Προσδιορισμός Φαρμακευτικού Προϊόντος:
ΣΥΝΘΕΣΗ:
- Η φωνή του Robin Pecknold
- Κιθάρες, κύμβαλα, βιολί
- Άψογη παραγωγή
ΜΟΡΦΗ:
Δώδεκα (12) τραγούδια εσωκλειόμενα σε έναν δίσκο με εξώφυλλο καλλιτεχνικά αξιοσημείωτο.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ:
Αγχολυτικός παράγοντας.
ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ:
Κάθε κομμάτι του προϊόντος διοχετεύει στον οργανισμό του ακροατή την κατάλληλη ποσότητα σερετονίνης, ώστε να του προκαλέσει ευφορία και να κατασταλούν οι αρνητικές σκέψεις.
Τι Πρέπει Να Γνωρίζετε Για Το Φάρμακο
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Οι Fleet Foxes επέστρεψαν μετά από δυόμισι χρόνια κομίζοντας το δεύτερο άλμπουμ τους. Το ντεμπούτο τους συμπεριλήφθηκε στα καλύτερα του 2008, αλλά και στα κορυφαία της δεκαετίας (από ορισμένους). Οι Αλεπούδες κατέκτησαν μ’ εκείνο πλήθος θαυμαστών, ενώ απέσπασαν διθυραμβικά σχόλια όχι μόνο από κοινό και κριτικούς, μα και από συναδέλφους τους.
Ο ρομαντισμός και η γλυκύτητα του πρώτου δίσκου μεταφέρονται και στο δεύτερο. Στο Helplessness Blues, όμως, οι Fleet Foxes αναμιγνύουν στο ιαματικό τους φίλτρο ολίγον από προβληματισμό, μοναξιά, αλλά και ελπίδα. Και με τα μαγικά λόγια «Sim Sala Bim» μεταφέρουν όποιον επιθυμεί στο νησί του Innisfree, έναν φαντασιακό τόπο το οποίον γνώρισαν από τον ποιητή Yeats (1888) –όπου καθένας μπορεί να βρει ηρεμία μακριά από το αστικό τοπίο και απαντήσεις στα προσωπικά του ερωτήματα.
ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ:
Όσοι εθίστηκαν στο πρώτο άκουσμα των Αλεπούδων του Όρεγκον, δεν θα απογοητευτούν με την επάνοδό τους. Όσοι τους γνωρίσουν μέσα από αυτή τους τη δημιουργία, θα επωφεληθούν των ευεργετικών αποτελεσμάτων τους.
ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ:
Το Helplessness Blues δεν συνιστάται σε ακροατές που:
-Δεν συγκαταλέγουν στις μουσικές τους προτιμήσεις τους Beach Boys, τον Bob Dylan, τον Brian Wilson, τον Neil Young ή τους Zombies.
-Δεν έχουν τη διάθεση να αναπολήσουν, να χαλαρώσουν, να ονειρευτούν.
-Δεν πιστεύουν πως μια καλή εκκίνηση μπορεί να έχει ανάλογης δυναμικής συνέχεια.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ:
Η πρόσληψη συντελείται με άξονα τον χρόνο, κατά βούληση του ασθενούς-ακροατή και μπορεί να δράσει στα πεδία:
Ανά ημέρα: “The Cascades” / “Loreleai” (πρωί και βράδυ)
Ανά εποχή: “Beduin Dress” (άνοιξη)/ “Montezuma” (φθινόπωρο)
Ανά ηλικία: “Helplessness Blues” / “The Shrine-An Argument” / “Grown Ocean” (αυξανόμενη δόση με το πέρασμα του χρόνου)
ΥΠΕΡΔΟΣΟΛΟΓΙΑ:
Το 6λεπτο “The Plains-Bitter Dancer” με τις εναλλαγές στο ύφος, τη μελωδία του και τη φωνή του Pecknold, οδηγεί τον ακροατή σε ψυχολογικές μεταπτώσεις. Πρέπει ο τελευταίος να φτάσει ως τις έσχατες νότες του για να διαπιστώσει πως δεν έχει προσλάβει παραπάνω από την απαιτούμενη δόση.
ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ:
Ορισμένα τραγούδια (“Battery Kinzie”) δεν ολοκληρώνονται δομικά και προκαλούν την αίσθηση του ανικανοποίητου. Εκτός δε από τα ονειρικά τοπία και τις εικόνες της αμερικανικής υπαίθρου, οι στίχοι περιέχουν έντονο υπαρξιακό προβληματισμό. Άλλοτε εύστοχο («the borrower’s dept is the only regret of my youth»), άλλοτε όμως ανώριμο κι επιφανειακό («why is the earth moving around the sky?»).
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ:
Στο Helplessness Blues οι Fleet Foxes αποδεικνύουν ότι ο θρίαμβος στον τερματισμό του πρώτου γύρου δεν τους έκανε να ασφυκτιούν μπροστά από το επόμενο βήμα. Αναγνώρισαν τα συστατικά της επιτυχίας τους και αποτόλμησαν, με βάση αυτά, να εντοπίσουν περισσότερα. Αναζήτηση που μπορεί να τους κόστισε τη γοητευτική συνοχή του πρώτου δίσκου, όχι όμως την ομορφιά του αυθορμητισμού και της ειλικρίνειας. Απλώς θέλησαν να δείξουν ότι εξελίσσονται και αποφάσισαν να διασχίσουν όχι μόνο τα λαμπερά μονοπάτια της μνήμης, αλλά και τα σκοτεινά περάσματα της φαντασίας, τα οποία τους επεφύλασσαν μετρημένες μα δυσάρεστες γωνιές.
