Οι Antikaroshi παρουσιάζουν τον δίσκο per/son/alien ως ένα είδος προβληματισμού σχετικά με το παρόν του ριζοσπαστικού χαρακτήρα που διέγραψε (ή εξακολουθεί να διαγράφει) το ευρύτερο πανκ ρεύμα. Οι ίδιοι, τόσο ως άτομα όσο και ως μπάντα, αποτελούν συνεκδοχή αυτού του πλαισίου, με ρίζες οι οποίες ξεκινούν από το ανατολικό Βερολίνο. Γύρω στα 30 πια σήμερα, αναρωτιούνται λοιπόν ποιος μπορεί να είναι ο προσανατολισμός και το περιεχόμενο της αντιδραστικής core πολεμικής. Η προσέγγισή τους είναι μια σημειολογική συρραφή από προσωπικά βιώματα, τα οποία αφήνουν χαλαρά συνδεδεμένα. Χρησιμοποιούν δε μια κοφτή εκδοχή του post punk για να μας εισάγουν σε αυτά τα βιώματα ή, όπως το διατυπώνουν οι ίδιοι, στα ίχνη.
Είναι γοητευτικό, νομίζω, που χρησιμοποιούν το οπισθόφυλλο για να αναλύσουν το πλαίσιο στο οποίο δομείται η δουλειά τους. Το per/son/alien, λοιπόν, αποτελεί βασικά μια χαρτογραφία. Που, με μπόλικη μετριοφροσύνη, δεν υπόσχεται κανενός είδους ρήξη ή λύση, παρά μικρές προτροπές για να μοιραστεί κανείς την αβεβαιότητα του μουσικού τρίο σε έναν κόσμο τον οποίο νιώθουν υπερβολικά ρευστό ώστε να βρουν κάποια σταθερή αντισυστημική αντήχηση.
Έτσι λειτουργούν και τα τραγούδια τους. Ως μικρά θραύσματα. Καθένα συνοδευόμενο με μια μικρή επεξήγηση: “Retep” is nap, “Bernays” was a nephew of S.Freud. Η ροή τους έχει ενδιαφέρον περισσότερο στις λεπτομέρειες και σε μικρά κοψίματα ατμοσφαιρικής αλλοίωσης, όπως στο “Eric” και στο “Ruhelder” για παράδειγμα, παρά ως παραγωγή από ενορχηστρωμένα ηχητικά τοπία. Παρόλα αυτά, θα ξεχώριζα κομμάτια όπως το “Achilies” (ιδιαίτερα το σπάσιμο με το σαξόφωνο) ή το “Deitenbeck”. Αξίζει επίσης να προσέξει κανείς το σφιχτό και ταυτόχρονα ευρύχωρο ηχητικό αποτέλεσμα από τις ρυθμικές αποστάσεις ανάμεσα στην κιθάρα, το μπάσο και τα τύμπανα.
Το per/son/alien αποτελεί ένα συνολικό πακέτο από την πλευρά των Antikaroshi. Πιστεύω όμως ότι δεν πετυχαίνει. Δεν αναφέρομαι τόσο σε όσα υπόσχεται (δεν μας ζητάει άλλωστε παρά μια ακρόαση) αλλά περισσότερο στη δομή του, η οποία, μέσα στη μετριοφροσύνη της, παραμένει νομίζω αρκετά ανολοκλήρωτη, όσον αφορά στο περιεχόμενο και στη μορφή. Οι Antikaroshi προσπαθούν να πουν κάτι αρκετά ενδιαφέρον σημειολογικά, αν αρχίσει να παίζει κανείς με τις λέξεις τους, χωρίς όμως να το συνοδεύουν από την αντίστοιχη μουσική παραγωγή.
