Το πέμπτο άλμπουμ των Elbow ξεκινάει με ένα οκτάλεπτο τραγούδι. Τέτοια πράγματα είναι απαράδεκτα για αυτούς, που φιλτράρουν το ατίθασο της rock έκφρασης σε φιλικά προς το ραδιόφωνο τετράλεπτα. Αλλά ας τους συγχωρήσουμε. Γιατί η μπάντα που κέρδισε το Mercury Prize για το μεγαλοπρεπές The Seldom Seen Kid συνεχίζει με ένα ισάξιο άλμπουμ, το οποίο δεν κάνει κανέναν συμβιβασμό και δεν ρίχνει ούτε μία σταγόνα νερό στο κρασί του. Τα καινούργια κομμάτια αυτών των ήσυχων παιδιών που σύντομα σαρανταρίζουν χαρακτηρίζονται από κάτι πλούσιο και παράξενο: δεν στοχεύουν στο μαζικό airplay, δεν ακολουθούν την πεπατημένη οδό κι όμως είναι εύκολο να τα αγαπήσεις, να τα τραγουδήσεις και να αισθανθείς μια ταύτιση με τη μελαγχολία τους.
Το όργανο που αφήνει έντονο στίγμα στο Build A Rocket Boys! είναι το πιάνο, το οποίο συχνά-πυκνά παίζεται σαν κρουστό. Πάρτε για παράδειγμα το πρώτο single “Neat Little Rows”: ενώ δεν πρόκειται για σπουδαία σύνθεση, σε παρασύρει λόγω του ήχου και της ορμής του πιάνου, που συντελεί σε ένα στιβαρό ρεφρέν. Το γεγονός δε ότι ο κιμπορντίστας του γκρουπ, Craig Potter, είναι και ο παραγωγός του άλμπουμ, λέει πολλά για την αξία αυτού του ανθρώπου στην ομάδα.
Σε όλον τον δίσκο, η επιρροή από Peter Gabriel (υπήρξε ανέκαθεν βασική για τους Elbow) είναι και πάλι παρούσα, είτε μέσα από τις έξυπνες ενορχηστρώσεις, είτε με τις ερμηνείες του Garvey –η φωνή του οποίου σοφά έχει τοποθετηθεί στο επίκεντρο. Αμέσως μετά το προαναφερθέν “Neat Little Rows”, η ατμόσφαιρα ηρεμεί με το “Jesus Is A Rochdale Girl”, που περιλαμβάνει μόνο ακουστική κιθάρα και πιάνο. Τα δύο αυτά τραγούδια αποτελούν τον κεντρικό πυρήνα του δίσκου, το μεν άγριο και επιβλητικό, το δε τρυφερό και συναισθηματικά αποστασιοποιημένο. Φυσικά, συναντάμε και αδιάφορες στιγμές, ιδίως μετά τη μέση. Αλλά εκεί που το επίπεδο έχει αρχίσει να πέφτει, έρχεται το “Open Arms” με τη χορωδία, το εμβατηριακό ύφος και τα παλαμάκια: μία ακόμα σπουδαία στιγμή, η οποία κρατά ήδη σταθερή θέση στις συναυλίες του γκρουπ, ακριβώς πριν το encore.
Πάντως παρά τις επιμέρους κορυφώσεις ή αδύναμες στιγμές του, το Build A Rocket Boys! των Elbow λειτουργεί καλύτερα σαν σύνολο. Είναι ένα άλμπουμ θαρραλέο και ειλικρινές, μελαγχολικό αλλά όχι κλειστοφοβικό. Kι αν η Αμερική και ο υπόλοιπος κόσμος κατατάσσουν το γκρουπ στη Β’ Εθνική, δικαίως εκείνοι αλωνίζουν τη Βρετανία με τον αέρα τοπικού ήρωα. Χρόνια τώρα, επαναπροσδιορίζουν την έννοια της επιτυχίας σε μια εποχή ούτως ή άλλως στερημένη από rock stars.
