Τα μαντάτα είναι γνωστά εδώ και αρκετό καιρό, για όποιον παρακολουθεί τις περιοδείες της μπάντας μέσω YouTube: η φωνή του Jon Bon Jovi δεν έχει πια τη μεστότητα των στουντιακών ηχογραφήσεων, αλλά ούτε και το γηπεδικό που, θεωρητικά, έχουμε όλοι στο μυαλό μας. Προσωπικά είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω κι εγώ από πρώτο χέρι, όταν πριν μερικά χρόνια είδα συναυλία τους στην Ισπανία (2006). Αν και χοροπηδούσαμε για παραπάνω από δύο ώρες, κάποια συμπεράσματα ήταν από τότε ανησυχητικά –και κάποια άλλα ανακουφιστικά, αν και αριθμητικά σαφώς λιγότερα. Τα παραπάνω συμπεράσματα ήρθαν και πάλι στο μυαλό μου παρακολουθώντας το DVD Superman Tonight, το οποίο συλλαμβάνει τους Bon Jovi ζωντανά στο Radio Theater του BBC, στις 3 Νοεμβρίου του 2009.
Πολύ, μα πάρα πολύ βασικό: η φωνή του Jon Bon Jovi, αν και ο κάτοχός της δεν έχει ποτέ εμπλακεί με την κραιπάλη, με το ποτό ή με την παράνομη φαρμακευτική, εντούτοις έχει μία τάση «βαριέμαι λίγο βρε παιδί μου, αλλά το πουγκί μου πρέπει να γεμίσει με ασημόχρωμους φασίολους», ως νέος Σάϊλοκ. Συγχωρείστε το δεικτικό των χαρακτηρισμών μου, μα –ως γνωστός fan των τέκνων του Νιού Τζέρσεϊ– δεν μπορώ παρά να απογοητευτώ. Και δεν είναι αυτή τη φορά η περίφημη απόσταση από το κοινό των μεγάλων αρένων που αποπροσανατολίζει τον καλλιτέχνη: στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για μια συναυλία ενώπιον λίγων και καθήμενων θεατών –όπως πληροφορούμαστε από την κατατοπιστικότατη ιστοσελίδα του Radio Theater, η χωρητικότητα ανέρχεται στα 310 άτομα, ενώ, με αφαιρούμενα τα καθίσματα, φτάνουμε στους 425. Καθώς επίσης το DVD μας δίνει και εικόνα της συναυλίας, καθίσταται παραπάνω από φανερή η στοιβάδα γυναικών που λειώνει τα γόνατά της στο έμπροσθεν της σκηνής και σε απόσταση ραπίσματος από τον Jon. Αν και μερικές εμφανίζονται σαφώς ταγμένες στο πλευρό και στα πλευρά του Richie Sambora, ειδικότερα όταν εφαρμόζει το ηλεκτρονικίζον παραφώνιο στα χείλη του, προκειμένου να κάνει τα εφέ του “It’s My Life”. Μιας όμως και περάσαμε συνειρμικώς και εικονικώς στα όργανα, να αναφέρω το πλέον καλό παίξιμο της ομάδας –προεξέχοντος πάντα του προαναφερθέντος Sambora, ο οποίος αρπίζει και εντρυφεί στην πεντατονική με μια ολόδική του φρεσκάδα (αν και έχει παίξει κάποια από τα σόλο του σε αριθμό πολύ κοντά στο π=3,14 –και βάλε– ένεκα εκατοντάδων περιοδειών). Ειδικότερα επίσης ο David Bryan, αν και διαθέτει μία από τις χειρότερες κόμες και κουπ στο Βόρειο Ημισφαίριο, παίζει με πολύ φανερό κέφι.
Φυσικά και παίζουν άψογα οι Bon Jovi, μη ξαναρωτάτε τέτοια πράγματα, για τέτοιες μπάντες, με τέτοια πείρα. Αλλά επίσης αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε τινάγματα και εκρήξεις –βασικά στοιχεία σε συνθέσεις όπως το “You Give Love A Bad Name” ή το “It's My Life”. Και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις καταλαβαίνεις γιατί οι Rolling Stones είναι παγκοσμίως αγαπητοί ακόμα και σήμερα και ονομαστοί για τα live τους. Σε ανάλογο μικρό χώρο με το Radio Theater, στο λίγο μεγαλύτερο Beacon Theater ο Jagger περπατούσε με την αγωνία στο μάτι (όπως διαπιστώσαμε δια χειρός Martin Scorcese στο Shine A Light), ενώ στην Αγγλία το Νοέμβριο του 2009 ο Jon Bon Jovi επέλεξε να χαμογελά ελαφρά στις σιελοφόρες κυρίες των πρώτων σειρών, με μια φωνή που ομολογουμένως έχει χάσει τα παλιά, ωραία της, πρίμα.
Το setlist της συναυλίας (παρατίθεται παρακάτω) είναι σχεδόν πανομοιότυπο με το bootleg CD το οποίο κυκλοφόρησε πριν 6 μήνες, μείον όμως το “Lost Highway” και συν το “Whole Lot of Leavin’”. Αν είσαστε φανατικοί της μπάντας πάρτε τον αρχισυντάκτη σας, τον συνάδελφο στο γραφείο, την τσιτωμένη σαραντάρα κολλητή σας και αράξτε έμπροσθεν της οθόνης σας για ένα βράδυ, με λίγο ουίσκιον και πέντε-έξη ξηροκάρπια. Για πίτσα και κονκάρδες το βλέπω λίγο δύσκολο... Η απουσία extras από την έκδοση και η όχι παραπάνω από 53 λεπτά διάρκεια πιστοποιούν την προηγούμενη πρόταση ακόμα και σε επίπεδο χρονικών συντεταγμένων, πόσο μάλλον ποιοτικών.
Setlist
01 - We Weren't Born To Follow
02 - Who Says You Can't Go Home
03 - You Give Love A Bad Name
04 - Work For The Working Man
05 – Whole Lot of Leavin’
06 - Livin' On A Prayer
07 - When We Were Beautiful
08 - It's My Life
09 - Superman Tonight
10 - Wanted Dead Or Alive
