Valient Thorr - Stranger

Σπάνια πέφτει κάποιος τόοοσο έξω, κοιτώντας το εξώφυλλο ενός δίσκου και προσπαθώντας να καταλάβει τι στο καλό/κακό θα συναντήσει εντός. Διότι είναι πολύ λογικό, αφενός να μην προλαβαίνεις όλα τα συμβάντα στη δισκογραφία –οπότε και να αγνοείς τους Valient Thorr– κι αφετέρου να λάβεις και λάθος μηνύματα σε τούτους τους μπασταρδεμένους (σε επίπεδο κώδικα) καιρούς. Το (πραγματικά κακό) όνομα της μπάντας προϊδεάζει για ξεχασμένους στο χρόνο heavy rockers της όποιας αχαρτογράφητης κωμόπολης των Η.Π.Α., ενώ προς τα εκεί σε στρέφουν και οι φάτσες των μελών της μπάντας στο εξώφυλλο. Πάλι καλά, όμως, οι υποψίες δεν επιβεβαιώνονται.

Πάλι καλά, διότι δεν είχα καμία (μα καμία) όρεξη να αφουγκραστώ τις αγωνίες άλλου ενός μεταλογκανιάν stoner 68ης κατηγορίας, μόνο και μόνο επειδή εισήγαγε μια καλύτερη παραγωγή από εκείνη που στα μέσα της δεκαετίας του 1990 πρόσταζε «η κιθάρα μπροστά μάστορα και τα υπόλοιπα ας μην ακούγονται, σάμπως τα ακούγαμε εμείς;». Πριν καν λοιπόν ακούσω τι ποιούσαν οι Valient Thorr στο Stranger, με έβαλε σε υποψίες το όνομα του Jack Endino στην παραγωγή: παρεκτός, σκέφτηκα, κι έχει φτιάξει κανά ανομολόγητο παιδί του μπάντα, ο προπάτορας του grunge δεν θα ακουμπούσε stoner. Άλλωστε, ο γεμάτος πρίμα και καθόλου μπάσα αυτός παραγωγός πιάνει πάντα κάποιες ημιπαρανοϊκές περιπτώσεις, σε επίπεδο συμπλεύσεων μουσικών στοιχείων του αμερικάνικου rock ‘n’ roll, από τα τέλη των 1980s και μέχρι τις μέρες μας. Και κάτι τέτοιο είναι και οι Valient Thorr από τη Βόρεια Καρολίνα.

Στα βιντεοκλίπ, ο ευτραφής τραγουδιστής του γκρουπ Valient Himself αυτοσαρκάζει εαυτόν μέχρι τελευταίας ρανίδας, πριν καταλάβεις ότι στόχος ακόμα μεγαλύτερος είναι το ίδιο το ακροατήριό του: οι καυστικοί στίχοι ξεκινούν από την υπερκαταναλωτική μανία και φτάνουν να στηλιτεύουν τον έρωτα και τον φαλλοκρατισμό. Και μάλιστα με γλώσσα και εκφορά λόγου που θυμίζει τους καλύτερους του αμερικάνικου hardcore της δεκαετίας του 1980. Μα και οι υπόλοιποι Thorr στα ίδια επίπεδα κινούνται: υπεργρήγορες ρυθμικές μπάρες με παρυφές, εκτός του hardcore, τη hard rock κληρονομιά και τη Helmet ανάγνωση των ευαγγελίων του σκληρού ήχου, πασπαλίζονται ελαφρά με metal των 1980s –και να το χαρμάνι που, ναι μεν για live απόδοση προορίζεται, αλλά και η στουντιακή του εκδοχή δουλεύει τελικά μια χαρά. Είναι οι στίχοι, όπως είπα και παραπάνω: πανέξυπνοι αλλά και σκωπτικοί, τόσο που νομίζεις ότι φταις κι εσύ, ακόμα και για πράγματα τα οποία είσαι σίγουρος ότι δεν έχεις πράξει. Τέτοιας απολυτότητας είναι το δάχτυλο που τείνουν οι Valient Thorr, με τον δείκτη βέβαια στραμμένο προς το μέρος μας.

Μην νομίσετε λοιπόν ότι θα ακούσετε την ιντελεκτουάλ πλευρά του heavy ήχου, όπως την εκφράζουν για παράδειγμα οι Queens Of The Stone Age… Ουχί. Απόλυτο rock ‘n’ roll παίζουν οι Valient Thorr στο Stranger και μαζί με τους Kvelertak μάλλον θα κάνουν θαυμάσιο δίδυμο για συναυλίες, ρωτήστε και τον ορθοπεδικό σας. Μέχρι τότε, προσέξτε τους αν σας αρέσει το πραγματικά βρώμικο και αυθεντικά βιωμένο rock ‘n’ roll. Αν δεν έχετε χορτάσει MC5, Turbonegro και Radio Birdman στη ζωή σας, ήρθε η ώρα να σας βγει η μπύρα από τη μύτη από την έκπληξη…