Στη σύντομη μέχρι τώρα διαδρομή τους στη δισκογραφία, οι My Sleeping Karma έχουν καταφέρει να τραβήξουν την προσοχή. Και το ίδιο κάνουν στο πρόσφατο άλμπουμ τους Tri, όπου η instrumental ψυχεδέλεια φιλτράρεται μέσα από το δικό τους (stoner) στίγμα. Το οποίο, αν και συνεχίζει να υπάρχει, δεν είναι πια τόσο έντονο όσο στις προηγούμενες δουλειές τους, ορίζοντας μια διαφοροποιημένη μουσική ταυτότητα.
Με διάθεση λοιπόν για πειραματισμό, αλλά και με σεβασμό προς μπάντες που εισήγαγαν την έννοια του space rock –όπως οι Gong, οι Ozric Tentacles και βέβαια οι Ηawkwind (τουλάχιστον μέχρι το 1982)– το τρίτο άλμπουμ των Γερμανών ευελπιστεί να δώσει μια ανάσα στην, για πολλούς εξουθενωμένη, ψυχεδελική σκηνή. Μέσα από progressive και post-rock στοιχεία τα οποία επισημαίνονται κυρίως στα συνθετικά γεμίσματα της κιθάρας και του μπάσου, αλλά και με το απαραίτητο ανατολίτικο στοιχείο (αξιοποιώντας τα ηχοχρώματα του σιτάρ), το Tri αναδεικνύει την ψυχεδελική ατμόσφαιρα της μουσικής των My Sleeping Karma όπως θα έπρεπε να είναι εν έτει 2011: χωρίς δηλαδή αναχρονιστικά στοιχεία και χωρίς (αναγκαία) την ύπαρξη στίχων, επιτυγχάνοντας στον μέγιστο βαθμό τη δημιουργία νοητικών εικόνων.
Ενδιαφέρον μου προκάλεσαν ιδιαίτερα οι τίτλοι των κομματιών. Οι Μy Sleeping Karma χρησιμοποιούν την ινδουιστική σημειολογία, λέξεις που στα ινδικά αντιστοιχούν στη χρωματική παλέτα, έτσι ώστε κάθε σύνθεση να συμβολίζει μια απόχρωση του τελικού καμβά. Ξεκινώντας με το “Brahama” –το μοναδικό 7+λεπτο με την επιβλητική κιθαριστική μελωδία– η προσοχή του ακροατή συγκεντρώνεται επαρκώς ώστε να ενδιαφερθεί για ό,τι θα επακολουθήσει. Ένα σύντομο ιντερλούδιο μας εισάγει στην καλύτερη στιγμή του άλμπουμ, το “Tamas”, ενώ λίγο αργότερα ακολουθεί το “Shiva”, όπου οι εναλλαγές και οι πολυρρυθμίες χορταίνουν επαρκώς το progressive αυτί μας. Η απαραίτητη αποκλιμάκωση έρχεται με το περισσότερο αυτοσχεδιαστικό “Sarasvati”, στο οποίο διακρίνονται jazz στοιχεία, Δυτικές κλίμακες και πιο «προσγειωμένα» συνθετικά χαρακτηριστικά.
Αντίθετα με τα προηγούμενα άλμπουμ, ο στόχος των My Sleeping Karma στο Tri είναι ξεκάθαρος και δεν ξεφεύγει σε κανένα σημείο από το ψυχεδελικό ηχόχρωμα. Ξεχωρίζουμε δυναμικές κι έντονες ambient στιγμές σε κομμάτια πεντάλεπτα και εξάλεπτα τα οποία όμως δεν κουράζουν, καθώς και ξεσπάσματα και κορυφώσεις που έρχονται έγκαιρα, απογειώνοντας το υλικό των Γερμανών.
Ηχητικά λοιπόν, το τρίτο τους αυτό άλμπουμ αποτελεί ένα ολοκληρωμένο και μεστό σύνολο, που συνεχίζει τη γραμμική τους πορεία προς τη δημιουργία εικόνων και ηχητικών τοπίων, όπως στο προηγούμενο Satya. Εδώ όμως οι συνθέσεις γίνονται «ελαφρύτερες», αφήνοντας τα πολλά stoner στοιχεία και δίνοντας βάρος στην post-rock ατμόσφαιρα. Στα μείον συγκαταλέγεται η σχετικά μικρή διάρκεια του δίσκου, αλλά και η στυλιζαρισμένη και μονόπλευρη τεχνική προσέγγιση των συνθέσεων, η οποία, παρόλ’ αυτά, νομίζω ότι ανταμείβει τελικά τον ακροατή χάρη στην ποιότητα και τη φροντίδα της παραγωγής.
