Chief - Modern Rituals

Στα indie μονοπάτια της μουσικοπαραγωγής –και δη της αμερικανικής– συναντάς τελευταία δύο περιπτώσεις. Τους nerds, που από το πουθενά σκάνε μια σπουδαία ιδέα και ξαφνικά γίνεται πανζουρλισμός κι αυτούς που ακολουθούν μια πιο πεπατημένη συνταγή, με αποτέλεσμα να κινούνται κάπου μεταξύ αξιοπρέπειας και παντελούς έλλειψης ενδιαφέροντος.

Χωρίς να είναι τελείως βαρετοί, οι Chief φλερτάρουν με τη δεύτερη κατηγορία. Πρόκειται για δύο αδέρφια από την Καλιφόρνια, ιαπωνικής καταγωγής, τα οποία μπλέκουν με τους –επίσης Καλιφορνέζους– συμφοιτητές τους κάπου στη Νέα Υόρκη για να φτιάξουν μια μπάντα. Δηλαδή στηn ταμπακιέρα παίζει μελωδία και παράδοση Δύσης με ντυλανική προέκταση α-λα-Γκρίνουιτς «σάπιου μήλου». Κοινώς, ένας αχταρμάς επιρροών, ο οποίος και αντικατοπτρίζεται τελικά στις συνθέσεις των Chief στο Modern Rituals.

Οι τελευταίες μοιάζουν μελωδικά με Verve. Έχουν και λίγη μελαγχολία/σκοτεινιά στο ύφος των Μanic Street Preachers, όπως και μια γενική παραπομπή σε όλον αυτό τον απόηχο της δεκαετίας του 1990. Επίσης, στα ρεφρέν ειδικά, διακρίνεις και μπόλικα ροκ στερεότυπα και φυσικά αυτή τη χίπικη διάθεση της σκηνής της Καλιφόρνια. Ξέρετε, άλλες τονικότητες, μελωδίες, riffs (και χόρτο) σε εκείνη τη μεριά του Ωκεανού…

Στις έντεκα συνθέσεις του Modern Rituals υπάρχουν και καλά τραγούδια. Επαναλαμβανόμενα όμως μοτίβα, ρυθμικά και στιχουργικά, μάλλον χαλάνε τη συνολική εικόνα, παρά τα δείγματα προσωπικής γραφής και τη φωνή του Danny Fujikawa. Δεν υπάρχει έτσι τίποτα να σε καθηλώσει, καμιά ιδέα που να ξεχωρίζει για τη φρεσκάδα της. Άλλοτε ακουστικό, άλλοτε πιο ηλεκτρικό, το Modern Rituals των Chief δεν πρεσβεύει καμιά μοντερνιτέ στο σύγχρονο, folk καταβολών, indie.