Θυμάμαι τον Παναγιώτη Μπάρλα και τον Χρήστο Καρρά στις καλές Fractal εποχές να αποδίδουν εύσημα στους Βερολινέζους με το ιδιαίτερο όνομα To Rococo Rot, που τολμούσαν –λίγο πριν τα '00s– να κάνουν τις post rock electronica φόρμες της μόδας. Τότε, ακούγoντάς τους, ένιωθες ότι όντως φέρνανε κάτι καινούργιο, κάτι φρέσκο. Τόσο το ομώνυμο ντεμπούτο τους στην Kitty Yo όσο και το Veiculo στη City Slang αποτέλεσαν την απαραίτητη προθέρμανση για το απίστευτο The Amateur View (1999), το οποίο τους έδωσε μια ξεκάθαρη θέση ανάμεσα στους κορυφαίους εκπροσώπους του είδους. Κατόπιν όμως, από το Μusic Is A Hungry Ghost του 2001 ως το Ηotel Morgen (2004) κάπου χάθηκε η μπάλα για τους Γερμανούς. Και λίγο η ενασχόληση του Ronald Lippok με τους Tarwater, λίγο η γνωστή παγίδα στην οποία πέφτουν αυτού του είδους τα συγκροτήματα και πειραματίζονται με τις ηλεκτρονικές φόρμες, το αποτέλεσμα ήταν να ξεχάσει το ευρύ (εναλλακτικό) κοινό τόσο τον ήχο όσο και τις μπάντες που στα τέλη των 1990s υπήρξαν η βάση της περίφημης στροφής των Radiohead.
Φέτος, η Domino κυκλοφόρησε επίσημα το 6ο άλμπουμ των To Rococo Rot, ηχογραφημένο στα στούντιο των Faust. Ωστόσο, κάπου ανάμεσα στους όρους engineering και producing χάθηκε ολοκληρωτικά η μαγεία τους. Oι To Rococo Rot, αποτελούνται από μουσικούς οι οποίοι ξέρουν καλά τι θα πει έξυπνη ηλεκτρονική post rock. Και, όπως σε κάθε τους δίσκο, έτσι κι εδώ πάνε τα πράγματα μερικά βήματα μπροστά όσον αφορά στην παραγωγή, στην εκτέλεση και στην ανάπτυξη των ιδεών τους. Αλλά, την ίδια στιγμή, χάνουν την επαφή τους με το κάτι πιο κατανοητό στον μέσο ακροατή. Το Speculation είναι κάτι σαν το κλασικό παράδειγμα του ιδιοφυή μαθηματικού, που μελετά χρόνια και γίνεται εξπέρ σε ένα θεώρημα μα αδυνατεί να το απλοποιήσει και να λύσει τις απορίες του ευρύτερου κοινού σχετικά με αυτό. Στιγμές έτσι όπως το "Seele" το "Place It" ή το δεκάλεπτο “Friday” μπορεί να τις παραδέχεσαι σαν κάτι έξυπνο και ατμοσφαιρικό αλλά μερικές λούπες αργότερα ψάχνεις να βρεις πόση διάρκεια έχουν μέχρι το επόμενο track.
Αμεσότητα. Αυτή είναι η λέξη που λείπει από το λεξιλόγιο των To Rococo Rot στο i>Speculation. Και «cosmic» είναι αυτή που προστέθηκε και χρησιμοποιήθηκε περισσότερο από όλες. Σαν να αφέθηκαν δηλαδή σε ένα ψυχεδελικό/ηλεκτρονικό τζαμάρισμα και από αυτό να προέκυψαν ήχοι, μικρές μελωδίες και ένα γενικότερο vibe του ότι φτιάξανε έναν δίσκο τον οποίον ο ακροατής θα πρέπει να τον «ψυρίσει» στα ακουστικά του μήπως και καταλάβει τι ήθελαν να κάνουν. Όμως κάτι τέτοιο λέγεται τελικά άσκηση ύφους. Τέτοια είναι το “Ship”, τέτοια και το “Bells”, γενικά δε ασκήσεις ύφους ακούμε από τη μέση του δίσκου κι έπειτα, με τη μπάντα πότε να αναζητά τον παλιό, καλό, της εαυτό και πότε μια νέα φόρμα που ίσως τους βάλει στη νέα δεκαετία. Ίσως βέβαια, από την άλλη μεριά, αυτή να είναι απλά η άποψη κάποιου που, όσο και να προσπάθησε, δεν μπόρεσε να καταλάβει τις προθέσεις των Γερμανών. Μπορεί να φταίει και η ίδια, μπορεί όμως να φταίει και ο ιδιοφυής μαθηματικός, ο οποίος αδυνατεί να καταστήσει σαφή τον ρυθμό της σκέψης του. Ακόμα και αν τα “Away”, “Horses” και “Working Against Time” ξεχωρίζουν από τη μετριότητα, ως κομμάτια επιπέδου με μια σύγχρονη, σκοτεινιασμένη disco άποψη.
