Λίγο ο (μόνιμος) ενθουσιασμός μου με παρεμφερή αμερικανοθρεμμένα κιθαριστικά άσματα, λίγο ο αντίστοιχος ενθουσιασμός της μπάντας στο The ’59 Sound που σε παρέσερνε μαζί του με το έτσι θέλω, δεν ήθελε πολύ ώστε η άποψή μου για τους Gaslight Anthem να εκτροχιαστεί σε έναν ωκεανό υπερβολής και υπερεκτίμησης δύο χρόνια πριν, ανάγοντας σε αριστουργηματικά επίπεδα έναν δίσκο καλοπαιγμένου rock, με τα πόδια του γερά εδραιωμένα στην αμερικάνικη μουσική παράδοση και τον Bruce Springsteen να ξεχωρίζει ως η κύρια επιρροή.
Το American Slang, ο φετινός δίσκος των Gaslight Anthem, έδειξε πως περισσότεροι μουσικόφιλοι είναι πλέον υποψιασμένοι για την ύπαρξη της μπάντας: έτσι εξηγείται η ευκολία με την οποία εισέβαλλε στο αμερικανικό μα και στο βρετανικό Top-20, σε αντίθεση με το The ’59 Sound, που η παρουσία του στα charts είχε μείνει σε σχετικά χαμηλά επίπεδα. Όμως, από καλλιτεχνική άποψη, το τελικό αποτέλεσμα δεν βρίσκεται στα ίδια επίπεδα. Ενώ λοιπόν, φαινομενικά, έχουμε το ίδιο, κλασικό κράμα αμερικάνικων κιθάρων και αφηγηματικής εξιστόρησης, το American Slang βγαίνει πιο νωθρό και κομπλαρισμένο. Σάστισε άραγε το γκρουπ απέναντι στην απρόσμενη επιτυχία; Τους έλειψαν οι καλές συνθετικές ιδέες λόγω της ζήτησης για ακατάπαυστες ζωντανές εμφανίσεις; Όπως και να έχει, οι Gaslight Anthem μοιάζουν βολεμένοι, άτολμοι και στάσιμοι.
Εδώ όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος της παρεξήγησης. Το American Slang μπορεί να υστερεί και να απογοητεύει συγκρινόμενο με τον προκάτοχό του, εντούτοις είναι ένας δίσκος που, έστω και στα σημεία, υπερβαίνει τη μετριότητα. Το ξεκίνημα με το “Stay Lucky” και το ομώνυμο κομμάτι δείχνει τι μπορούν να κάνουν οι Gaslight Anthem στα ορεξάτα τους, ενώ το “Diamond Church Street” τους βρίσκει να ξαναφλερτάρουν με soul πινελιές. Αλλά στα καλύτερά τους είναι όταν ροκάρουν επιδεικτικά, όπως λ.χ. κάνουν στα “Orphans” και “Old Haunts”: οι κιθάρες καταλήγουν σε έναν ορυμαγδό ακόρντων και μίνι σόλο, ενώ η βραχνάδα της φωνής του Brian Fallon συμπληρώνει ιδανικά την ενεργητική εικόνα.
Θα βρείτε λοιπόν και στο American Slang πράγματα ν’ αγαπήσετε και να τραγουδήσετε. Αλλά αν κάποιος σας ρωτήσει ποιον δίσκο των Gaslight Anthem θα πρέπει να ακούσει, η ζυγαριά κλίνει αποφασιστικά εναντίον του, ευνοώντας το The ’59 Sound.
