Η σειρά Classic Albums της Eagle Vision καταγράφει τη διαδικασία δημιουργίας άλμπουμ που έμειναν στην ιστορία, τις περισσότερες φορές με τη βοήθεια των πρωταγωνιστών, αλλά και με τη συμβολή νεότερων μουσικών ή/και μουσικογραφιάδων. Με την ευκαιρία λοιπόν των σαράντα χρόνων από την κυκλοφορία του Paranoid, στήνεται ένα ακόμα volume στη σειρά, όπου, εκτός από τους ίδιους τους Black Sabbath, εμφανίζονται και άτομα όπως ο Henry Rollins, ο παραγωγός του δίσκου Rodger Bain και ο Phil Alexander (διευθυντής του Mojo και του Kerrang), αλλά και κοινωνιολόγοι προκειμένου να εξηγήσουν τη σημασία του.
Αν θέλουμε να καταλάβουμε τι σήμαινε ως σύνολο ο δίσκος Paranoid πέρα από τη μουσική του αξία, δεν πρέπει να τον κοιτάξουμε αυτόνομα αλλά ως μέρος της εποχής του. Την περίοδο που κυκλοφόρησε (Σεπτέμβριος 1970) η καταγγελτική δύναμη του folk rock είχε ξεφτίσει, οι χίπηδες είχαν εξαφανιστεί και το μεγαλύτερο συγκρότημα του πλανήτη ήταν οι Led Zeppelin –με δυνατά τραγούδια και στίχους για Βίκινγκς. Οι στίχοι των Black Sabbath από την άλλη ήταν πεσιμιστικοί, επηρεασμένοι τόσο από την επιστημονική φαντασία, όσο όμως και από τον κοινωνικό περίγυρο. Τη στιγμή λοιπόν που άλλοι τραγουδούσαν για αγάπες και λουλούδια, η παρέα από το Μπέρμιγχαμ ξεκινούσε τον δίσκο με το “War Pigs”, τραγουδώντας για τον πόλεμο (γενικά, αλλά αναφέρονταν στο Βιετνάμ), ενώ τέλειωναν κοροϊδεύοντας τους σκίνχεντς στο “Fairies Wear Boots”.
Όπως γίνεται κατανοητό και από το παρόν DVD, ούτε πολιτικοποιημένοι ήταν ο Ozzy με τον Iommi και τους Butler-Ward, ούτε κοινωνιολόγοι. Απλά τέσσερα παιδιά από εργατικές οικογένειες ήταν, με τα μάτια ανοιχτά και με διάθεση να καταγράψουν ό,τι συνέβαινε γύρω τους, εκφραζόμενοι σε ένα μουσικό πλαίσιο που οι ίδιοι είχαν θέσει μερικούς μόνο μήνες πριν, τον Φεβρουάριο του 1970 με το ντεμπούτο τους Black Sabbath. Στη διάρκεια της καριέρας τους οι μουσικογραφιάδες δεν τους χαρίστηκαν, γιατί δεν ταίριαζαν στα μέτρα και στα σταθμά τους. Όμως η ανταπόκριση του κοινού υπήρξε απίστευτη για ένα συγκρότημα για το οποίο δεν γράφτηκε ούτε μια καλή κουβέντα ή κριτική τότε.
Πέρα από την παραπάνω διάσταση, το διάρκειας 97 λεπτών DVD περιέχει και αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία, παραλειπόμενα και ανέκδοτα, για τα οποία οι Sabbath μιλάνε λεπτομερώς –όπως για το πώς γράφτηκε το ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ, γιατί ο Ozzy δεν θα μάθει ποτέ να παίζει κανένα όργανο, πώς ο Iommi συνέχισε να παίζει κιθάρα παρότι είχε χάσει τις άκρες από τα δύο δάχτυλά του και άλλα πολλά. Όσο για τα extras, χωρίς να είναι πλούσια, αποδεικνύονται αρκετά ικανοποιητικά.
