock. Είναι μπάντα με spoken-words, πράγμα που σημαίνει πως αν ψάχνετε για μελωδικά φωνητικά και για «εύκολα» ρεφρέν, βρίσκεστε σε λάθος μέρος. Εδώ όμως μπορείτε να ανακαλύψετε άλλα, πιο ενδιαφέροντα πράγματα.
Οι μελωδίες του Blown Realms And Stalled Explosions τολμούν να φαλτσάρουν και οι ρυθμοί του δεν φοβούνται να ξεφύγουν από τα τέσσερα τέταρτα –ακόμα και να βρεθούν εσκεμμένα εκτός μέτρου. Τα έγχορδα μοιάζουν να απέχουν μερικά εκατοστά της νότας στο μεταξύ τους κούρδισμα, ενώ το στονάρισμα που προκύπτει κάνει το αποτέλεσμα πιο ενδιαφέρον και κρατά «άγρυπνο» το αυτί ακόμα και στις πιο γλυκές Fκαι ήρεμες εκφάνσεις του δίσκου. Ο τραγουδιστής/αφηγητής διηγείται τις ιστορίες του και είναι στιγμές που σου φέρνει στο νου τις αφηγήσεις του Mike Patton στο Just A Man. Βέβαια, μπορεί απλά να σε προκατέλαβε το εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ, το οποίο ονομάζεται “Patton”...
Στο “Patton” είναι που συναντάμε ρυθμικές εξάρσεις να διαδέχονται γκρουβάτα ριφάκια και κιθαριστικούς αρπισμούς με τα φωνητικά να ακολουθούν κατά πόδας –δείχνοντας την «παιχνιδιάρικη» διάθεση της μπάντας. Ακολουθούν τα πιο downtempo “Cliff”, “Career-Minded Individual” και “Morandi Natura Morta #86”, τα οποία σε κάνουν να απορείς αν οι Enablers θα επιστρέψουν ποτέ στους ροκ πειραματισμούς που έδειξαν ότι έχουν διάθεση να κάνουν με το “Patton”. Η αρχή γίνεται δειλά με τα “No, Not Gently” και “The Reader”, για να ακολουθήσει η απόλυτη free διάθεση του πολύ όμορφου “Hard Love Seat”. Οι Enablers σκληραίνουν κατόπιν τον ήχο τους στο “Rue Girardon”, γίνονται πιο ατμοσφαιρικοί με το “Visitacion Valley” και κλείνουν με τη μινιμαλιστική αισθητική του “A Poem For Heroes”.
Το Blown Realms And Stalled Explosions δεν είναι δίσκος που ακούγεται εύκολα. Κάποιοι θα τον αγαπήσουν και άλλοι –οι περισσότεροι μάλλον– όχι. Σου αφήνει μια περίεργη αίσθηση και μια αβεβαιότητα για το αν σου άρεσε ή όχι, παρά τις καλές ή τις κακές στιγμές τις οποίες ξεχώρισες καθώς το άκουγες. Πάντως, ένα τόσο ενδιαφέρον και καλοδουλεμένο άλμπουμ όσο αυτό αξίζει τουλάχιστον μία δεύτερη ακρόαση, μία δεύτερη ευκαιρία.
