Πόσο καλή ιδέα είναι άραγε το να παράγεις μουσική ως μέρος ενός project που περιλαμβάνει επίσης φιλμ και κόμιξ; Θυμάται, για παράδειγμα, κανείς τα διαδικτυακά κείμενα του Billy Corgan, τα οποία συνόδευαν το κύκνειο άσμα των Smashing Pumpkins με την αρχική τους –πολιτικώς ορθή– σύνθεση πίσω στο 2000; Όταν δηλαδή το άλμπουμ Machina/The Machines Of God συνοδεύτηκε από τις περιπέτειες του Zero που εν συνεχεία μετονομάστηκε σε Glass και με τη μπάντα του Machines Of God ταλαιπώρησε εαυτόν και εμάς; Δεν το νομίζω. Άλλωστε αυτό που μένει, ακόμη και όσον αφορά στις πιο φωτεινές εξαιρέσεις –λέγε με The Wall των Pink Floyd– είναι η μουσική. Κάτι παρόμοιο επιχειρεί λοιπόν φέτος και η Melissa Auf Der Maur με το δεύτερο άλμπουμ της Out Of Our Minds, που δυστυχώς την κατατάσσει στον κανόνα και όχι στις εξαιρέσεις του.
Για να κυκλοφορήσει το Out Of Our Minds πέρασε από χίλια-μύρια κύματα, παρότι έτοιμο ήδη από το 2007 –κατά τις δηλώσεις της δημιουργού του. Περιέργως η Auf Der Maur προτίμησε να το προλογίσει με την κυκλοφορία δύο EPs [This Would Be Paradise και ΟΟΟΜ(Out Of Our Minds)], τα οποία εκδόθηκαν με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους ώστε να καλύψουν όλα τα γούστα των οπαδών της –βινύλιο, απλά downloads, deluxe CD μετά συνοδείας t-shirts και κόμιξ. Δυόμιση χρόνια μετά έμελλε να δει το φως της δημοσιότητας και το ολοκληρωμένο άλμπουμ, έχοντας όμως στερηθεί εντωμεταξύ όλη τη δυναμική που μπορεί να έχει μια ολοκαίνουργια κυκλοφορία. Και δεν είναι μόνο αυτό: έξι χρόνια μετά το επώνυμο ντεμπούτο της (και την ικανοποιητική του απόδοση στο alternative rock φάσμα) φαίνεται πως η ασχολία της κυρίας Auf Der Maur με τα multimedia συνοδευτικά του νέου της δίσκου έφερε σε δεύτερη μοίρα το μουσικό μέρος αυτού.
Είναι κρίμα να έχεις, μεταξύ άλλων συνεργατών, τον Chriss Goss στην παραγωγή και τους Ryan Adams, Vince Nudo (Priestess) και Glenn Danzig (Misfits) στο πλευρό σου και να καταλήγεις στην ηχογράφηση ενός τόσο νερόβραστου αποτελέσματος. Mέτρια επίπεδα απόδοσης τόσο συνθετικά όσο και ερμηνευτικά: όπου έπρεπε να υπάρχουν σπίθες και φλόγες βρίσκεις ομίχλη και αποκαΐδια. Ταιριαστό περιβάλλον ίσως για τις sci-fi ιστορίες περί Βίκινγκ, ταξιδιών στο χρόνο και λοιπών θεμάτων που πραγματεύεται εδώ η καλλιτέχνιδα, τίποτα ωστόσο για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον των ακροατών της σε υψηλά επίπεδα για το σύνολο των 55 λεπτών της διάρκειας του Out Of Our Minds.
Στηριζόμενη υπερβολικά σε επιφωνηματικά φωνητικά («aaaahh aaaahh» και δώσε «aaaahh aaaahh» στο βαρετό ομώνυμο single), η Melissa Auf Der Maur δείχνει να δυσκολεύεται να αποδώσει πειστικά το περιεχόμενο των τραγουδιών της. Χαρακτηριστικό της φωνητικής της αστοχίας αποτελεί και το γεγονός ότι ως καλύτερη στιγμή του δίσκου αναδεικνύεται το οργανικό “Lead Horse” το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί σαν εισαγωγή-σήμα ραδιοφωνικής εκπομπής. Από εκεί και πέρα, κάποιο ενδιαφέρον έχει το ντουέτο της με τον Danzig (“Father's Grave”), αποτελώντας μια ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων μεταξύ ενός νεκροθάφτη και μιας μοιρολογούσας κόρης πάνω από το μνήμα του πατέρα της τελευταίας («it's time to face your loss, let your father go/but I need help dear sir, you put him six feet below»).
Επιχειρώντας μια εκ των υστέρων ματιά στο παρελθόν της Melissa Auf Der Maur, θεωρώ πως μόνο υπέρ της λειτούργησε η οριστική φυγή της από τους Hole και το τσιφλίκι της Courtney Love. Σαν σόλο αρτίστα σίγουρα έχει το δημιουργικό σαράκι να μην ακολουθήσει την πεπατημένη και όντως προσπαθεί εδώ για κάτι διαφορετικό από τον σωρό. Ωστόσο, και παρότι τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια στην ίδια και στη δυναμικά φέρουσα το μπάσο σέξι σιλουέτα της, δυστυχώς δεν κατέχει το ειδικό βάρος για να φέρει εις πέρας μια τέτοια αποστολή. Και τα αποτελέσματα σε αυτό το δεύτερο άλμπουμ είναι κάτω του μετρίου καθώς συνεχίζει να λάμπει αποσπασματικά παρά σαν σύνολο όσες ακροάσεις και αν του αφιερώσω. Οπότε θα αναγκαστώ να αντιπαρέλθω της φετινής της μουσικής πρότασης...
