Micah P. Hinson - Αnd Τhe Pioneer Saboteurs

«Ο Barack Obama είναι ο δολοφόνος του αμερικάνικου ονείρου...», δηλώνει ο Micah P. Hinson σε συνέντευξή του και βάζει στο εξώφυλλο του πρόσφατου δίσκου μια τύπισσα να μας σημαδεύει ανάμεσα στα μάτια με ένα πιστόλι. Τώρα που το σκέφτομαι λίγο καλύτερα βέβαια, η κάνη του όπλου μπορεί και να σημαδεύει όλους εκείνους που, για κάποιον λόγο, δεν πιστεύουν σε κανένα όνειρο –πόσο μάλλον στο αμερικάνικο. Ο μουσικός ήταν ανάμεσα σε όσους δεν υποστήριζαν την εκλογή Obama και σήμερα νιώθει ότι όλα καταρρέουν γύρω του, επειδή το νομοσχέδιο για την υγεία που κατέβασε ο Obama προβλέπει ότι όλοι οι πολίτες θα έχουν περίθαλψη ανεξάρτητα από το πορτοφόλι τους.

Σε όλα τα πράγματα ωστόσο υπάρχει και μια άλλη πλευρά. Σε αυτήν την άλλη πλευρά του καθρέφτη, o Hinson πιάνει την κιθάρα του και μεταμορφώνεται σε έναν καμένο John Denver, σε έναν επαναστατικό Johnny Cash και σε έναν ευαίσθητο Frank Sinatra, ο οποίος ζει μόνο για να κάνει μουσική. Και σε αυτή την εκδοχή του μοιάζει να βρίσκεται μίλια μακριά από τον άνθρωπο που εξοργίζεται με τους δολοφόνους του ονείρου του. Μοιάζει. Όμως δεν είναι.

Ο Hinson αγαπάει την ποίηση. Όταν κατάλαβε ότι ο δρόμος, τα ναρκωτικά και το περιθώριο του έδωσαν πολύ δυνατά εφόδια για το μέλλον, ο νεαρός με τα πατομπούκαλα αποφάσισε να κλείσει το κεφάλαιο «χαμίνι» και να σπουδάσει Αγγλική φιλολογία. Έτσι δεν είναι και τόσο τυχαίο ότι ο τίτλος που διάλεξε για το καινούργιο του άλμπουμ παραπέμπει σε ένα ποίημα του Walt Whitman, το “Pioneers! O Pioneers” (1900).

Με το And The Pioneer Saboteurs, ο Micah P. Hinson έφερε στον κόσμο 12 καινούργια τραγούδια, τα οποία αντιστοιχούν σε 12 ιστορίες: ένας χωρισμός, μια σκληρή παιδική ηλικία, η αγάπη που χάνεται, η ανειλικρίνεια, οι ενοχές, η πίστη στον Θεό, η μετάνοια, η απόγνωση, η μοναξιά, η αλήθεια με τη φωνή ενός ανθρώπου ο οποίος μοιάζει να μην χαμογελάει ποτέ –μόνο να βυθίζεται σε μια αντιδραστική εσωστρέφεια για να βγει κάποτε στην επιφάνεια πιο θλιμμένος, σκληρός και συγκινητικός από ποτέ. Το άλμπουμ μοιάζει λοιπόν να κρατάει ακριβώς αυτή την περίεργη ισορροπία, σαν ο δημιουργός του να είναι ένας σύγχρονος Dr. Jekyll και Mr. Hyde, που από τη μια επιτρέπει στον εαυτό του να ονειρεύεται και από την άλλη να κρημνίζει τα ίδια όνειρα στην άβυσσο. Μια δημιουργική αυτοκαταστροφή.

Έντονες αντιθέσεις, με ορχηστικά οργανικά μέρη γεμάτα μελιστάλαχτα βιολιά να σου φέρνουν στο μυαλό soundtrack μιας υπέροχης και ανέφελης ζωής, όσο ο άνδρας με τα πατομπούκαλα μεταμορφώνει το γαλήνιο αυτό τοπίο σε μια ψευδαίσθηση γεμάτη steel κιθάρες, folk μπαλάντες και country ατμόσφαιρες, καθώς ξυπνάει τον ακροατή με τη βαθιά και σκληρή φωνή του σε μια άλλη πραγματικότητα, που θα μπορούσε ίσως να υπάρχει στο μυαλό του Μπουκόφσκι. Αν προσθέσουμε σε αυτό το μίγμα ατελείωτο feedback, έντονο reverb, κάποιες λούπες αλλά και drums που λειτουργούν άλλοτε σαν προπομπός κάποιας απειλής κι άλλοτε σαν μουσική αποτύπωση μιας άνυδρης συναισθηματικής κατάστασης, τότε έχουμε καταφέρει να εισέλθουμε για λίγο στον κόσμο του Αμερικανού τροβαδούρου.

Στο And The Pioneer Saboteurs o Micah P. Hinson καταφέρνει τελικά να φτιάξει όχι ένα, αλλά δύο άλμπουμ τα οποία μοιάζουν να λειτουργούν μονάχα μαζί, σαν μια ενιαία ιστορία ικανή να ταξιδέψει τον ακροατή μέσα στον χρόνο και στο ταραγμένο μυαλό του δημιουργού της (ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει κάνει πολύ καλή δουλειά εδώ και με την ενορχήστρωση). Aν το On The Road του Κέρουακ γυριζόταν σήμερα σε ταινία, το soundtrack θα μπορούσε να περιλαμβάνει μερικά τραγούδια του Hinson –παρόλο που ο ίδιος μπορεί και να μην συμφωνούσε, παρά μόνο ως Mr. Hyde.