Παρότι βρίσκω απωθητικά τα φωνητικά της Eva Spence και του (αδελφού της;) James –στην ουσία κραυγές που βγαίνουν από λέξεις τις οποίες δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κι ως εκ τούτου δεν είναι καν λέξεις (παρατίθενται δε εντός για να επιβεβαιώσουν λες ότι κάτι τελικά πηγαίνει λάθος μ’ εκείνους κι όχι με την ακοή σου), γεγονός που για ορισμένους κάνει τους Rolo Tomassi εξ’ ορισμού γοητευτικούς –μου αρέσει αρκετά αυτό το κουιντέτο από το Σέφιλντ της Γηραιάς Αλβιώνας. Και μου αρέσει επειδή μου θυμίζει ένα σωρό άλλα σχήματα, κυρίως από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, τα οποία παίζουν ό,τι ονομάζεται math rock. Στην πιο σκληρή του εκδοχή το ακούμε βέβαια εδώ, εξ’ ου και μετονομάζεται σε mathcore. Elementary, Dr. Watson…
Φέρτε λοιπόν στο μυαλό σας τους Bastro, τους Squirrel Bait και τους Giddy Motors, βάλτε τους στη γραμμή και πατήστε τους την ουρά με δύναμη και θα έχετε τους Rolo Tomassi. Το γκρουπ έχει ήδη δύο στούντιο άλμπουμ στο ενεργητικό του, σκέφτηκε όμως να κάνει ξανά διαθέσιμα κάποια πρώτα του κομμάτια, που είχε κυκλοφορήσει σε αυτοσχέδιες δικές του εκδόσεις –και η ετικέτα Holy Roar τους βοηθάει να υλοποιήσουν την επιθυμία τους. Επανηχογραφημένες εκτελέσεις από τραγούδια τα οποία είχαν δει το φως της ημέρας στο πρώτο τους EP (2006), παρέα με δύο καινούργια (remixes άλλων σε δικά τους κομμάτια), συνθέτουν λοιπόν έναν δίσκο με επτά συνθέσεις και διάρκεια 30 περίπου λεπτών.
Η μουσική τους έχει περιγραφεί ως progressive hardcore, ειλικρινά όμως δεν είμαι σίγουρος ότι τους σκιαγραφεί επαρκώς. Αν και οι δύο αυτές λέξεις τους αντιπροσωπεύουν ως ένα σημείο, η σύμπραξή τους δηλώνει κάτι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που είναι, κάτι στο οποίο οι Rolo Tomassi του ομώνυμου εν λόγω δίσκου αδυνατούν να ανταποκριθούν. Το να παίζεις δυνατά έχοντας κιθάρες και φωνή να ουρλιάζουν αμφότερα ενώ η μπάντα αλλάζει ρυθμούς και χρόνους κάθε δύο μέτρα έχει σίγουρα το ενδιαφέρον του, μέχρι πότε όμως; Κάποτε έρχεται η στιγμή που αρχίζεις και κουράζεσαι από όλο αυτό το ρυθμολογικό κυνηγητό, που αγχώνεσαι για το πότε αυτή η μουσική θα σταματήσει να τρέχει γύρω από τον εαυτό της και θα πει με σαφήνεια ό,τι θέλει.
Ίσως να μην το συλλαμβάνουμε εμείς, ίσως η απόλυτη δήλωσή των Rolo Tomassi να είναι ότι δεν θέλουν να μας αφήσουν να ησυχάσουμε, ότι πρέπει όπως και δήποτε να μας κρατήσουν σε εγρήγορση. Μου ακούγεται δίκαιο, όχι όμως πάντοτε κι ελκυστικό…
