Ο Gonja Sufi κόβει τραχιά electronica –τραχιές, τυλιγμένες λουρίδες electronica, για την ακρίβεια. Το A Sufi And A Killer είναι αυτό που έμεινε ύστερα από το πάτημά του στην παραγωγή των Gaslamp Killer, Mainframe και Flying Lotus. Ανθρώπινα ακατέργαστο και γυμνό, δεν μας αφήνει να βολευτούμε, κάνοντας τις ατέλειες μέρος του παιχνιδιού. Εκτός από τους τρεις προαναφερθέντες στην παραγωγή, το ευρύτερο περιβάλλον της Brainfeeder Collective στο Λος Άντζελες (Daedelus, Nosaj Thing, Dr, Strangeloop μεταξύ άλλων), προσέφεραν κίνητρο και κανάλια για έκφραση.
Τι αφορά αυτή; Ο τίτλος του δίσκου μας το χαρτογραφεί: Sufi / Killer. Ο Gonja και ο Gaslamp ή, καλύτερα, πώς είναι να βρίσκεις νέα εκφραστική φωνή μέσα από μία σχέση. Ο Gaslamp Killer άλλωστε εισήγαγε τον Gonja Sufi στη συλλογική δημιουργική δεξαμενή της ηλεκτρονικής σκηνής του Λος Άντζελες. Είναι ενδιαφέρον, καθώς χαρακτηριστικό του πρώτου είναι η επιθετικότητα στον ήχο, ενώ η εικόνα που προωθεί ο δεύτερος είναι πιο ήρεμη και αισθητικοποιημένα ασκητική –πιο κοντά στον εγκεφαλικό Lotus. Λύγισε το μυαλό σου και το σώμα σου θα ακολουθήσει… Απλώς ένα παιχνίδι; Όχι ακριβώς. Το πνευματικό ηχόχρωμα στη μουσική του Gonja Sufi (καθώς και στοιχεία όπως οι λαρυγγισμοί) αποτελεί προέκταση της πρακτικής του στη γιόγκα. Πρακτική που βοήθησε το χαμίνι με τις μουσουλμανικές ρίζες να αντιμετωπίσει το μούδιασμα το οποίο επέβαλλε στον εαυτό του ώστε να διαφεύγει από τον ρατσισμό και την καταστολή, σε μια φορτισμένη περίοδο στους δρόμους του Σαν Ντιέγκο, όπου περιπλανιόταν ως μέρος της hip hop σκηνής στη δεκαετία του 1990. Είναι σχετικά πρόσφατα που ο Sumach Ecks βρήκε τρόπο να σκοτώσει αυτόν τον μουδιασμένο εαυτό και να (ξανα)συστηθεί ως Gonja Sufi.
Ο ήχος της Καλιφόρνια είναι ο τόπος του δίσκου. Δεν είναι όμως μικρό το μουσικό απόθεμα αυτής της πολιτείας για αντλήσει κανείς από εκεί. Έτσι, μπορεί το A Sufi And A Killer να φαντάζει –σε μια πρώτη ανάγνωση– ως ένα συνονθύλευμα σκόρπιων ιδεών, στην ουσία ωστόσο πρόκειται για μια συνεκδοχή αυτής της αμερικάνικης ακτής. Ανατολίτικα πατήματα που διατρέχουν τον δίσκο δίνοντας την απαραίτητη μυστικιστική αισθητική. Πειραγμένο ταξίμι στο “Klowds”. Το νεογοτθικό μοτίβο του “She Gone” –φέρτε για παράδειγμα την εικόνα του Λος Άντζελες στα 1950s. Ήχοι οι οποίοι ψάχνουν διαδρομές στην αμερικάνικη έρημο (“Kowboyz&Indians”). Βρώμικες κιθάρες που καταλήγουν ακόμα και σε μια τσόντα από “I Wanna Be Your Dog” στο “SuzieQ”. Η καλειδοσκοπική pop των “Candylane” και “Holidays”, τραγούδια που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο αρκετά πριν την κυκλοφορία του δίσκου, συντονίζοντας εν δυνάμει πιστούς στις συχνότητες του Sufi.
Ήχοι, με λίγα λόγια, οι οποίοι έχουν εισχωρήσει στη μνήμη της περιοχής και δουλεύονται σήμερα μεθοδικά μαζί με τις υπόλοιπες πρώτες ύλες στο μηχανουργείο των Brainfeeders. Η κολεκτίβα αφήνει κατά μέρους εδώ τις γειτνιάζουσες (στιλιστικά) λονδρέζικες μπασογραμμές και τον πολύ φουτουριστικό εκλεκτικισμό, ώστε να τραβήξει ο Gonja με τη φυσική τεχνική του ένα γδάρσιμο στο συναίσθημα. Η ιδιαίτερη φωνή του είναι η μία άκρη του βιο-ακουστικού του εγχειρήματος. Οι ασκήσεις στην αναπνοή που επιχειρεί το λυγισμένο του σώμα ενώ πειραματίζεται με τους ρυθμούς του περιβάλλοντός του συμπληρώνονται εκφραστικά από στίχους όπως στο “Sheep”: «I wish I was a sheep / Instead of a lion / So then I wouldn’t have to eat / Animals that are dying...I’m a lion, babe».
Αναφορικά στο A Sufi And A Killer, ο Gonja Sufi ανέφερε σε μια συνέντευξή του ότι ο ήχος που ήθελε να πιάσει έμοιαζε με την εμπειρία του να είσαι ανεβασμένος στο περβάζι του παραθύρου, έτοιμος να πηδήξεις και ξαφνικά να ακούγεται αυτή η μουσική από το δωμάτιο και τότε να σκέφτεσαι: μια στιγμή, αυτό είναι ενδιαφέρον, θα μπορούσα να το ακούσω. Μάλλον τα κατάφερε…
