Μετά την παύση εργασιών για τους Nine Inch Nails, ο Trent Reznor δεν άφησε και σε μεγάλη αγωνία όσους αναρωτιόνταν για το επόμενο βήμα του. Έχοντας στο πλάι του τη γυναίκα του Mariqueen Maandig στα φωνητικά και τον Atticus Ross –είχε εμπλακεί στην παραγωγή και στον προγραμματισμό των τελευταίων τεσσάρων δίσκων των NIN– συστήνει το τρίο How To Destroy Angels και παρουσιάζει την πρώτη του δημιουργική κατάθεση. Ένα ομότιτλο με το γκρουπ EP, το οποίο κινείται –ναι, πολύ σωστά μαντέψατε– στο σύνηθες post-industrial σκηνικό όπου εδώ και δεκαετίες βρίσκεται το μυαλό του Reznor.
Αν εξαιρέσει έτσι κανείς την απόφαση του Reznor να απέχει από τα πρώτα φωνητικά, οι διαφορές του How To Destroy Angels από έναν δίσκο των Nine Inch Nails δεν είναι και πολλές. Παρόλα αυτά, στα 29 λεπτά διάρκειάς του το EP βρίσκει τον τρόπο, μέσω μικρών διαφοροποιητικών στοιχείων, ώστε να αποστασιοποιηθεί από το παρελθόν του «εγκεφάλου» του. Το σημαντικότερο από αυτά είναι η παρουσία του θηλυκού στοιχείου, με τη Maanding να κάνει δυνατή την ύπαρξη τραγουδιών που σε κάθε άλλη περίσταση ο σύζυγός της δεν θα είχε ποτέ τολμήσει να ξεστομίσει ο ίδιος. Λόγου χάρη το “Fur Lined”, ό,τι πιο κοντά έχει ηχογραφήσει ποτέ ο Reznor σε (σχεδόν) χορευτική pop. Επιβάλλει επίσης και τη φυσική της παρουσία στο νέο τρίο, όπως γνωρίζει όποιος έχει δει το αιματηρό βιντεοκλίπ για το “The Space In Between”, το πιο αδύναμο τραγούδι στο παρόν EP.
Μακριά από τη νεοψυχεδέλεια των West Indian Girl, η σέξι εκφορά της Maandig αποδεικνύεται ταιριαστή με τα θορυβώδη, μιλιταριστικά μοτίβα της μουσικής των How To Destroy Angels. Ειδικά όταν τη σιγοντάρει ο ίδιος ο Reznor –όπως στο “BBB(Big Black Boots)”– το αποτέλεσμα διακρίνεται από μια αισθησιακή αλλά ταυτόχρονα δυστοπική αύρα. Αλλού πάλι συναντάμε τη συνήθη «βρώμικη» ρυθμική τακτική των Nine Inch Nails να αγκαλιάζει τη γυναικεία ευαισθησία, όπως ας πούμε στο “Drowning”, όπου η Maandig σιγοτραγουδάει την αδυναμία της και ταυτόχρονα την ανάγκη της να σωθεί από έναν απροσδιόριστο (μεταφορικό) πνιγμό ενώ την περιβάλλουν διακριτικές νότες από πιάνο και βιομηχανικής προέλευσης ήχοι. Τέλος, το “Believers” παιχνιδίζει ασύστολα με χίλια-δυο μπλιμπλίκια να αντιδιαστέλλονται με τους ψίθυρους της μούσας του Reznor.
Για μερικούς βέβαια η απουσία της ψυχαναγκαστικής απόδοσης των στίχων από τον ίδιο τον Reznor μάλλον θα αποτελεί πλήγμα, ενώ μάλλον θα βρεθούν και κάποιοι να πουν ότι «μαλάκωσε». Ωστόσο, το σύντομο αυτό δείγμα γραφής –που, σημειωτέον, διατίθεται δωρεάν από το επίσημο site των How To Destroy Angels– δείχνει πως ο Trent Reznor θέλει και μπορεί να προχωρήσει τα πράγματα προς μια συγγενική μεν, διαφορετική δε κατεύθυνση σε σύγκριση με όσα άφησε με τους Nine Inch Nails. Δεν θα το μετανιώσετε, πιστεύω, αν του δώσετε την ευκαιρία να εγκατασταθεί στο drive του υπολογιστή σας...
