«The walls were blue and the city was red»… Μόνο στο μυαλό του Tav, o οποίος τραγουδάει ξεθωριασμένα τα σουρεαλιστικά πρακτικά από συνεδρίες κάποιων παρανοϊκών εραστών –σύμφωνα και με τον τίτλο του νέου του δίσκου.
Πιο μελωδικός από τους Dead Moon αλλά οπωσδήποτε το ίδιο καμένος, ο Tav Falco επιστρέφει με τα μπαγκάζια του γεμάτα «πρακτικά», στα οποία βάζει μουσική, αυταρέσκεια, μπόλικη γεύση Γαλλίας και Αργεντινής και τα μεταμορφώνει άλλοτε σε soundtrack κατάλληλο για περιπλάνηση στα πλακόστρωτα του Παρισιού, άλλοτε σε έναν απόηχο παθιασμένου tango, ενώ για το τέλος κρατάει τα πειραγμένα ηλεκτρικά blues που σε προσγειώνουν καταμεσής του Μέμφις. Στα διαλείμματα, μερικές δόσεις από ποίηση του δρόμου, επιτηδευμένο χάος, θεατρική απόδοση.
Στον περίεργο αυτό rock χορό του Conjurations: Seance For Deranged Lovers του Tav Falco με τους Unapproachable Panther Burns –γιατί μόνο κάποιος με rock οπτική δεν φοβάται να ανακατέψει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι– μπλέκεται η Μάτα Χάρι, μια κυρία από την Σαγκάη, ένας κύριος ντυμένος στα μαύρα, κάποιο μυστικό ραντεβού, ένας κήπος γεμάτος φάρμακα, ένα ταξίδι στη Βουδαπέστη, το φάντασμα ενός κοριτσιού… Ακορντεόν –που θα ακούσεις να παίζει κάποιος πλανόδιος κάτω από τον πύργο του Άιφελ– αλλά και bandoneon –το οποίο φέρνει την Ουρουγουάη σε απόσταση αναπνοής– harpsichord και τσέλο μιας άλλης εποχής, κιθάρες που παίζουν από garage και rockabilly μέχρι tango ενώ μετά το γυρνάνε σε μπλουζιές, μπάσο που σου κλείνει ρυθμικά το μάτι και αφήνει αριστοτεχνικά το στίγμα του, μελωδικά drums με ντελικάτο χειρισμό στα πιατίνια και μια γυμνή φωνή, η οποία γκελάρει στα αυτιά σου από το echo.
Η φωνή της σκηνοθετημένης –στο ακέραιο– ύπαρξης που ακούει στο όνομα Falco σε τριγυρίζει άλλοτε νωχελικά και άλλοτε επιθετικά, σαν μια στάχτη που αναγεννιέται και γίνεται μια ύπουλη φωτιά, η οποία στο τέλος θα κάψει όλα τα εγκεφαλικά σου κύτταρα. Ακόμα κι αν γίνεται υπερβολικά επιτηδευμένος σε κάποια σημεία, ο Falco ξέρει να παίζει στα δάχτυλα το δράμα κι όχι να εγκλωβίζεται σε αυτό.
«Panther Burns are not a rockabilly band, we play Panther Music», λέει ο καλλιτέχνης και η δική μας γνώμη είναι πως ό,τι και να παίζουν, σημασία έχει ότι το κάνουν καλά και «βρώμικα» –ακόμα και μετά από τριάντα χρόνια. Παρόλο που το line up δεν είναι πάντα το ίδιο –μουσικοί έρχονται και φεύγουν για να ξαναέρθουν– παρόλο που στο Conjurations: Seance For Deranged Lovers ο Tav Falco έχει επιλέξει Γάλλους μουσικούς (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για όσους δεν συμπαθούν τη χώρα και τη μουσική της), το αποτέλεσμα είναι ένας συγκινητικός δίσκος, στον οποίο θα αναγνωρίσεις και τη δική σου διαταραχή. Ένας δίσκος με τη δύναμη να σου ξεπλύνει τα αυτιά από τον συρφετό που κυκλοφορεί.
