Πέμπτο δισκογραφικό βήμα από τα αδέρφια Madden και την παρέα τους και το κέφι καλά κρατεί. Ποιο κέφι θα μου πείτε; Μα φυσικά το προκάτ κέφι που πλασάρουν τόσα χρόνια... Εντάξει, τα παιδιά έπιασαν την καλή, κανείς δεν θα το αρνηθεί αυτό. Αλλά μήπως θα έπρεπε να αποσυρθούν στις βίλες τους και να κάνουν εξορμήσεις μόνο για να δίνουν συναυλίες με τις –γλυκανάλατες μεν, εμπορικά επιτυχημένες δε– παλαιότερες μελωδίες τους; Τι κακό κι αυτό να βγάζεις σώνει και καλά δίσκο για να επιστρέψεις στο προσκήνιο;
Οι δηλώσεις του frontman Joel Madden λίγους μήνες πριν την κυκλοφορία του Cardiology μιλούσαν για αναπλήρωση του κενού που άφησαν πίσω τους οι Blink 182, μετά τη διάλυσή τους. Αρχικά να επισημάνω πως ακόμα και οι τελευταίοι –αυτοί μάλιστα κι αν υπήρξαν σημαία του όλου εφηβο-ανώριμου κιθαριστικού ήχου– κάπου σοβάρεψαν και με το ομώνυμο και τελευταίο τους άλμπουμ άφησαν και κάτι το αξιόλογο. Κατά δεύτερον, τουλάχιστον οι Blink 182 υπήρξαν αυθεντικοί χαβαλέδες και παρουσίαζαν ακριβώς αυτό που ήταν, είτε το γούσταρες, είτε το μισούσες.
Αντιθέτως, το Cardiology είναι ένας καλογυαλισμένος δίσκος, κομμένος και ραμμένος με βάση όσα πιστεύουν ότι θα αρέσουν στο κοινό, όχι όσα αντιπροσωπεύουν –υποτίθεται– οι ίδιοι (εκτός εάν έχουν πια τόσο κακό γούστο...). Ο οποίος όχι απλά στερείται ψυχής, αλλά ακόμα και λόγου ύπαρξης. Πέρα από το ότι έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές στο παρελθόν τα συγκεκριμένα ηχητικά πλαίσια (και με σαφώς ανώτερα αποτελέσματα), οι συνθέσεις των Good Charlotte αποδεικνύονται για γέλια. Μάλιστα, όσο κυλάει ο δίσκος, τόσο αισθάνεσαι κι εσύ να προσβάλλεται η αισθητική σου.
Αποφύγετε το Cardiology των Good Charlotte με κάθε κόστος. Κάνει τους Ataris να μοιάζουν με τους Radiohead. Κι αυτό είναι κάτι που σίγουρα δεν θα θέλατε να σας συμβεί...
