…Και ξαφνικά βρίσκεσαι μέσα σε ένα περιβόλι, εκεί όπου ο Μικρός Πρίγκιπας συναντά ξανά εκείνη την αλεπού με το λυπημένο μουσούδι, να του λέει: «Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου γιατί δεν είμαι εξημερωμένη». Ο Μικρός Πρίγκιπας τελικά τα καταφέρνει να την πλησιάσει σιγά-σιγά κι έτσι την εξημερώνει, στο γνωστό παραμύθι του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
Αυτό το παιχνίδι της προσέγγισης/εξημέρωσης το έχουμε παίξει σχεδόν όλοι κάποτε και σε κάποιους από μας αρέσει πολύ, όταν πρόκειται για τη μουσική: ο δημιουργός προσπαθεί να πλησιάσει τον ακροατή του και ο ακροατής απλώνει (ή όχι) το χέρι σε έναν καινούργιο δίσκο.
Ο Alasdair MacLean –τραγουδιστής και κιθαρίστας των Βρετανών Clientele– και η Ισπανίδα Lupe Núñez-Fernández –τραγουδίστρια των Pipas– συναντήθηκαν το 2008 στο Λονδίνο και έφτιαξαν αυτό το side project, στο οποίο συμμετείχαν επίσης οι Damon Krukowski και Naomi Yang (Damon & Naomi), Gary Olson (Ladybug Transistor) και Louis Philippe. «Το μέρος που θα μπορούσε να ταιριάζει περισσότερο στη μουσική των Amor De Dias βρίσκεται στους κήπους του παλατιού Real Alcazar, στη Σεβίλλη. Είναι ένα παράξενο και ήσυχο μέρος», λένε οι ίδιοι.
Με κοινές ρίζες στην indie pop αισθητική, το ντουέτο φτιάχνει ένα νωχελικά ατμοσφαιρικό σκηνικό, μέσα στο οποίο ξετυλίγονται μελωδικές folk μπαλάντες που φλερτάρουν με τη βρετανική ψυχεδέλεια των 1960s, περνούν απαλά από tropicalia ρυθμούς για να ολοκληρωθούν με την αισθησιακή bossa nova η οποία συχνά παραπέμπει στις οικείες ατμόσφαιρες του Antonio Carlos Jobim.
Το Street Οf The Love Οf Days ξεκινάει με ένα τραγούδι για την αλεπού και κάπως έτσι αρχίζει και η διαδικασία του πλησιάσματος, που λέγαμε νωρίτερα. Μουσικές για φθινοπωρινά απογεύματα και Κυριακάτικα πρωινά, μουσικές με εξωτικό χρώμα που στήνουν έναν jazzy pop χορό με τρομπέτες και πιάνο, με ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες, με άρπα και μπουζούκι, με ήχους από αδειανά μπουκάλια και με περίεργα κουδουνίσματα. Όλα αυτά παρέα με τα απαλά φωνητικά του MacLean και της Fernández, η οποία ψιθυρίζει αγγλικούς και ισπανικούς στίχους με μια αέρινη φωνή που μοιάζει να βγαίνει από ένα κοχύλι καθώς το ακουμπάει κάποιος στο αυτί του. Με μια φωνή η οποία θυμίζει περισσότερο μια θαλασσινή αύρα που χαϊδεύει τα αυτιά, παρά τραγούδισμα.
Κάποιοι θα ισχυριστούν –και δικαίως– ότι σε ορισμένα σημεία το ντεμπούτο του σχήματος ηχεί μονοδιάστατο και ίσως βαρετό. Πράγματι, ο δίσκος ρέει σαν ένα μικρό ρυάκι το οποίο ποτέ όμως δεν φουσκώνει και δεν ξεφεύγει από το αυλάκι του, απλά συνεχίζει γαλήνια την προκαθορισμένη του πορεία, χωρίς εκπλήξεις. Αυτό ωστόσο το επιχείρημα ξεθωριάζει εύκολα, εφόσον το ζητούμενο έχει επιτευχθεί: στο Street Οf The Love Οf Days οι Amor De Dias έχουν καταφέρει να πλησιάσουν τον ακροατή με τις όμορφες μελωδίες τους και να τον βάλουν στο παιχνίδι της εξημέρωσης παρέα με την αλεπού, μέσα σε εκείνους τους παράξενους και ήσυχους κήπους της Σεβίλλης…
