Όταν κάπου στις αρχές του 17ου αιώνα ο Γαλιλαίος έστρεψε το τηλεσκόπιό του στον ουρανό, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ήρθε σε οπτική επαφή με τα δαχτυλίδια του Κρόνου, φέρνοντας τα έτσι λίγο πιο κοντά μας. Τώρα, τετρακόσια χρόνια αργότερα, ο Christoph Heeman τα φέρνει στο «πιάτο» μας, αναμεμειγμένα με γήινα χωριά όπου οι άνθρωποι γελούν, τα πουλιά κελαηδούν και η ζωή φαίνεται τόσο απλή κι ωραία.
Ο υπερδραστήριος Heeman (ιδρυτικό μέλος του πειραματικού project Hirsche Nicht Aufs Sofa, με ατέλειωτες συνεργασίες και με πολλές κυκλοφορίες, αλλά και ιδρυτής της εταιρείας Streamline) ηχογραφούσε υλικό για το τέταρτο προσωπικό του άλμπουμ επί 11 χρόνια, μέχρι που το Rings Of Saturn έγινε πραγματικότητα. Πρωτοκυκλοφόρησε το 2008 σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων –μόλις 100 και υπογεγραμμένα– και λίγο αργότερα σε άλλα 26 αντίτυπα (Α-Ζ edition) από τη γερμανική εταιρεία Dom Bartwuchs. Εδώ έχουμε την αμερικανική –και remastered– επανέκδοσή του σε βινύλιο από τη Robot Records, ενισχυμένη με ένα πολύ όμορφο εξώφυλλο.
Παρόλο λοιπόν που τα αληθινά δαχτυλίδια του Κρόνου αποτελούνται κυρίως από πάγο, το άλμπουμ αυτό είναι άκρως ζεστό και φιλόξενο. Πρόκειται για ένα κολλάζ ήχων, άρτια μιξαρισμένων και δοσμένων με μια απλότητα την οποία ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί: ένα πειραματικό μεν δημιούργημα, μα τόσο «εύκολο» στην ακρόασή του.
Δύο πλευρές με ανώνυμα κομμάτια, ένα μείγμα από field recordings όπου άνθρωποι, ζώα και μηχανοκίνητα έχουν την τιμητική τους. Drones και απόκοσμες μελωδίες (φαντάζουν πάντως τόσο γνώριμες) φλερτάρουν με την ατονικότητα και παραμορφώνονται έως κλιπαρίσματος, ενώ ταυτόχρονα μπλέκονται με ηχητική «βρωμιά» και με glitch. Ακούμε άριες, κάποια τοπική μπάντα και αυτούσιες μουσικές οι οποίες πειράζονται, κολλάνε και «χαλάνε», πιτσάρονται και φτάνουν στα συχνοτικά τους όρια, δείχνοντάς μας πως πολλές φορές το τέλος μιας ηχογράφησης είναι μόνο η αρχή. Το θρόισμα των φύλλων από τον ανοιξιάτικο αέρα του Heeman σε προστάζει να δυναμώσεις την ένταση και να χαθείς μέσα του, θέλοντας να «πιάσεις» και τον πιο παράπλευρο ήχο, που όμως συμπληρώνει τέλεια την ηχητική εικόνα.
Το Rings Of Saturn του Christoph Heeman –όπως και τα περισσότερα άλμπουμ του είδους– αλληλεπιδρά με το περιβάλλον. Έτσι, η ακρόαση επεκτείνεται κατά πολύ πέρα από τη στερεοφωνία κι εσύ, από απλός ακροατής των όσων –περίεργων και μη– διαδραματίζονται, γίνεσαι μέρος τους. Μπαίνοντας πολλές φορές στον πειρασμό να συνεισφέρεις ηχητικά, ψάχνοντας με το αυτί για κάτι που θα στείλει το Rings Of Saturn λίγο πιο πέρα από εκεί όπου ήδη βρίσκεται: κοντά στο απόλυτο.
