Wild Nothing - Golden Haze EP

Ηχητικό όχημα ενός και μόνο ανθρώπου ονόματι Jack Tatum, οι Wild Nothing έκαναν την εμφάνισή τους την προηγούμενη χρονιά με το άλμπουμ Gemini. Το οποίο όχι μόνο σηματοδότησε μια καλή αρχή, αλλά κατάφερε να συμπεριληφθεί και σε μερικές λίστες με τα καλύτερα του 2010, δείχνοντας πως υπάρχει εκεί έξω κόσμος ο οποίος στηρίζει καλλιτέχνες χωρίς ισχυρή δικτύωση σε δισκογραφικές και sites-βαρώνους της μουσικής ενημέρωσης. Όχι ότι δεν πήρε και σε αυτά καλές κριτικές το Gemini, πάντως.

Δεύτερη λοιπόν Wild Nothing κυκλοφορία το Golden Haze EP και σημάδια αλλαγής στον ήχο του Tatum δεν διαφαίνονται. Ούτε όμως και κόπωσης, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Η indie pop των 1980s είναι πανταχού παρούσα, μαζί με θελκτικά πλήκτρα που γεμίζουν τα κενά ανάμεσα στα αυλάκια του δίσκου –δημιουργώντας κάτι σαν άτυπο tribute στην C86 εποχή. Δεν πρέπει ωστόσο να νομίσει κανείς ότι τα τραγούδια διακατέχονται από στείρο μιμητισμό, καθώς ναι μεν οι επιρροές είναι εμφανείς, μα εξίσου εμφανής καθίσταται και η δύναμη των συνθέσεων του Tatum: συνεχείς εναλλαγές ιδεών κρατούν το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο. Τα τραγούδια τώρα αποτελούν ευθεία επέκταση αυτών του Gemini, με τα “Take Me In” και “Your Rabbit Feet” να έχουν τοποθετηθεί σοφά στη μέση του EP, μιας και είναι τα καλύτερα. Εκφράζουν απόλυτα αυτό που πρεσβεύουν στις καλύτερες στιγμές τους οι Wild Nothing, με τη μελαγχολία και τη γλυκόπικρη γεύση να αναδεικνύονται σε κύρια χαρακτηριστικά της γενικότερης διάθεσης. Όμως και τα υπόλοιπα τέσσερα κομμάτια δεν στερούνται δυναμικής, καθώς συμπληρώνουν ικανοποιητικότατα τα κενά στο παζλ του tracklist, κινούμενα στο ίδιο ηχητικό πλαίσιο.

Ναι, είναι indie rock, από αυτό που αρκετοί τυφλά λατρεύουν να μισούν σήμερα (όσο και το αντίθετο, για να είμαστε ακριβείς), αλλά τουλάχιστον είναι καλογραμμένο. Μπορεί έτσι στο σύνολο το Golden Haze να βρίσκεται ένα σκαλί κάτω από το Gemini, εντούτοις ο Jack Tatum κατάφερε και πάλι να δημιουργήσει ένα έργο που λατρεύει απροκάλυπτα τις επιρροές του, αλλά καταφέρνει να προκύψει ευφάνταστο και εν τέλει απολαυστικό –παρά τις κατά τόπους εμμονές του. Μια τέτοια λεπτή ισορροπία είναι κάτι που λίγοι πετυχαίνουν στις μέρες μας.