Τι δουλειά έχουν οι Jawbox στις κριτικές του Avopolis; Μπας και αναγεννήθηκαν από τις στάχτες που άφησαν πίσω τους το μακρινό 1997 παράγoντας έναν δίσκο-προπομπό της επανόδου των 1990s στο μουσικό προσκήνιο; Όχι ακριβώς. Η όλη επανασύνδεση των Jawbox διήρκησε μόλις για μια βραδιά τον Οκτώβριο του 2009, για την προώθηση του εν λόγω δίσκου, ο οποίος επανακυκλοφορεί σε remastered μορφή, στα πλαίσια της τηλεοπτικής εκπομπή Late Night With Jimmy Fallon, όπου και έπαιξαν ζωντανά ένα μόλις τραγούδι –το “Savory”. Αυτό ήταν και το πρώτο single του δίσκου πίσω στο 1994 και είχε αποτελέσει το πρώτο τους δείγμα γραφής στην Atlantic, όπου είχαν μόλις μεταπηδήσει από την ανεξάρτητη Dischord. Αφού λοιπόν το άλμπουμ έγινε διαθέσιμο μέσω iTunes το 2006 έφτασε η ώρα για μια επανακυκλοφορία στο πατροπαράδοτο format του CD.
For Your Own Special Sweetheart λοιπόν... Αλλά μην περιμένετε εδώ αγαπούλες, καρδούλες, ρομαντισμούς και λοιπά γλυκερά. Οι Jawbox ροκάρουν δυνατά –ας μην ξεχνάμε κάτω από τι συνθήκες δημιουργήθηκε ο εν λόγω δίσκος: καταμεσής της έκρηξης του grunge κι ενώ μεσουρανούσαν οι Nirvana, Pearl Jam, Alice In Chains, Smashing Pumpkins και λοιποί. Το άλμπουμ έτυχε πολύ καλής υποδοχής από τα μουσικά έντυπα της εποχής αλλά μέσα στην υπερπροσφορά ήχων της περιόδου δεν κατάφερε να πουλήσει τα αναμενόμενα. Και αυτό, όταν συνοδεύεται από τις προσδοκίες μιας μεγάλης δισκογραφικής, μπορεί να αποβεί έως και μοιραίο για μια δημιουργικά ανεξάρτητη μπάντα ακόμα και σήμερα. Πόσο μάλλον τότε, όταν όλα κρέμονταν από μια κλωστή και το μέλλον του κάθε γκρουπ φάνταζε αβέβαιο. Οι Jawbox δεν είχαν δεύτερη ευκαιρία στην Atlantic, που τους μετέφερε στην TAG, κάτω από τη σκέπη της οποίας κυκλοφόρησαν αργότερα το τελευταίο τους άλμπουμ.
Με νέο λοιπόν εξώφυλλο –μια μαρμάρινη γοργόνα αντικαθιστά την «κέρινη» αντίστοιχη μορφή– και με τρία επιπλέον τραγούδια, τα οποία είχαν πρωτο-εκδοθεί στο Savory EP, το For Your Own Special Sweetheart των Jawbox κάνει την επανεμφάνισή του στα δισκοπωλεία, επανασυστήνοντας τη μπάντα στο σύγχρονο indie rock κοινό. Ένα κοινό που αμφιβάλω στο κατά πόσο θα εκτιμήσει τη μουσική των Jawbox. Και είναι κρίμα να μην λάβουν, έστω και καθυστερημένα, μια σχετική αναγνώριση για τη θέση τους στο μουσικό στερέωμα του πρώτου μισού των 1990s, όταν και συγχώνευσαν τη grunge αισθητική με τη hardcore ενέργεια.
Οι κιθάρες των Bardot και Robins «δαγκώνουν» και στριγγλίζουν απειλητικά, εμπεριέχοντας μια σκοτεινή αύρα που παραπέμπει, μαζί με το α-λα-Paul D'Amour μπάσο της Kim Coletta, σε Undertow σκοτάδια. Όλες όμως οι ομοιότητες σταματούν στον υφολογικό τομέα, καθώς οι Jawbox επιτυγχάνουν να έχουν τη δική τους μουσική ταυτότητα στην οποία punk, hardcore και grunge γίνονται ένα-και-το-αυτό, σε ένα χωνευτήρι ήχων με κοινό παρανομαστή το επιθετικογενές παίξιμο, την ακατέργαστη και τεταμένη μα σοφά δομημένη και υπολογισμένη στη λεπτομέρεια ενορχήστρωση.
Είτε γκαζώνοντας θυμωμένα (“Breathe”), είτε χειριζόμενοι με περισσή ικανότητα τη stop-sart δυναμική (“Cruel Swing”), είτε παραπέμποντας στα alternative ραδιοφωνικά playlists της δεκαετίας του 1990 (“Savory”) τα τέσσερα μέλη της μπάντας κατορθώνουν να ελίσσονται διαρκώς γύρω από την κεντρική ιδέα του ασυμβίβαστου του χαρακτήρα τους, διατηρώντας ταυτόχρονα υψηλά τον καλλιτεχνικό πήχη καθόλα τα 50+ λεπτά του δίσκου. Αν λείπει από τη συλλογή σας ενώ σας ενδιαφέρει έντονα η συγκεκριμένη χρονική περίοδος του ροκ (και όχι μόνο) τότε πρέπει να αποκτήσετε το For Your Own Special Sweetheart. Είναι ό,τι καλύτερο ηχογράφησε το βραχύβιο μα ξεχωριστό αυτό συγκρότημα.
