Η ιστορία του hip hop των μεσοδυτικών πολιτειών θυμίζει παραμύθι με άσχημο τέλος. Ιδίως για την κλίκα των MHz από την οποία προέρχεται και τούτος εδώ ο ράπερ. Η Rawkus και η Def Jux διαλύθηκαν εις τα εξόν συνετέθησαν, ο Camu Tao μας άφησε χρόνους και μόνο ο RJD2 συνέχισε μια πορεία στο ορχηστρικό (και μη) μετερίζι, συνοψίζοντας το ταλέντο όλης εκείνης της παλιοπαρέας από το Κολόμπο του Οχάιο.
Ήγγικεν η ώρα όμως και για τον Copywrite. Ο οποίος ανέκαθεν συγκέντρωνε πάνω του όλες τις αρετές ενός MC ικανού να σε λιώσει στο 16άρι του, αλλά και όλη την αλτερνατίβα του Κλίβελαντ και του Κολόμπο. Είναι σκεπτόμενος. Τιτλοφορεί τον δίσκο του ως το χρονικό της ζωής του (ονομάζεται όντως Peter Nelson). Και δεν είναι ο μέσος λευκός ράπερ που ονειρεύεται να γίνει ο νέος Eminem ή να παίξει στα μοτίβα των Atmosphere. Βάζει στο project του πάθος, ερμηνεία, τον Illmind, τον Khrysis και τον παλιόφιλο RJD2, καθώς κι ένα κάρο ταλαντούχα «λοκάλια» από τα μέρη του, ώστε να φτιάξει ένα άλμπουμ που ακούγεται χωρίς το παραμικρό skip. Και μιλάμε για είκοσι κομμάτια εδώ, όχι αστεία…
Επιπλέον, όταν στον δεύτερο δίσκο σου εξερευνάς στιχουργικά μοτίβα τα οποία δεν μηρυκάζουν το πόσο ουάου είσαι μα εδράζονται σε προσωπικές εξομολογήσεις και όταν στο πλευρό σου στέκεται ο Sean Price, οι Dilated Peoples, ο Crooked I και ο MF Grimm, καθίσταται ηλίου φαεινότερο ότι το κατέχεις το ρημάδι. Και ότι όλες αυτές οι καλλιτεχνικές συνεργασίες υπήρξαν απότοκο ερμηνευτικής και αισθητικής σύμπραξης, παρά κράχτες –κάτι που όλο και περισσότερο συμβαίνει σε ανεξάρτητες δουλειές στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Στα συν του δίσκου ότι δημιουργείται και συναισθηματική φόρτιση, μιας και ο Camu Tao έχει δώσει μια παραγωγή, ενώ ακούγονται επίσης πολλά verses του.
Στο Life And Times Of Peter Nelson του Copywrite συνυπάρχουν όλα τα είδη hip hop, με τον αισθητικό πήχη τοποθετημένο ψηλά και με ροή ενιαία, που δεν αφήνει χώρο για φιλεράκια. Ξεχωρίζουν το παλιομοδίτικο posse cut του “Bills”, με το σπουδαίο δείγμα από τους Counts –όπου παρελαύνουν όλοι οι MHz (Camu Tao, Tage Future, RJD2 & Jakki Da Motormouth)– το εξομολογητικό “Forever & A Day”, η κλασική «μπανγκεριά» “Best In Show”, αλλά και πιο προσωπικές στιγμές, όπως το “Mother May I” και το “Wish You Were Here”, όπου ο Copywrite μιλάει για τον χαμό του Camu Tao, μέχρι και για τη δραματική οικογενειακή του κατάσταση.
To ότι ο Copywrite θα έβγαζε έναν από τους πιο ολοκληρωμένους δίσκους της χρονιάς για το ανεξάρτητο hip hop δεν το περίμενε κανείς (ούτε ο γράφοντας). Το ότι θα συνταίριαζε όμως επιτυχημένα μια ολοκληρωμένη μουσική παραγωγή και ερμηνεία σε άλμπουμ του ήταν κάτι που όχι μόνο συζητιόταν έντονα, αλλά και θεωρούνταν αναμενόμενο –εξαιτίας τόσο του ταλέντου του, όσο και της αδιάλειπτης παρουσίας του όλα αυτά τα χρόνια. Τα κατάφερε λοιπόν και μάλιστα στον δεύτερο μόλις δίσκο του. Φέτος η σημαία του midwest hip hop κρατήθηκε ψηλά…
